شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

می‌دمد صبح و کله بست سحاب		الصبوح الصبوح یا اصحاب
می‌چکد ژاله بر رخ لاله		المدام المدام یا احباب
می‌وزد از چمن نسیم بهشت		هان بنوشید دم به دم می ناب
تخت زمرد زده است گل به چمن		راح چون لعل آتشین دریاب
در میخانه بسته‌اند دگر		افتتح یا مفتح الابواب
لب و دندانت را حقوق نمک		هست بر جان و سینه‌های کباب
این چنین موسمی عجب باشد		که ببندند میکده به شتاب
بر رخ ساقی پری پیکر		همچو حافظ بنوش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب		گفت در دنبال دل ره گم کند مسکین غریب
گفتمش مگذر زمانی گفت معذورم بدار		خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب
خفته بر سنجاب شاهی نازنینی را چه غم		گر ز خار و خاره سازد بستر و بالین غریب
ای که در زنجیر زلفت جای چندین آشناست		خوش فتاد آن خال مشکین بر رخ رنگین غریب
می‌نماید عکس می در رنگ روی مه وشت		همچو برگ ارغوان بر صفحه نسرین غریب
بس غریب افتاده است آن مور خط گرد رخت		گر چه نبود در نگارستان خط مشکین غریب

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت		و ای مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت
خوابم بشد از دیده در این فکر جگرسوز		کاغوش که شد منزل آسایش و خوابت
درویش نمی‌پرسی و ترسم که نباشد		اندیشه آمرزش و پروای ثوابت
راه دل عشاق زد آن چشم خماری		پیداست از این شیوه که م**س.ت است شرابت
تیری که زدی بر دلم از غمزه خطا رفت		تا باز چه اندیشه کند رای صوابت
هر ناله و فریاد که کردم نشنیدی		پیداست نگارا که بلند است جنابت
دور است سر آب از این بادیه هش دار		تا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت		به قصد جان من زار ناتوان انداخت
نبود نقش دو عالم که رنگ الفت بود		زمانه طرح محبت نه این زمان انداخت
به یک کرشمه که نرگس به خودفروشی کرد		فریب چشم تو صد فتنه در جهان انداخت
ش*ر..اب خورده و خوی کرده می‌روی به چمن		که آب روی تو آتش در ارغوان انداخت
به بزمگاه چمن دوش م**س.ت بگذشتم		چو از دهان توام غنچه در گمان انداخت
بنفشه طره مفتول خود گره می‌زد		صبا حکایت زلف تو در میان انداخت
ز شرم آن که به روی تو نسبتش کردم

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت		آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت
تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت		جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت
سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع		دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت
آشنایی نه غریب است که دلسوز من است		چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت
خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد		خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت
چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست		همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت
ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ساقیا آمدن عید مبارک بادت		وان مواعید که کردی مرواد از یادت
در شگفتم که در این مدت ایام فراق		برگرفتی ز حریفان دل و دل می‌دادت
برسان بندگی دختر رز گو به درآی		که دم و همت ما کرد ز بند آزادت
شادی مجلسیان در قدم و مقدم توست		جای غم باد مر آن دل که نخواهد شادت
شکر ایزد که ز تاراج خزان رخنه نیافت		بوستان سمن و سرو و گل و شمشادت
چشم بد دور کز آن تفرقه‌ات بازآورد		طالع نامور و دولت مادرزادت
حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح		ور...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست		منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست
شب تار است و ره وادی ایمن در پیش		آتش طور کجا موعد دیدار کجاست
هر که آمد به جهان نقش خرابی دارد		در خرابات بگویید که هشیار کجاست
آن کس است اهل بشارت که اشارت داند		نکته‌ها هست بسی محرم اسرار کجاست
هر سر موی مرا با تو هزاران کار است		ما کجاییم و ملامت گر بی‌کار کجاست
بازپرسید ز گیسوی شکن در شکنش		کاین دل غمزده سرگشته گرفتار کجاست
عقل دیوانه شد آن سلسله مشکین کو		دل...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست		می ز خمخانه به جوش آمد و می باید خواست
نوبه زهدفروشان گران جان بگذشت		وقت رندی و طرب کردن رندان پیداست
چه ملامت بود آن را که چنین باده خورد		این چه عیب است بدین بی‌خردی وین چه خطاست
باده نوشی که در او روی و ریایی نبود		بهتر از زهدفروشی که در او روی و ریاست
ما نه رندان ریاییم و حریفان نفاق		آن که او عالم سر است بدین حال گواست
فرض ایزد بگذاریم و به کس بد نکنیم		وان چه گویند روا نیست نگوییم رواست
چه شود...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست		گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست
که شنیدی که در این بزم دمی خوش بنشست		که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست
شمع اگر زان لب خندان به زبان لافی زد		پیش عشاق تو شب‌ها به غرامت برخاست
در چمن باد بهاری ز کنار گل و سرو		به هواداری آن عارض و قامت برخاست
م**س.ت بگذشتی و از خلوتیان ملکوت		به تماشای تو آشوب قیامت برخاست
پیش رفتار تو پا برنگرفت از خجلت		سرو سرکش که به ناز از قد و قامت برخاست
حافظ این خرقه بینداز مگر جان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست		سخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاست
سرم به دنیی و عقبی فرو نمی‌آید		تبارک الله از این فتنه‌ها که در سر ماست
در اندرون من خسته دل ندانم کیست		که من خموشم و او در فغان و در غوغاست
دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب		بنال هان که از این پرده کار ما به نواست
مرا به کار جهان هرگز التفات نبود		رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست
نخفته‌ام ز خیالی که می‌پزد دل من		خمار صدشبه دارم شرابخانه کجاست
چنین که صومعه آلوده شد ز خون...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.