همگانی "تاپیک جامع اشعار شاعران پارسی"

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

یک شعر عاشقانه‌ دیگر از فریدون مشیری

تو نیستی که ببینی
چگونه عطر تو در عمق لحظه‌ها جاری‌ست!
چگونه عکس تو در برق شیشه‌ها پیداست!
چگونه جای تو در جان زندگی سبز است!

هنوز پنجره باز است.
تو از بلندی ایوان به باغ می‌نگری.
درخت‌ها و چمن‌ها و شمعدانی‌ها
به آن ترنم شیرین به آن تبسم مهر
به آن نگاهِ پر از آفتاب می‌نگرند.

تمام گنجشکان
که در نبودن تو
مرا به باد ملامت گرفته‌اند؛
تو را به نام صدا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

عاشقانه‌ای از علی محمد مودب

کو صدای روشنت تا جان خاموشم بجنبد
روشنی در کلبهٔ قلب فراموشم بجنبد
مانده‌ام رودی تهی، بی‌هیچ جریان
کو تنی از آب تا قدری در آغوشم بجنبد
تک درختی خسته‌ام، جاری شو بر من چون نسیمی
بلکه در دست نوازش‌ها سر و گوشم بجنبد
گیسوانت را بیاور، پیش‌تر از بوسهٔ مرگ
پیش از آن‌که مار و عقرب بر سر دوشم بجنبد
شاید آری غفلت من بشکند با بودن تو
ماهی‌ای مثل تو چون در برکهٔ هوشم بجنبد

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

عاشقانه‌ای از افسانه غیاثوند

نه دربند دانه
نه آب
نه حتی آزادی
تنها
جفت جفت۰
سر فرو می برند در آغوش هم
و از صبح تا غروب
در کار دل اند
خوش به حال قوها
عاشقی فقط به دنیای آنها می آید.

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

اگر باشی محبت روزگاری تازه خواهد یافت

اگر باشی محبت روزگاری تازه خواهد یافت
زمین در گردشش با تو مداری تازه خواهد یافت

دل من نیز با تو بعد از آن پاییز طولانی
دوباره چون گذشته نوبهاری تازه خواهد یافت

درخت یادگاری باز هم بالنده خواهد شد
که عشق از کُندهٔ ما یادگاری تازه خواهد یافت

دهانت جوجه‌هایش را پریدن گر بیاموزد
کلام از لهجهٔ تو اعتباری تازه خواهد یافت

بدین سان که من و تو از تفاهم عشق می‌سازیم
از این پس عشق‌ورزی هم، قراری تازه خواهد یافت

من و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

عاشقانه‌ای از امیرحسین اللهیاری

گرفته‌اند و غریب‌اند خانه‌ها با هم
مخالف‌اند تمام نشانه‌ها با هم
در این سکوت هماهنگ گوییا ناگاه
رسیده‌اند به پایان ترانه‌ها با هم
غروب می‌شود آرام تا که برگردند
کلاغ‌های غزل‌خوان به لانه‌ها با هم
خوشا که با تو دمی بگذریم و بگذاریم
پیاده سر به سر عاشقانه‌ها با هم
دو شعله پیش هم افتاده‌ایم و در سُخَنیم
چه می‌کنند زبان‌ها، زبانه‌ها با هم
یکی شدند دو همسایه - عشق معجزه کرد -
همین که گرم گرفتند شانه‌ها با هم

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

در آن لحظه...

شهرستان ادب: همزمان با زادروز شاعر بزرگ سرزمین مان زنده یاد مهدی اخوان ثالث شعری از کتاب «از این اوستا» ی این شاعر خراسانی می خوانیم :

در آن لحظه كه من از پنجره بیرون نگا كردم
كلاغی روی بام خانۀ همسایۀ ما بود
و بر چیزی، نمی‎دانم چه، شاید تكه استخوانی
دمادم تق و تق منقار می زد باز
و نزدیكش كلاغی روی آنتن قار می‎زد باز

نمی دانم چرا ، شاید برای آنكه این دنیا بخیل است
و تنها می‎خورد هر كس كه دارد

در آن لحظه از آن آنتن چه امواجی گذر می‎كرد
كه در آن موج‎ها شاید یكی نطقی در...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

عاشقانه‌ای از پونه نیکوی

من از این زندگی چه می‌خواهم جز تماشای آسمان با تو
زیر باران قدم‌زدن گاهی بی‌خبر بودن از زمان با تو
هست من هستیِ تو باشد و بس، بشنوم از لبت نفس به نفس
شور یک عاشقانهٔ آرام فارغ از حرف این و آن با تو
از گلویم نمی‌رود پایین لقمه‌هایی که بی تو می‌گیرم
ساده نگذر که فرق خواهد کرد طعم نان بی تو! طعم نان با تو!
من از این زندگی چه می‌خواهم؟ اتفاقی فقط تو را دیدن
ظهر در کوچه روبه‌رو بشوم زیر یک چتر، ناگهان با تو
این پرستوی نام من هرروز از لبان تو آب می‌نوشد
تو صدا کن مرا که بسیار است فرق آوای دیگران با تو
چند سال است...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

عاشقانه‌ای از غلامرضا طریقی

با یاد شانه‌های تو سر آفریده است
ایزد چقدر شانه‌به‌سر آفریده است
معجون سرنوشت مرا با سرشت تو
بی‌شک به شکل شیر و شکر آفریده است
پای مرا برای دویدن به سوی تو
پای تو را برای سفر آفریده است
لبخند را به روی لبانت چه پایدار
اخم تو را چه زودگذر آفریده است
هر چیز را که یک سر سوزن شبیه توست
خوب آفریده است اگر آفریده است
تا چشم شور بر تو نیفتد هر آینه
آیینه را بدون نظر آفریده است
چون قید ریشه مانع پرواز می‌شود
پروانه را بدون پدر آفریده است
غیر از تحمل سر پر شور دوست نیست
باری که روی شانهٔ هر آفریده است

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

تا در دل من عشق تو اندوخته شد
جز عشق تو هر چه داشتم سوخته شد

عقل و سبق و کتاب بر طاق نهاد
شعر و غزل دوبیتی آموخته شد

مولانا

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

نگارینا دل و جانم ته داری
همه پیدا و پنهانم ته داری‌

نمی‌دونم که این درد از که دارم
همی دونم که درمانم ته داری

باباطاهر