دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های شرم باد به دلم | Hadis.ka کاربر انجمن یک رمان

[~HADIS~]

بسم ربی

نام دلنوشته‌: شرم باد به دلم!
نام نویسنده: Hadis.ka
مقدمه:
شرم باد به دلم!
چشمانت را که دید
خودفروشی کرد.​

 

[R.FANAYI]

•| بسم رب القلم |•

آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...


نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[~HADIS~]

هوای دل پس است؛
صدایت را شنیده است.
در جایش بی‌قراری می‌کند این آهوی گریزپا.
تواصل با تو تنها اَمَل این روزهای فراق است
دل در ره تواصل با تو از کاشانه گریخت
شرم باد به این نفور که بی‌تاب در برکشیدن صدایت است.
شرم باد به دلم!
---
اَمل: آرزو
تواصل: ارتباط
نفور: فراری​

 

[~HADIS~]

شریان‌هایم سِحر مردمانت را که دیدند به تپش افتادند
گویچه‌های قرمزم هر دم تو را به جستجو می‌نشینند
تو منی یا جان من؟
شرم باد به این یاخته‌ها که چشمانت را دیدند وسرگردان شدند
شرم باد به این قرمز‌های ویران که در شریان‌ها در پی من می‌گردند.
شرم باد به دلم که تو را جانشین من کرد.
GANDOM ASADI
​

 

[~HADIS~]

من در گرداب وجودم خواسته‌های دلم را غرق کردم
حتی اگر خشت‌خشت وجودم در رهش متلاشی شود
با لبخند می‌نوشم دردهایش را
شرم باد به دلم
که قساوت در حق آمالش را کرده سر لوحه‌ی اعمالش...​

 

[~HADIS~]

این قفس را به ویرانه که هیچ
به دریای مواج تشبیه باید کرد
این امواج را به جاده هراز که هیچ
به سی‌سنگان تشبیه باید کرد
شرم باد به دلم که خودش را در میان سی‌سنگان زلف پریشانت گم کرد​

 

[~HADIS~]

گر همه عالم مبتلا به حادثه‌ی قیامت بشود
گر کوه به کوه کوفته شود
این دل شوریده‌ی رسوا یک دم آرام نشود
شرم باد به دلم که تو را دمی ندید و واله گشت!​

 

[~HADIS~]

دردِ دلِ رسوایم دگر درمان ندارد
چشمانت را سال‌ها قبله‌ کرد و تنت را کعبه
اما ویران شد این کعبه
حال در پیِ خاکجای آمال تباه گشته‌ی خویش کوی به کوی، برزن به برزن پرسه می‌زند.
شرم باد به دلم که خودش را ویلان این کوچه پس کوچه‌ی دعوی‌های بی‌پایان کرد!
---
خاکجا: قبر​

 

[~HADIS~]

نازنینم
محو تماشای گیسوانت شدم.
باد وزید، دلم رفت!
طوفان نوح بود یا چه؟ شهد فایق بر زبانت جاری بود که این‌گونه با کلامت دل از کفم رفت!
شرم باد به دلم که با چند کلمه زیر و زبر شد​

 

[~HADIS~]

حرف شهد شیرین سخن نیست
حرف دل است
شرم باد به دلم
قصیده‌ای در گوشش خواندی و دهلیزهایش دریچه‌دار شدند
حال تنها زندانی‌ این دل چشمانت است.​