شاعر‌پارسی اشعار نظامی گنجوی

[zeinab z]

هر چه در نظم او ز نیک و بد است
همه رمز و اشارت خرد است
هر یک افسانه‌ای جداگانه
خانهٔ گنج شد نه افسانه

 

[zeinab z]

از ان خسروی می که در جام اوست
شرف نامهٔ خسروان نام اوست
سخنگوی پیشینه دانای توس
که آراست روی سخن چون عروس

 

[zeinab z]

برخی از ابیات نظامی با شاهنامه تطبیق دارد:

فردوسی:

چنان دان که شاهی و پیغمبری
دو گوهر بود در یک انگشتری

نظامی:

نزد خرد شاهی و پیغمبری
چو دو نگین است در انگشتری

فردوسی:

جهان را بلندی و پستی تویی
ندانم چه‌ای هر چه هستی تویی

نظامی:

همه نیستند، آنچه هستی تویی
پناه بلندی و پستی تویی

 

[(فاطمه1381)]

پـرورده عـــشق شــد ســرشتـــم
جـــز عـــشق مــباد ســرنوشتــم

 

[(فاطمه1381)]

جهان عشق است و دیگر زرق‌ سازی
همه بازیست الا عشقبازی

کسی کز عشق خالی شد فسردست
گرش صد جان بود بی‌عشق مردست

 

[(فاطمه1381)]

در عشق چه جای بیم تیغ است
تیغ از سر عاشقان دریغ است

عاشق ز نهیب جان نترسد
جانان طلب از جهان نترسد

 

[(فاطمه1381)]

مرا تا دل بُوَد، دلبر تو باشی
ز جان بگذر که جان‌پرور تو باشی


گر از بندِ تو خود جویم جدایی
ز بندِ دل کجا یابم رهایی؟

 

[(فاطمه1381)]

جهان‌ افروز دلبندی چه دلبند
به خرمن ها گل و خروارها قند

به نازی قلب ترکستان دریده
به بوسی دخل خوزستان خریده

رخی چون تازه گل های دلاویز
گلاب از شرم آن گل ها عرق ریز

 

[(فاطمه1381)]

ای همه هستی زتو پیدا شده
خاک ضعیف از تو توانا شده

زیرنشین علمت کاینات
ما بتو قائم چو تو قائم بذات

هستی تو صورت پیوند نی
تو به کس و کس بتو مانند نی

آنچه تغیّر نپذیرد تویی
وانکه نمردست و نمیرد تویی

ما همه فانی و بقا بس تراست
ملک تعالی و تقدس تراست

 

[(فاطمه1381)]

بدین امیدهای شاخ در شاخ
کرم‌های تو ما را کرد گستاخ

و گرنه ما کدامین خاک باشیم
که از دیوار تو رنگی تراشیم