عاشقانه‌ها عاشقانه‌های شقایق سهندی

[ASaLi_Nh8ay]

زخم هایم، خودم را هم از من گرفته اند
سکــــوتِ تنــهایم را ،از من گرفته اند

نشانه رفته انگشتانِ مـردمِ شـــهر
آبرویم را دیگر از من گرفته اند

دردِ فراق را چون کوهی در بغل دارم
صبـــرِ تلــخِ دلم را از من گرفته اند

زنده به گـــورم درزنـــدانِ انفــــرادی
جان کندن هایم را هم از من گرفته اند

همچون دیوانه ای در زنجیر و خرابم
همـه هویتــــم را از من گرفـــته اند​

 

[ASaLi_Nh8ay]

تا به کی ببینم
مرگ لحظه ها را
تا به کی ببینم
مرگ لبخند بی صدا را ؟
تا به کی بشمرم
روزهای رفته ی عمر را؟
تا به کی می شکند سکوت قلبم؟​

 

[ASaLi_Nh8ay]

بـــی تــو بهــار
فصلِ پنجمی ست
که سرمای غربتش
در یادِ زمهریر نیست
و آتشِ سوزان حسرتش
در ذهنِ جهنم نمی گنجد

بــی تــو دل بـــه
هجومِ شب سپرده ام
تا بر تنم مشکی را ،
در ســــال نـــــو
دوباره جامه ی نو کنم​

 

[ASaLi_Nh8ay]

تقدیرم را رقم زدند به تابستان
پر عطش و سوزان
عطشی به حسرت بی کسی هام

روحم را خلق کردند ز جنس پاییز
دلی خزان زده و برگ ریز
به رنگ سرخ و زرد و نارنجی

بهارم رخ داد در زمستان
حادثه ای ز دلبستگی شادمان
در سپیدی برف ها اما مهربان

زمستانم از جنس بهار ،می داد بوی فراق
درخت هجران سبز شد در این هوا
شد خاموش در چشمانم رنگ گل های بهار​

 

[ASaLi_Nh8ay]

در نگاه مهربان تو باید جان باخت
تا دوباره چشمانم را به دنیایی گُشایم
بی هیچ گــریه ی شــب گیر

در آغوش آرامشت باید که قــلبم فدا شود
تا دوباره خون در رگ هایم به نام تو جاری شود

زیر سایه سار امن تو باید تن به مرگ سپرد
و دوباره متولد شد در کوچه ای تا انتها نور
تا نامی از بن بست در حافظه ام باقی نمانَد

و رویای تناسخ مرا می برد
تا یکی شدن روحمان به اوج
تا به آنجا که جز تجلی خداوند
در عشقمان باقی نماند هـیچ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

هنوز در من
نفس می کشی
و هر صبح با دم تو
آغاز می کنم
شگفتی زندگی را

حالا دوباره جاری
می شوی در قلبم
و چون سیلی م
یشکنی سد غم هایم
و من سیراب می شوم
از جاری عشقت
و تو می درخشی
از نور جاویدان عشقت
در جان و قلبم​

 

[ASaLi_Nh8ay]

شب که به پیش رو
صف کشیده ست
دگر به انتها فکر نکنم
که انتها یش محتوم
و جاده مختوم

با تک تک ذراتم اما
هر چه به ابرهای خاطره
پشتِ سر نظر افکندم
ابتدا نامعلوم

از ازل در افقِ چشمانم
ایا بود خورشیدی ؟؟
شب که حالا ندارد ماهی
و ستاره هایش کورترین
نقطه های آسمان امیدم

ایا بود خورشیدی ؟​

 

[ASaLi_Nh8ay]

این روزها شده
واژه گان دلم خیس
ز باران تنـــد شبانه

قلبـــم در هجومِ وحشتِ
بی تو بودن در تپش ها
..ز نفــــس جا مانده
..و.. نفـــس وا مانده

وقتی چون نفس
جاری بودی در من
چگونه حالا در غروب بودنم
بگویم زنـــــده ام ؟؟؟؟

از روز ازل اگر
رنگ سرخ شقایق را
بود تقــــدیر دلم
حالا جز جامه ی سیاه بر تنم
رنگی نمی شناسد قلـــبم​

 

[ASaLi_Nh8ay]

اگر این روزها وزن می کنم
توی دلم شادی و غم
تا که لحظه ها نباشند
قربانیِ بی گناهِ بی کسی ام

اما خال افتاده روی خنده هام
خال افتاده روی لبخند بی صدام

اگر این شب ها سر می کنم
با سکوت خوشبین به سرما
اما خط افتاده روی دلگرمی ام
خط افتاده توی نگاهم
به امتداد جاده ها​

 

[ASaLi_Nh8ay]

پرده دریده قلب من
از این ندای بی ثمر
پرده عشق در این شهرفروخته
"من "شدنش دگر فرو ریخته
لیک "ما" شدنش به قفسی سوخته
گم شده او که نیست "من"
در پی "ما" شدن شاید
ترانه ای شده گریخته

ما و منم تویی، هر نفسم تویی
گرچه "ما" شده گم، اما
در دل تاریکی شب های دراز
آنچه که مانده به تنم فقط تویی​