شاعر‌پارسی اشعار خاقانی

[Hilary]

نسبت از علم گیر خاقانی​

که بقا شاخ علم را ثمره است​

علوی را که نیست علم علی​

نقش سود است هرچه بر شجره است​

عالم است از صف عباد الله​

جاهل از زمرهٔ هم الکفره است​

عقل عالم نه سغبهٔ جهل است​

خیل موسی نه سخرهٔ سحره است​

شاه نشناسدت...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

مرد مسافر حدیث خانه کو گوید​

زان غرضش زن بود که بانوی خانه است​

بود مرا خانه‌ای نخست و دوم خوب​

نیست سوم خانه خوب اگرچه یگانه است​

گوئی خاقانیا ز خانه خبر ده​

خانهٔ من همچو چوبه زیر میانه است​

 

[Hilary]

هر سال اگر غلام خاقان​

بر میر خجند میر نامی است​

خاقانی اگرچه هست میری​

در پیش خجندیان غلامی است​

​

 

[Hilary]

کسی که از پس احمد روا بود مرسل

بزرگوار امیر امام خاقانی است

رسول شروان چون خوانی آن بزرگی را

که در جهان سخن ملک او سلیمانی است

رسول بازپسین را هزار گونه قسم

به جان پاک عزیز رسول شروانی است

 

[Hilary]

​

گنج دانش توراست خاقانی​

کار نادان به آب و رنگ چراست؟​

نام شاهی به شیر دادستند​

پس حلی بر تن پلنگ چراست؟​

هفت اندام ماهی از سیم است​

هفت عضو صدف ز سنگ چراست؟​

 

[Hilary]

شکر انعام پادشا گفتن​

نتوان کان ورای غایت‌هاست​

راه شکرش به پای هرکس نیست​

که حدش زان سوی نهایت‌هاست​

گرچه انعام او مرا شکر است​

شکر او را ز من شکایت‌هاست​

 

[Hilary]

​

وبالت نه از سر نهفتن درست​

که از گوهر راز سفتن درست​

مگو راست بندیش خاقانیا​

همه آفت از راست گفتن درست​

 

[Hilary]

صاحبا نو به نو تحیت من​

پیش قابوس سرفراز فرست​

قطعه‌ای کز ثنا طرازیدم​

به جهان جوی دین طراز فرست​

پیش خوان پایهٔ سلیمانی​

سخن مور گرم تاز فرست​

نزد محمود شاه هند گشای​

قصهٔ هندوی ایاز فرست​

حال ذره به افتاب...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

کسرای عهد بین که در ایوان نو نشست​

خورشید در نطاق شبستان نو نشست​

عنقا به باغ بخت و سلیمان به تخت عز​

با جاه نو رسید و به امکان نو نشست​

ادریس دین حدیقهٔ فردوس تازه یافت​

رضوان ملک بر در بستان نو نشست​

این هفت تاب خانه مشبک شد از دعا​

تا شاه در مقرنس ایوان نو...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

خاقانی آن کسان که طریق تو می‌روند​

زاغند و زاغ را روشن کبک آرزوست​

بس طفل کارزوی ترازوی زر کند​

نارنج از آن خرد که ترازو کندز پوست​

گیرم که مارچوبه کند تن به شکل مار​

کو زهر بهر دشمن و کو مهره بهر دوست​