فن فیکشن فن‌ فیکشن آذرخش و یخ | ف.زینلی کاربر انجمن یک رمان

[پرینز نوچی]

سه تایی باهم به مسافرخونه برگشتیم اون دو به سمت اتاقای خودشون رفتن منم به سمت اتاق خودم.
لباسام رو عوض کردم و تشک رو پهن کردم و دراز کشیدم ولی انگار خواب دو تا پا داشت، دو تا پای دیگه هم قرض کرده بود و از چشمم فرار کرده بود هرچی از این دنده به اون دنده چرخیدم حتی جای بالشم رو هم عوض کردم ولی فایده نداشت، با حرص نشستم و گفتم:
- اه لعنت بهت خواب کجا قایم شدی؟
جا حرف من تموم شد دیدم تقه ای به در خورد با تعجب ازجام بلند شدم که با نگاه کردن به لباسام که یه لباس خواب سفید بود گفتم:
- کیه؟
صدا اومد:
- ویکتورم آذرخش.
سریع شیرجه رفتم به سمت چمدونم لباس خوابم رو با یه تیشرت شلوار یشمی رنگ عوض کردم بعد به سمت در رفتم و بازش کردم که دیدم جناب ویکتور لباس بیرون پوشیده، با تعجب نگاهش کردم که انگار...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[پرینز نوچی]

- میشه به منم یادش بدی؟
قیافم شبیه یه علامت سوال گنده شده بود، ویکتوری که روسی بود می‌خواست فارسی یاد بگیره، با بهت گفتم:
- می‌خوای فارسی یاد بگیری؟
- آره به نظرم لازمم میشه.
- چرا لازمت میشه؟
- چون چیزایی که تو میگی رو بفهمم.
دهنم باز مونده بود، یا مریم مقدس چرا اینجوری می‌کرد؟ یهو یاد حرف یوری افتادم که گفت «من برای ویکتور جالبم و همه چیز رو در موردم میدونه»، لبخند خبیثی روی لبم اومد برای همین گفتم:
- باشه بهت فارسی یاد میدم، می خوای از همین الان شروع کنم؟
ویکتور با لبخند گفت:
- آره شروع کنیم.
- خب پس از اسم من شروع می‌کنیم، تو آذرخش رو بد تلفظ می‌کنی درستش اینه آذَرَّخش.
رو به روی وایساده بودیم که دوباره من گفتم:
- با بخش اول شروع می‌کنیم بگو آذر
با کمی مکث گفت:
- آذر
با لبخند گفتم:
-...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[پرینز نوچی]

لبخند زدم که گفت:
- چرا لبخند می‌زنی؟
- چون تو خیلی خوب یاد می‌گیری.
چشماش برقی توش بود که برام جالب بود، هر دوتامون ساکت شدیم و تا لب ساحل رفتیم، رو به روی ساحل ایستادم و گفتم:
- گاهی فقط می‌دونی یکی دیگه تو رو داره می‌بره، فکر کنم من همچین آدمیم.
ویکتور نگاهش رو به صورتم دوخت و گفت:
- تو برای من یه معمایی آذرخش، یه کریستال سفید که قدرتش منو محصور کرده ولی من از ترس شکننده بودن جرأت ندارم بهش دست بزنم، یه دختر با موهای برفی و چشمای کریستالی.
پشتش رو به من کرد و گفت:
- بهتره برگردیم دیگه دیروقته.
جلو راه افتاد و من مسخ شده فقط دنبالش می‌رفتم، ویکتور هی دستش رو توی موهاش می کشید که معلوم بود کلافه‌اس برای همین گفتم:
- ویکتور.
برگشت و به من نگاه کرد لبخندی زدم و گفتم:
- توهم برای من یه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.