همگانی "تاپیک جامع اشعار شاعران پارسی"

[HAD!S]

شاه بیت

شاعر : جواد مهدی پور

فکر من از خــــــــــــــط چشمان تو فرمان می برد
طرح لب های تو از من ، " دل " چه آسان می برد

من ز گیسو های تـــو درس خطا آموختم
باد ، پــــر می آورد موی پریشان می برد

شیخ با سجاده و تسبیح مشغول " ریــا " ست
آبـــــــــــــــروی خویش را در راه شیطان می برد

حاجی از احـــــــــرام خود چیزی نمی داند ولی
دست خالی نیست او " قاموس قرآن " می برد

رونق فـــرش ست حالا ، تاجر بی تجربــه
زیره ها را بازهم با خود به کرمان می برد

شاه بیت عشق کافی نیست ، حافظ زین سبب
پیش شاه عشق خود یک جلد دیــــوان می برد

با سیاست آبجو را جــای زمزم می خورند
زارع بیچاره می کارد ولی خــــان می برد

 

[HAD!S]

مرز کفر و شرک

شاعر : جواد مهدی پور

عقل را از عاشقی ، دیوانه می سازد جدا
باده را از جام می ، پیمانه می سازد جدا

شاخص مومن ، نه تسبیح ست نه طول نماز
عاقل و دیوانه را ، میخانــه می سازد جدا

جهل را آغشته می سازند با حسن جدل
مرز کفر و شرک را فرزانه می سازد جدا

برگ گل در بستر باد صبا ، پروانه نیست
قاصدک را نامه از کاشانه می سازد جدا

چشم خود را با حریر پلک هـــا پوشانده ام
مرغ را از لانه ی خود ، دانه می سازد جدا

غیرت دریاست طوفانی که بر ساحل زند
مادرم غم را ز دل ، مردانـه می سازد جدا

سر به روی شانه ام بگذار امشب تا سحر
عشق ما را واژه ی افسانه می سازد جدا

 

[HAD!S]

آلودگی هوا

شاعر : جواد مهدی پور

شهر را آلودگـی های هوا پر کرده است
جیب مسئولان بالا را طلا پر کرده است

پیش از این دستور عریــــانی رضا خان داده بود
بدحجابی زین سبب هر کوچه را پر کرده است

شیخ ما فتوای عریان می دهد این روز ها
شهرک زیبا رُخـــان را دلربا پر کرده است

حاجی احساس خطر کرده ، منا را بسته اند
کعبه را امروز تزویر و ریــــــــــا پر کرده است

از بساط بینوایــــان " آه " را دزدیده اند
دادگاه عدل را ظلم و جفا پر کرده است

شاه با امیدواری ، چشم گریان می رود
کاخ سعد آباد را باد صبـــا پر کرده است !

انقلاب از بــــــــــرج آزادی کمی پایین ترست
گوش استقلال خواهان را صدا پر کرده است

از دهان سرخ مسئولان چرا خون می چکد ؟
کوچه های شهر را فقر و گدا پر کرده است

 

[HAD!S]

ناز و راز

شاعر : محمدحسن همتی

من آن چشم تو و آن همه نازت چه کنم
سر به زیر با دل خویش، آن همه رازت چه کنم

شاعر این بار به یاد غم خویش گشت اسیر
با سکوت پر صدا، با لب بازت چه کنم...

 

[HAD!S]

ضمیر تو

شاعر : مسلم آهنگری

ایکاش ، ضمیر" تو " نبود و بودی
مهتاب ، سفیر تو ، نبود و بودی

از اینهمه استعاره ها دلسردم
دل ، بند و اسیر تو نبود و بودی

 

[HAD!S]

پالایش

شاعر : مسلم آهنگری

زندگی حال ناخوشی دارد
هر که یک جور دلخوشی دارد

اضطراب از شمول بیماریست
عصب شهر سایشی دارد

زیر دست از مدیر بالا دست
اعتراضی و خواهشی دارد

انحرافیست ، داده ها و بستان ها
هر که در ذهن ، پایشی دارد

بعد هر مدتی ز استحصال
طبق معمول آیشی دارد

فرصت زایمان نسلی نو
فکر تغییر و زایشی دارد

ریزش و رویش و حسابرسی
حاصل جمع و کاهشی دارد

دود اگر از نهاد برخیزد
در پس خویش آتشی دارد

باد بی مو قعی که تو فانیست
نا خود آگاه ، رانشی دارد

گنگ گفتار و احول اندیشی
چالش انگیز و خوانشی دارد

از تکلف به غیر تعبیرات
می توان گفت او غشی دارد

استماع کلام صاحبدل
نغز و ترغیب و رامشی دارد

سادگی درس اول عشق است
بهر هر کس نمایشی دارد

ما که گفتیم با اشاره سخن
تو ببین قدر...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[HAD!S]

