روی سایت دلنوشتهٔ یک سبد رؤیا | قاصدک کاربر انجمن یک رمان

قاصدکــ · 26/1/20

«پوچی»

زمانی که رؤیایی در سر نداریم، دو حالت بیشتر نخواهد داشت:
یا به پوچی رسیده‌ایم؛
یا تمام رؤیاهایمان محقق شده است که در آن صورت هم پس از مدتی به پوچی خواهیم رسید.
***

قاصدکــ · 26/1/20

سخن پایانی نویسنده:

این اولین دلنوشته‌ای بود که آن را نوشتم، نوازش کردم، پرورش دادم و حالا به ثبتش رساندم.
کاسه‌ی کلمات ذهنم خالی شده بود؟ ابداً! کاسه‌ی کلمات همواره لبریز است و خوشبختانه جوهرِ قلمِ مجازی، تمام‌نشدنی! اما حس کردم که گفتنی‌ها را گفته‌ام. اگر هم چیزی باقی‌مانده باشد، شاید جلد دومِ «یک سبد رؤیا» را آغاز کنم؛ البته شاید!
امیدوارم کلافِ متون این دلنوشته، به دیباچه‌ی روحتان، نیک آمده باشد.
«با آرزوی خالیِ نشدنِ سبد رؤیاهایتان»
بدرود.

قاصدک/ سال ۱۳۹۸