اشعار رهاشده کاربران اشعار دایره مرگ|Z.M.SHکاربرانجمن یک رمان

[Z.Mirhasani]

مجموعه اشعار دایره مرگ​

شاعر:

Z.M.SH


«کابوس»

مرا کرده حیران کابوس شب هایم
نمی دانم چه کنم با ارزوهایم
لانه کرده درد دلی در جانم
فرو رفته همچو خنجری بر جانم
چه کنم ای دل که آرام شوی
همچو دریای بامداد بی تلاطم شوی
می بینم در کابوس شب هایم
دایره ای سرخ در میان اتاقم
فرو رفته اتاقم در تاریکی
نمی بیند دیده ام در این تاریکی
بریده شده است نفس هایم
کشیده شد زنجیر بر دستهایم
زدم فریادی پر درد
نوش کردم جامی درد
ناگه پریدم ز خواب
دانستم که دیده ام کابوس در خواب
کشیدم دستی بر صورتم
دیدم در آیینه صورت سرخ فامم
افتاد بر دلم دلهره ای ترسان
گشت بدنم لرزان و ترسناک
افتاد بر کمرم عرقی سرد
گشت جانم سرد و دردمند
دست نهادم بر روی مصحف
آرام گشت قلبم ز مصحف
باز کردم لب و...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Z.Mirhasani]

«دیوار»

نشسته ام چهارزانو در کنج اتاقم

می کنم نگاه به دیوار رو به رویم

می زنم حرف برای اسباب اتاقم

می شنوند از من درد دل هایم

نه می گویند سخنی همچو تیز

نه می کنند حرکتی همچو تیغ

می گویم سخن ها برای دیوار

ندانم کسی را همچو دیوار راز دار
​

 

[Z.Mirhasani]

«جسم بی روح»

خدایا!گرفتی در آغوش مرا

زدی بوسه ای بر گونه ام

آمدم در دنیایت

دیدم گوناگونی دردهایت

گشتم سرگردان و حیران

گشتم دیوانه ی عالم و رسوا

بخشش خواستم وعطا

اجابت کردی دردو بلا

کردم التماس بر رویت

بستی دیده بر رویم

خواستم بگویم چیزی

ناگه زدی ضربتی کاری

که نگویم از درد حرفی

اکنون مانده ازمن جسم بی روحی​

 

[Z.Mirhasani]

«عشق»

گر صبر کنی می رسد زمانش

می نوشی جام عاشقی را

چو فرهاد مجنون

می شکافی دل سنگ را

شوی عاشق و مجنون

شوی دیوانه و حیران

کاش شوند همه ی عالم عاشق

ببینند همه ی دنیارا به عشق
​

 

[Z.Mirhasani]

«عالم»

می شکند قلبم از بشر

چرا که بریدند ریسمان خویشتن

دل نمی سپارم به عالم

چو کرده مرا دیوانه این عالم​