حق مطلب

شاعر : جواد مهدی پور

با تو دل در سینه ی غمدیده می گیرید قرار
دست خود را بعد از این از سینه ی من بر ندار

روی خود را بر زمین انداختی از شرم عشق
قرص ماهت را چرا در بــــرکه کردی آشکار ؟

نا خدا عشق ست از طوفان نا فرمان نترس
مثل امواج خروشان شو ، به دریا دل سپــار

زندگی نامهربانی میکند این روز هــــــــــا
دست بر دامان دلبر باش در شب های تار

ماهی سرخ دلـــم در تنگنای تُنگ توست
من نخواهم کرد از گــردابه ی عشقت فرار

حق مطلب را ادا کردم نوشتم : " حق تویی "
زین سبب حلاج گـــونه رفته ام بالای دار

هیچ مردی در شجاعت نیست مانند علی (ع)
چیز شمشیری نخواهد شد شبیه ذوالفقار

آسمان سینه ام ابریست با بـرق نگاه
بر کویر تشنه ی دل قطره ای باران ببار

 

[HAD!S]

روضه خوانی

شاعر : جواد مهدی پور

عقل من با عشق تو وقتی تبانی می کند
در میانسالی دلم یاد جـــــوانی می کند

چشم شبنم باز می گردد به روی آفتاب
با نسیمی ، باد با گــل مهربانی می کند

هفت شهر عشق را دیوانه می گردد ولی
عاقل بیچاره عجـــــــز و ناتوانی می کند

زندگانی انتخابی بیش در اندیشه نیست
هر کسی با انتخابش زندگانـی می کند

ماه من هر شب تواضع می کند بر آب ها
با حضورش برکـه ها را آسمانی می کند

گاه باید از شبان آموخت ، موسی حایل ست
او خدا را دوست می داند شبانــــی می کند

تا کنارش هست قدر گل نمی داند ولــــــــی
گل که می میرد برایش روضه خوانی می کند

 

[HAD!S]

ذکر ریا

شاعر : جواد مهدی پور

موج طوفان دیده را از صخره ی ساحل چه باک؟
عاقل فرزانه را از صحبت جاهل چه باک؟

سرو از بین درختان شانه بالا می کشد
مرد دور اندیش را از طعنه ی کاهل چه باک؟

سدّ راه عاشقی بودن خطا باشد خطا
عاشق دل داده را از خنجر قاتل چه باک؟

زندگی افسانه ی افسونگران مرگ نیست
مردم محکوم را از حاکم باطل چه باک؟

بستر محراب را ذکر ریا پر کرده است
مسجد بی سقف را از گنبد مایل چه باک؟

حلقه ی دانش بهم چسبیده در دل های پاک
وارثان علم را از پــــرسش سائل چه باک؟

در ورای ابرها خورشید می تابد به ماه
ماه را از تابش خورشید بی حایل چه باک؟

 

[HAD!S]

خنده دشمن

شاعر : جواد مهدی پور

توبه نشکن روز و شب در گیر استغفار باش
زینهار از فتنه و نیرنگ ها ، هشیــــــار باش

خنده ی دشمن ز جنگ سخت هم ویرانگرست
بر حذر باش از شبیخون ، تا سحــــر بیدار باش

بینوایان ، پادشاهان تهـی دست دل اند
دست های بینوایان را بگیر و یــار باش

چشم هایت را برای مهرورزی بــــــاز کن
مهربانی کن به هر کس ، فرد بی آزار باش

بت پرستی شیوه ی دیرینه ی اعراب نیست
هر زمان با بت پرستی سخت در انکار باش

حرف های دیگران مانند یک گنجینه است
یک امانتدار خـــــوب و محرم اسرار باش