شاعر‌پارسی اشعار جلیل صفر بیگی

[Bina.a]

لنگه‌های چوبی در حیاط‌مان
گرچه کهنه‌اند و جیرجیر می‌کنند
محکم‌اند!
خوش به حال‌شان
که لنگه‌ی هم‌اند... .​

 

[Bina.a]

تخمی از لانه بیرون می‌افتد
و می‌شکند.
زندگی
بچه گنجشکی را غافلگیر می‌کند!

​

 

[Bina.a]

تا عشق دوید از دهانم بیرون
نام تو کشید از دهانم بیرون
گفتم که به تو حرف دلم را بزنم
یک بوسه پرید از دهانم بیرون
​

 

[Bina.a]

کم نامه‌ی خاموش برایم بفرست
از حرف پــُرم گوش برایم بفرست
دارم خفه می‌شوم در این تنهایی
لطفا کمی آغوش برایم بفرست​

 

[Bina.a]

از دست زمانه تیر باید بخوری
دائم غم ناگزیر باید بخوری
صد مرتبه گفتم عاشقی کار تو نیست
بچه، تو هنوز شیر باید بخوری

​

 

[Bina.a]

دل بی‌تو درون سینه‌ام می‌گندد
غم از همه‌سو، راه مرا می‌بندد
امسال بهار بی‌تو یعنی پاییز
تقویم به گور پدرش می‌خندد​

 

[Bina.a]

سردم شده است و از درون می‌سوزم
حالا شده کار هر شب و هر روزم
تو شعر مرا بپوش سرما نخوری
من دکمه‌ی این قافیه را می‌دوزم​

 

[Bina.a]

ما با دلمان هنوز مشکل داریم
صد سنگ بزرگ در مقابل داریم
معشوق خودش می‌برد و می‌دوزد
انگار نه انگار که ما دل داریم

​

 

[Bina.a]

آهسته آهسته دارد گل می‌کند التهابم
چیزی شبیه شکفتن دارد می‌آید به خوابم
انگار چیزی دلم را در مشت خود می‌فشارد
دیروز عاشق نبودم، امروز مستم، خرابم
در خواب بودم که باران بارید بر شانه‌هایم
در خواب بودم که... آری در خواب دادی بر آبم
از چار سمت نگاهت خورشید تابید بر من
دیری‌ست کرده‌ای دوست، داغ نگاهت کبابم
در خواب بودم که ناگاه... ناگاه خشکید خوابم
گم شد میان مه و ابر، آیینه‌ام ، آفتابم
ای کاش باران ببارد، ای کاش یک‌بار دیگر
آهسته آهسته می‌بـُرد با چشم‌های تو خوابم

​

 

[Bina.a]

کاش بارانی ببارد، قلب‌ها را تر کند
بگذرد از هفت‌بند ما، صدا را تر کند
قطره قطره رقص گیرد روی چتر لحظه‌ها
رشته رشته موی رگ‌های هوا را تر کند
بشکند در هم طلسم کهنه‌ی این باغ را
شاخه‌های خشک و بی‌بار دعا را تر کند
مثل طوفان بزرگ نوح در صبحی شگفت
سرزمین سینه‌ها تا ناکجا را تر کند
چترهاتان را ببندید، ای به ساحل مانده‌ها
شاید این باران که می‌بارد، شما را تر کند

​