همگانی "تاپیک جامع اشعار شاعران پارسی"

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

‌
ای ابر خوش باران بیا

وی مستی یاران بیا

وی شاه طراران بیا

مستان سلامت می‌کنند

#مولانا

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

اشک رازی ست
لبخند رازی ست
عشق رازی ست
اشک آن شب لبخند عشقم بود
قصه نیستم که بگویی
نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی
یا چیزی چنان که بدانی
من درد مشترکم مرا فریاد کن.

شاملو

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ با هیچ مپیچ

دانی که پس از مرگ چه باقی می ماند
عشق است و محبت است و
باقی همه هیچ...

#مولانا

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

‌
رفته ای از بر ما چشم به راهیم بیا

حلقه در گوش در کعبه آهیم بیا

دوری ات بند غم افکند به پای دل م**س.ت

م**س.ت بودیم پشیمان ز گناهیم بیا

#شمس_لنگرودی

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

آن یار که در سینه جنون دارم ازو
در هر مژه صد قطره خون دارم ازو

کُنجی و دَمی و مَحرمی می‌طلبم
تا شرح دهم که حال چون دارم ازو

#اوحدی_کرمانی

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

یکی از شاهکارهای استاد



گویند: در مجلسی از #ژولیده_نیشابوری پرسیدند میتوانی فی البداهه شعری بگویی که ده تا کلمه "دل" داخلش باشد و هر کدام معانی مختلفی داشته باشه؟! ژولیده، رباعی زیر را در همان مجلس سرود:

دلبری با دلبری دل از کفم دزدید و رفت
هرچه کردم ناله از دل، سنگدل نشنید و رفت

گفتمش ای دلربا دلبر ز دل بردن چه سود؟
از ته دل بر من دیوانه دل خندید و رفت

#ژولیده_نیشابوری

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

نالم از دست تو ای ناله که تاثیر نکردی
گر چه او کرد دل از سنگ تو تقصیر نکردی

شرمسار توام ای دیده ازین گریه خونین
که شدی کور و تماشای رخش سیر نکردی

سید محمد حسین بهجت متخلص به
#شهریار

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

آنرا که حلال زادگی عادت و خوست
عیب همه مردمان به چشمش نیکوست

معیوب همه عیب کسان می‌نگرد
از کوزه همان برون تراود که در اوست

#پروین_اعتصامی

 

[¦[☆ Atrin ☆]¦›]

صبح آمده برخیز ، که خورشید تویی ...
در عالم ناامیدی ، امید تویی !

در جشن طلوع صبح در باغ وجود
آن گل که به روی صبح خندید تویی !

#_مولاناجان

 

[Minaa]

یا رب مباد کز پا جانان من بیفتد
درد و بلای او کاش بر جان من بیفتد
من چون ز پا بیفتم درمان درد من اوست
درد آن بود که از پا درمان من بیفتد
یک عمر گریه کردم ای آسمان روا نیست
دردانه ام ز چشم گریان من بیفتد
ماهم به انتقام ظلمی که کرده با من
ترسم به درد عشق و هجران من بیفتد
از گوهر مرادم چشم امید بسته است
این اشک نیست کاندر دامان من بیفتد
من خود به سر ندارم دیگر هوای سامان
گردون کجا به فکر سامان من بیفتد
خواهد شد از ندامت دیوانه شهریارا
گر آن پری به دستش دیوان من بیفتد

شهریار