اشعار رهاشده کاربران مجموعه اشعار عاشق و دلتنگ|سارا کاربر انجمن یک رمان

[_sara_]

عشق و دلتنگی این روزها بدجوری مرا زندانی خود کرده اند.
نه می توانم فراموشت کنم، نه می توانم دلتنگت نباشم. فقط با یاد تو زندگی می کنم.
در خواب های هر شبم کابوس رفتنت، مرا دیوانه کرده است.

 

[_sara_]

بگذار که من در دل تو غنچه کنم
ریشه های دلتنگی را در بیابانی خشک ویران کنم
دفتر شعر را آتش زدم بلکه در بیت بیت وجودم قافیه ها گم شوند
بیت ها را جفت کردی و مثنوی نوشتی برایم
خط به خط واژه به واژه هم بنویسم کم است
دل من تنگ است و تنگ

 

[_sara_]

باز هوای دیدنت زد به سرم
بوی عطرت، آن دو چشمان سیاهت
یادشان خواب را از چشمانم گرفته اند
عاشقم خب
دو سه روزیست که باز دلتنگت شدم.

 

[_sara_]

درد بی درمانی است عشق و بدتر از آن دلتنگی!
عشق را شاید بتوان فراموش کرد.
اما دلتنگی را نمی توان مهار کرد.
تا میایی فراموشش کنی، دلتنگی دوباره خاطرات را در دلت زنده می کند.

 

[_sara_]

از تمام عشق تو به من فقط دلتنگی سهم من شده است.
دلبرم مگر من همان نیستم که می گفتی محال است بگذاری طعم تلخ دلتنگی را بچشم؟!
پس چه شد آن همه حرف های قشنگ؟!
آن قول های رنگارنگی که می دادی و قسم خوردی تا ته دنیا بمانی با من.
نگو که فقط حرف های تو خالی ای بیش نبودند برای سرگرمی این قلب ساده ی من!

 

[_sara_]

بر گرد و بگذار دل تنگم کمی آرام بگیرد!
دوش در وقت نماز صبح، سجده کردم تو را دیدم.
نخند حداقل تو دیگر نگو دیوانه ام!
من که دیوانه نبودم.
حسرت نبودنت، غصه ی رفتنت، دلتنگی های وقت و بی وقتم همه و همه مرا دیوانه کرده اند.
تقصیر من چیست، بجز دوست داشتن تویی که مرا رها کرده ای!

 

[_sara_]

عهد بسته بودم فراموشت کنم دلبر
باز نامت آمد و دلتنگ تر شدم
گفته بودم بعد از این دلتنگت نمیشوم
افسوس که به خواب دیدمت و عهد خویش را از یاد بردم

 

[_sara_]

دلتنگم خوب گوش کن
نامه ام را دور نینداز با ته مانده ی عشق مینویسم برایت
صدای مرا فراموش نکن
روزی میرسد که دلتنگ دلتنگی هایم شوی
چهره ام را به یاد بسپار
شاید رسد آن روز که لحظه ای آرزوی دیدنش را طلب کنی

 

[_sara_]

عاشقی را گفتند این چه رسم دلدادگیست؟
کور سوی امیدت خفته و در ره دیوانگیست


چنین گفت که آمدم فراموشش کنم اما نشد
پیج و‌تاب گیسوانش را ز یاد برم اما نشد

 

[_sara_]

برگ های پاییز را باد برد
زمستان در راه است
کجایی که دلم در فراقت تنگ و افسون است
مگر لایق عشق تو نبودم؟
بیا که حسرت آمدنت مرا پیر کرد.