دلنوشته مجموعه دلنوشته‌‌های جانِ دل | شادی روحبخش کاربر انجمن یک رمان

[Shadi.Roohbakhsh]

ترانه می‌سراید برای تو...
آواز عشق را به فلک می‌برد تا همگان بفهمند
یکی هست که بر روی زمین...
دلش...
برای تو می‌تپد.

 

[Shadi.Roohbakhsh]

دلدارم...
من میان تو و قلبم کدامتان را برگزینم؟!
قلبم ک آرام ندارد و بی‌قرار خود را به قفس می‌کوبد
یا
تویی که بی‌اعتنا به چشمان نم‌دارم مرا رها کردی؟!

 

[Shadi.Roohbakhsh]

میان وسعت بیابان بی‌انتهای عشق...
واژه‌ای به وسعت آرامش چشمانت،
مرا درگیر آرامشی می‌سازد که سال‌هاست خواهانش هستم.

 

[Shadi.Roohbakhsh]

عشق!
واژه‌ای سه حرفی که کام تلخ می‌کند و دل به آتش می‌کشد!
طعم گس زندگی‌ام را باور کنم
یا
شیرینی حلاوت عشق را؟!

 

[Shadi.Roohbakhsh]

می‌گویند جانِ دل که باشی
دل‌دارت جان می‌دهد برایت!
اما نمی‌دانند که برای جانِ دل، شدن باید جان داد!

 

[Shadi.Roohbakhsh]

باید جان داد تا جانِ دل شوی و رخسار گل‌گونت
محبت را به چشم محبوب بیاورد.
جان که می‌دهی،
عشق ریشه می‌دواند زیر پوستت،
محبت سر ریز می‌شود.

 

[Shadi.Roohbakhsh]

می‌گویند دلتنگ که می‌شوی
بهانه گیری به سراغت می‌آید
بغض‌های گاه و بی‌گاه حنجره‌ات را می‌فشار تا مباد سد مقاومتشان شکسته شود.
اما کسی چه می‌داند
مقاومت بیخود فقط ترک می‌اندازد به شیشه‌ی نازک دلت!

 

[Shadi.Roohbakhsh]

جانانم!
خوش خیالی است که اگر بگویم
دل بی‌قرار توست.
گاه دلتنگم و گاه متنفر از این عشق!

 

[Shadi.Roohbakhsh]

محبوبم
عشق اتفاق عجیبی‌ست
آن زمان که بیش از بیش انتظارش را میکشی، نیست
اما
خدا آن روز را نیاورد که از عشق متنفر باشی
آنگاه زندگی‌ات سراسر بوی عشق می‌گیرد.

 

[Shadi.Roohbakhsh]

محبوبم، نبرد عشق آغاز کننده‌ی غم است
جامه‌ی صبر به تن بپوشان
شاید که غم خجالت کشید از صبر تو!