شاعر‌پارسی اشعار صائب تبریزی

[« «N¡lOo£aR»»]

نیست ممکن که دگر
قامت خود راست کند

هر که را جلوه مَستانه او
ویران کرد...

#صائب

 

[« «N¡lOo£aR»»]

حسن تو منتهی شده و
صبر من تمام

تنگ است وقتِ ما و تو
جای بهانه نیست...

#صائب

 

[« «N¡lOo£aR»»]

من که با یاد تو دنیا را
فرامُش کرده ام

از مُروت نیست از خاطر
به در کردن مرا...

#صائب

 

[« «N¡lOo£aR»»]

آن که منع من مخمور
ز صهبا میکرد

لب میگون تُرا
کاش تماشا میکرد...

#صائب

 

[« «N¡lOo£aR»»]

خانه بر دوش‌تر از
اَبر بهاران بودم

لَنگر درد تو
چون کوه گران کرد مرا...

#صائب

 

[« «N¡lOo£aR»»]

ای زلف یار
اینهمه گردنکشی چرا؟

آخر تو هم فُتاده
و ما هم فتاده‌ایم....

#صائب

 

[« «N¡lOo£aR»»]

هیچ‌کس از بی‌سرانجامی
نمی‌خواند مرا

نامه در رخنه دیوار
نسیان مانده‌ام ...

#صائب_تبريزي

 

[« «N¡lOo£aR»»]

⚜⚜⚜⚜⚜


ز انتظار تیغ،
عمری شد که گردن می کشم

آه اگر صیاد ،
غافل از شکارم بگذرد ...

#صائب_تبريزي

 

[« «N¡lOo£aR»»]

⚜⚜⚜⚜⚜

از زاهد بی مغز
مَجو معرفت عشق

کَف از دل دریا
چه خبر داشته باشد ...

#صائب_تبریزی


⚜⚜⚜⚜

 

[« «N¡lOo£aR»»]

⚜⚜⚜⚜⚜


شوق ِما،
قاصد بی‌درد کجا می‌داند؟

آن‌قَدَر شوق تو دارم
که خدا می‌داند...

#صائب_تبریزی


⚜⚜⚜⚜⚜