همگانی "تاپیک جامع گزیده اشعار شاعران"

[M.Fakher]

دشت خشکید و زمین سوخت و باران نگرفت
زندگی بعد تو بر هیچ کس آسان نگرفت


شمم افتاد به چشم تو ولی خیره نماند
شعله‌ای بود که لرزید ولی جان نگرفت

جز خودم هیچ کسی در غم تنهایی من
مثل فواره سر گریه به دامان نگرفت

دل به هر کس که رسیدیم سپردیم ولی
قصه‌ء عاشقی ما سر و سامان نگرفت

هر چه در تجربهء عشق سرم خورد به سنگ
هیچ کس راه بر این رود خروشان نگرفت

مثل نوری که به سوی ابدیت جاریست
قصه ای با تو شد آغاز که پایان نگرفت

فاضل نظری

 

[M.Fakher]

رنج تن دور از تو ای تو راحت جان‌های ما
چشم بد دور از تو ای تو دیده بینای ما

صحت تو صحت جان و جهانست ای قمر
صحت جسم تو بادا ای قمرسیمای ما

عافیت بادا تنت را ای تن تو جان صفت
کم مبادا سایه لطف تو از بالای ما

گلشن رخسار تو سرسبز بادا تا ابد
کان چراگاه دلست و سبزه و صحرای ما

رنج تو بر جان ما بادا مبادا بر تنت
تا بود آن رنج همچون عقل جان آرای ما

 

[M.Fakher]

کر و کور عشقیم؛ تو کر، من ز تو کرتر
تو خاک به سر هستی و من خاک به سرتر

گویند که عشاق جهان عقل ندارند
یعنی تو خری، من به مراتب ز تو خرتر!
علیرضا فیاض

 

[NASTrr]

قصد آن زلفین سرکش کرده‌ام
خاطر از سودا مشوش کرده‌ام

در ره عشقش میان جان و دل
منزل اندر آب و آتش کرده‌ام

از وصالش تا طمع ببریده‌ام
با خیالش وقت خود خوش کرده‌ام

#عبید_زاکانی

 

[NASTrr]

کس ندانم که در این شهر گرفتار تو نیست
مگر آن کس که به شهر آید و غافل برود

گر همه عمر ندادست کسی دل به خیال
چون بیاید به سر راه تو بی‌دل برود

#سعدی

 

[NASTrr]

به کمال عجز گفتم:
که به لب رسید جانم

به غرور و ناز گفتی:
تو مگر هنوز هستی؟!

#فروغى_بسطامی

 

[NASTrr]

گر تو برانی مراجان زفراقت دهم
جان بوصالت دهم گر تو بخوانی مرا

گه به وصالم کشی گه ز فراقم کشی
گاه چنینی مرا گاه چنانی مرا

#فیض_کاشانی

 

[NASTrr]

دوستی خاطره ای
نیست که از یاد رود

خارو خاشاک سبک
نیست که برباد رود

دوستی با تو بهاریست
پر از عشـق و امـید

دوستی با تو محال
است که از یــاد رود

 

[NASTrr]

در ما به ناز می‌نگرد دلربای ما
بیگانه‌وار میگذرد آشنای ما

با هیچکس شکایت جورش نمیکنم
ترسم به گفتگو کشد این ماجرای ما

ما دل به درد هجر ضروری نهاده‌ایم
زیرا که فارغست طبیب از دوای ما

عبید زاکانی

 

[NASTrr]

اقتدا بر عاشقان کن گر دلیلت هست درد
ور نداری درد، گرد مذهب رندان مگرد

ناشده بی‌عقل و جان و دل درین ره کی شوی
محرم درگاه عشقی با بت و زنار گرد

هر که شد مشتاق او یکبارگی آواره شد
هر که شد جویای او در جان و دل منزل نکرد

مرد باید پاکباز و درد باید مرد سوز
کان نگارین روی عاشق می‌نخواهد کرد مرد

خاک پای خادمان درگه معشوق شو
بوسه را بر خاک ده چون عاشقان از بهر درد

هر که‌را سودای وصل آن صنم در سر فتاد
اندرین ره سر هم آخر در سر این کار کرد

ای سنایی رنگ و بویی اندرین ره بیش نیست
اندرین ره رو همی چون رنگ و بو خواهند کرد

#سنایی