داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه آسو در آینه | نیکــدخت کاربر انجمن یک رمان

[Lunaw]

بوق، انتظار بوق، خشم بوق، جنون بوق، اشک بوق، زار بوق، بیچارگی بوق، ناتوانی و... .
به تاریخ نگاه کردم فراموش کرده بودم مانند او که مرا قطعاً فراموش کرده است، جشنواره‌ی معرفی برترین اصناف! و مزون او که همیشه به لطف مشتریان مشهور و میلیاردیش در رده‌ی اول قرار دارد!
ساعت درست دوازده است یادم است چندین سال پیش منتظر همین ساعت می‌شدم بسته‌ای بخرم و با پرهام حرف بزنم در مورد چیزهایی که ذره ای مهم نبودند در مورد چیزهایی که هرگز به دردم نمی‌خوردند اصلاً تمام آن حرف زدن‌ها تمامشان وقت تلف کردن بود، ما به دنبال چیزی نبودیم او به دنبال لذت من هم طغیان کرده با انوع احساسات! عمرم را به باد دادم بعدش هم خودم را و بعد هم او را... .
گوشیم می‌لرزد حدس زدن این‌که چه کسی‌ست سخت نیست، اما برایم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Lunaw]

- چی میگی تو؟
- من چی میگم؟! دارم از قصه‌های ریز و درشتی که برام تعریف میکنی میگم! فقط یکم نتونستی خوب اثرات کارات رو پاک کنی! تو که پولش رو داشتی که دو قرون می‌ذاشتی دست پرستارا تا با یه چندتا تراول واسم آمارش رو در نیاره نگه که تحویل دادیم به خانواده نه این‌که اولش مرده بعدشم زنده شده اما از طرف ما دادیم بهزیستی!
سکوت.
- آره سکوت کن تو نکنی کی بکنه؟ چی شد نکنه سکته کردی؟ کرده باشیم برای این نیست واسه جشنوارته که ماشاالله مثله هرسال اول شدی بالاخره تو آمادگی شنیدن این حرفارو داشتی چون رو میشد! همیشه که کبک تو برف نمی‌موندم!
بالاخره فریادش بلند شد، فریادی که زیاد می‌کشید و این چند سال اخیر به حکم پولدار بودنش، سری توی سرها بودنش دیگر کمتر شده بود، فریادی که همیشه با یک سیلی به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Lunaw]

فصل دوم: دَوَران​

زندگی کردن با دروغ، شنیدن دروغ و بیداری پس از پی بردن به حقیقت، مانند بازی کودکی‌ست، دست‌هایمان را باز می‌کردیم و دور خود می‌چرخیدیم؛ فقط این‌جا دیگر ایستادن وجود ندارد بالاخره در انتها سرگیجه‌اش تو را خواهد کشت!
خانه همان بود، یک خانه‌ی لوکس در محله‌ای که برای پز دادن به این و آن کافی بود، برای گرفتن میهمانی‌های دوستانه‌ کافی بود! دوستانه! چه کلمه‌ی غریبی وقتی لباس‌های فاخر که بوی تند حسادت و دورویی می‌داد بر روی مبل‌های چرم لکه می‌انداخت و او را به تعویضشان راغب می‌کرد. درخانه نبود و چه خوب که من می‌توانستم به ذهنم استراحت بدم و کلمات را آن‌گونه که لازم بود بچینم تا به او تحویل دهم.
با حس چیز گرمی چشمانم را باز کردم، پتو بود،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Lunaw]

می‌دانست شاید هم نمی‌دانست و این‌گونه مانند خنجری تیز دست بر روی نقطه ضعف‌هایم می‌گذاشت، لحظه‌ای! لحظه‌ای نمی‌خواستم تصور کنم که من مانند او هستم، من مادری چون او هستم اما نمی‌شد کلمات در سرم بی‌وقفه رژه می‌رفت سعی می‌کردم برخودم مسلط بشوم اما یک چیزی نمی‌ذاشت یک چیزی مانع از آن میشد که بی‌خیال شوم آن هم اثبات بود اثبات آن‌که من مانند اون نیستم حداقل از وقتی که توانستم از تخت‌های انواع بیمارستان‌ها بلند شوم سعی‌ام را کردم جنگیدم با تمام ضعفم با تمام عاجز بودنم!
دستم را به سمت چشم‌هایش نشانه رفتم و با حنجره‌ای پردرد فریاد کشیدم:
-حق نداری! حق نداری منو ذره‌ای مثله خودت بدونی! خستگی؟ این‌که دنبال وجودم برم خستگیه؟ گذشتمو؟ کی بچش گذشتشه؟ راست میگی برای تو بچت گذشتته برای تو بچه همون...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.