شاعر‌پارسی اشعار خاقانی

[Hilary]

​

ای شاه بانوی ایران به هفت جد​

اقلیم چارم از تو چو فردوس هشتم است​

بلقیس روزگار توئی کز جلال و قدر​

شروان شه از کمال سلیمان دوم است​

خود خاتم بزرگ سلیمان به دست توست​

کانگشت کوچک تو چو دریای قلزم است​

اعدای مار فعل تو را زخم کین...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

​

تا به غربت فتاد خاقانی​

یکدری خانه‌ایش زندان است​

نه درون ساختنش توفیق است​

نه برون تاختنش امکان است​

روی چون عنکبوت در دیوار​

پس سنگی چو مور پنهان است​

پاسبانش برون در قفل است​

پرده دارش درون کلیدان...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

دار عزلت گزید خاقانی​

که به از دار ملک خاقان است​

خورش از مشرب قناعت ساخت​

که چو زمزم هم آب حیوان است​

نبرد تا تواند انده رزق​

کانده رزق بر جهانبان است​

عمرا گر بهر رزق موقوف است​

رزق موقوف بهر فرمان است​

نپذیرد ز کس حوالهٔ...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

زیان تو در سود دانستن است​

توان تو در ناتوانستن است​

ندانم سپر ساز خاقانیا​

که نادانی اکسیر دانستن است​

​

 

[Hilary]

مرغکی را وقت کشتن می‌دوانید ابلهی​

گفت مقصود از دوانیدنش نازک گشتن است​

ما همان مرغیم خاقانی که ما را روزگار​

می‌دواند وین دویدن را فذلک کشتن است​

 

[Hilary]

​

خاقانی بلند سخن در جهان منم​

کزادی از جهان روش حکمت من است​

ضرب الرقاب داد شیاطین آز را​

این تیغ نطق کز ملکان قسمت من است​

این گنبد فرشته سلب کآدمی خور است​

چون دیو پیش جم گور خدمت من است​

اسباب هست و نیست اگر نیست گو مباش​

...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

آب حیوان مجوی خاقانی​

که منوچهر خضر خو مرده است​

نوبت راحت و کرم بگذشت​

تا چراغ کیان فرو مرده است​

راحت آن روز رفت کو رفته است​

کرم آن روز مرده کو مرده است​

 

[Hilary]

​

من که خاقانیم عزیز حقم​

ز آن که عبدی خطاب من رانده است​

هرچه یارب ندای حق راندم​

لاتخف حق جواب من رانده است​

من به کنجی و حق به هفت اقلیم​

مدد سحر ناب من رانده است​

پیک انفاس بر طریق مراد​

دعوت مستجاب من...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

میر چون هفت بیت من خوانده است​

ده شتر بارگیر فرموده است​

با نه افلاک همبرند مرا​

این ده اشتر که میر فرموده است​

​

 

[Hilary]

به ماه چارده می‌ماند آن بت​

که اکنون چارده سالش رسیده است​

مه نو کرد ماه چارده را​

به رنجی کز پی نه ماه دیده است​