همگانی "به صرف یک فنجان شعر"

[فاطمه شکیبا]

روزی که شود " اِذَا السَّمٰاء ُانْفَطَرَت "(هنگامی که آسمان شکافته شود)
وانگه که شود " اِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَت "(هنگامی که ستارگان تاریک شوند)

من دامن تو بگیرم اندر " سُئِلَتْ "(سوال پرسیده شود)
گویم صَنَما " بِاَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَت "(به چه گناهی کشته شد؟)

عشق تو مرا " اَلَسْتُ مِنْکُمْ بِبَعید "(آیا من ازشما دور نیستم؟)
هجر تو مرا " اِنَّ عَذٰابی لَشَدید "(همانا عذاب من شدید است)

بر کنج لبت نوشته " یُحیِی و َیُمِیت "(زنده می کند و می میراند)
مَنْ مٰاتَ مِنَ الْعِشقِ فَقَد مٰاتَ شَهید(کسی که از عشق بمیرد همانا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[قاصدکــ]

صبح در کوچهٔ ما منتظر خندهٔ توست
وقت آن است که خورشید مجدد باشی
|ابراهیم فراهانی|

 

[قاصدکــ]

خاطراتت از تهِ سیگارِ بهمن دود شد
چاره‌ی دردم تویی، سیگار میخواهم چه کار؟
|علی صادقی|

 

[AmirAdabi❆]

ما آزموده‌ایم در این شهر بخت خویش
بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش

از بس که دست می‌گزم و آه می‌کشم
آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش

دوشم ز بلبلی چه خوش آمد که می‌سرود
گل گوش پهن کرده ز شاخ درخت خویش

کای دل تو شاد باش که آن یار تندخو
بسیار تندروی نشیند ز بخت خویش

|حضـــرت حآفــــظ|

 

[Yas13]

دلم تا برایت تنگ می‌شود
نه شعر می‌خوانم
نه ترانه گوش می‌دهم
نه حرف هایمان را تکرار می‌کنم

دلم تا برایت تنگ می‌شود
می‌نشینم اسمت را می‌نویسم
می‌نویسم..می‌نویسم
بعد می‌گویم این همه او
پس دلتنگی چرا؟

دلم تا برایت تنگ می‌شود
میمِ مالکیت،
به آخر اسمت اضافه می‌کنم
و باز عاشقت می‌شوم..

 

[Yas13]

شب وقتی زیبا است که بدانی
یک نفر، یک جایی از این دنیا
با تصویرسازی آغوش تو به خواب رفته است
و چه زیباتر می‌شود وقتی که آن یک نفر
همانی باشد که تو هم هرشب
در خیال خودت در آغوشش می‌گیری

 

[Yas13]

دوباره پاییز در راه است

و من انار نیستم

که برسم به دست‌های تو

برگم

پر از اضطراب افتادن

 

[فاطمه شکیبا]

مهرخوبان دل و دین از همه بی پَـــروا برد

رُخ شَــطرنج نبُرد آنــچه رخ زیبـــا برد

تو مپندار که مجنون سر خود مجنون شد

از سَمَک تا به سُهایش کشش لیلا برد

من به سرچشمه خورشید نه خود بردم راه

ذرٌه یی بودم و مِهــــر تو مــرا بالا برد

من خَس بی سر و پایم که به سیل افتادم

او که می رفت مرا هـــم به دل دریا برد

جام صَهبا ز کجا بود مگر دست که بود

که درین بزم بگردید و دل شیـــدا برد؟

خَمِ ابروی تو بود و کف مینوی تو بود

که به یک جلوه زمن نام و نشان یکجا برد

خودت آموختِیَم مِهر و خودتِ سوختِیَم

با برافروختــه رویی که قــرار از ما بــرد

همه یاران به سر راه تو بودیم ولی

خـــم ابروت مــرا دید و زمن یغمـا برد

همه دل باخته بودیم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[قاصدکــ]

بیا با ساز دل در این غزل با من برقص
بیا با عاشقت، با شاعرت ای زن! برقص

تقاضای تمام مردها را رد کنُ
در این جشن و سرور امشب فقط با من برقص

تمام حرف‌هایم را مُطَنطَن میزنم
تو با موسیقیِ تن تن تتَن تن تن برقص

بدون دست و پا و سر، بدون چشم و گوش
رها شو از خودت با من بدون تن برقص

بیا دل دل نکن! قدری رها کن غصه را!
رسیده وقت شادی، وقت برگشتن به رقص
|علی صادقی|

 

[قاصدکــ]

پژمرده‌ای، بی‌برگ و باری، بی‌بهاری
تو بوی گل داری ولی از جنس خاری

گفتی که من آیینه‌ام! باشد قبول است
آیینه‌ای اما پر از گرد و غباری

گفتی که بیزاری ز نام و شهرتِ شعر
حرفت کجا؟ راهت کجا؟ تنها شعاری

شاعر نباید فکر نان باشد برادر!
آزاد باش از این هیاهویی که داری

گفتم برادر! اشتباه است این خطابم
تو نابرادر هستی و مهری نداری

با ما نشستی رنگ و بوی گل گرفتی
با خود گمان کردی که باغی در بهاری

|علی صادقی|