در حال تایپ رمان این تو، مرا خواهد کشت | مهدیه احمدی نویسنده افتخاری انجمن یک رمان

مهدیه احمدی · 17/10/21

کد رمان: ۴۴۷۵
ناظر رمان: 20-hasti
هو الحق

خلاصه: نبات شناسنامه‌اش را درون کیف گذاشت و در سکوت کنار پدرش نشست و تا خانه تنها صدایی که سکوت بینشان را می‌شکست، صدای بوق ماشین‌ها بود. او در میان دو حس عجیب دست و پا میزد. حس رهایی مانند پرنده‌ای که تازه از قفس رها شده و بال گشوده و حسی که خود را مواخذه می‌کرد برای انتخاب اشتباهی که سه سال از عمرش را تباه کرد و این انتخاب به خواسته خودش نبود.. اما تقدیر چیزی فرای تصورش برای او رقم زد. تفاوت ها و فرهنگ ها

سخن نویسنده: دلم یه چالش می خواست برای نوشتن. قصه نبات پر از چالش هایی هست...

A.TAVAKOLI❁ · 17/10/21

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

[COLOR=rgb(184, 49...

مهدیه احمدی · 14/11/21

مقدمه:
تو مانند باران که در دست باد به رقص در می‌آید و خود را به خواب زده تا باد هر طور که عشق می‌کند آن را پیچ و تاب دهد، هستی.
باران می‌رقصد و دل می‌برد از مردم شهر و چه انتظار سختی می‌کشد باد تا خیالش از طنازی باران راحت شود که معشوقه‌ی اوست.
چه عجیب است که همه حسرت باران را دارند، اما یار در کنارشان است و چشمشان پی دلبری باران می‌لغزد.
اما خوب است باران فقط در دست باد می‌رقصد.

مهدیه احمدی · 6/2/23

فصل اول

با پایین آمدن شیشه ی ماشین نگاهش را به سمت پدرش چرخاند. چشمان سرخ شده و نگاهی که افسوس در آن هویدا بود حتی باعث شرم او نشد. پدر با سر به دستش اشاره کرد و گفت:
- وقتی حداقل اون زهرماری رو می کشی شیشه رو بده پایین من خفه نشم.
نگاهش را به سیگاری که در حال سوختن بود و دودش فضای ماشین را پر کرده بود دوخت. در سکوت باقی مانده سیگار را از شیشه بیرون انداخت. پدرش دنده را جابه جا کرد و از او پرسید:
- من اگر بدونم این لعنتی چی داره که خودتو شب و روز باهاش خفه می کنی. دخترِ بابا به خدا جز ضرر هیچی نداره.
زهرخندی زد و موهای پریشانش را با دست جمع کرد و باز هم سکوت بود و نگاه تار شده او. پلک زد و به شناسنامه اش نگاه کرد. برگ آخر شناسنامه را باز کرد و مهر برجسته اش را لمس کرد. با توقف ماشین سر...

مهدیه احمدی · 6/2/23

دستان سردش را در جیب مانتو خاکستری رنگش فرو کرد و داخل آسانسور به کفش هایش که گرد و غبار روی آن خود نمایی می کرد نگریست. به عادت همیشگی کفشش را با پشت شلوارش تمیز کرد و دوباره نگاهش را به آن دوخت. صدای پدرش لبخند بر لبش نشاند:
- اگه مامانت بدونه دخترش چقدر کثیفه از خونه پرتت می کنه بیرون.
با ایستادن آسانسور هر دو خارج شدند و نبات در حال فشردن زنگ رو به پدرش کرد و گفت:
- مهم دلمه که تمیزه. ولی خدایی نمی دونم این عادت مسخره رو چطور ترک کنم؟
در خانه باز شد و خنکای خانه که به صورتش خورد، نفسش را تازه کرد و وارد خانه شدند. مادر نبات نگاهش را در صورت هر دو می چرخاند تا پاسخ سوالات درون ذهنش را بیابد. اما پدر و دختر در سکوت وارد خانه شدند. مادرش در را بست و پرسید:
- خب چی شد؟
نبات به جعبه...

مهدیه احمدی · 6/2/23

***
به اسم روی گوشی نگاه کردم دلتنگی بهانه ای بود برای صحبت اما این روزها فقط دلم سکوت می طلبید. به تخت خود که چند سالی نیاز از آن به عنوان تخت عروسک هایش استفاده کرده بود نگاه کردم. به سمت تخت رفتم و لبه ی آن نشستم. جایی برای خوابیدن نبود. بعد از چند لحظه پاسخ دادم:
- خجالت نمی کشی به بچه میگی با آبنبات کار دارم؟
صدای خنده اش که در گوشم پیچید، قلبم بی تاب شد. می دانستم حتی صدایش برایم ممنوع است. اما چه کنم این دل مدت هاست که عقلم را به بازی گرفته. دستان لرزانم گواه حال بدم بود و من این حال را با تمام بد بودنش می پرستیدم. بعد از خنده ناگهان صدایش جدی شد و مرا مخاطب قرار داد:
- نبات؟ می خوام ببینمت.
نامش را بر زبان آوردم. دیدنش بعد از سه سال آرزوی من بود و برایش لحظه شماری می کردم. اما چه...

مهدیه احمدی · 1/3/23

قبل از انکه به اتاق بازگردم به سمت کیفم که پایین مبل افتاده بود رفتم و جعبه سیگار و فندکم را برداشتم. به سمت اتاق رفتم و موبایلم را برداشتم. باورم نمیشد که ادموند هنوز تماس را قطع نکرده باشد. شانه ای بالا انداختم و موبایل را بین شانه و گوشم نگه داشتم. به صدای مادرم که برای ناهار صدایم کرد اعتنایی نکردم و وارد بالکن کوچک اما دنج اتاق خواب شدم. صدای ادموند باز هم ضربان قلب بی قرارم بالا برد:
- نبات؟ نمی خوای حرفی بزنی که دل من رو آروم کنی؟ می دونی تو نبودت تنها آرزویی که داشتم دیوانگی بود؟
از آرزویی که داشت خنده ام گرفت. فندک را روشن کردم و پک عمیقی به سیگار باریک در دستم زدم. و دودش را با چشمانی بسته در هوا پخش کردم. صدای ادموند این بار لبخندم را از روی لبانم محو کرد:
- صدای فندک شنیدم...

مهدیه احمدی · 13/3/23

جهت مشاهده متن کامل باید عضو انجمن شوید

مهدیه احمدی · 4/12/23

جهت مشاهده متن کامل باید عضو انجمن شوید

در حال تایپ رمان این تو، مرا خواهد کشت | مهدیه احمدی نویسنده افتخاری انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

مهدیه احمدی

امضا : مهدیه احمدی

A.TAVAKOLI❁

امضا : A.TAVAKOLI❁

مهدیه احمدی

امضا : مهدیه احمدی

مهدیه احمدی

امضا : مهدیه احمدی

مهدیه احمدی

امضا : مهدیه احمدی

مهدیه احمدی

امضا : مهدیه احمدی

مهدیه احمدی

امضا : مهدیه احمدی

مهدیه احمدی

امضا : مهدیه احمدی

مهدیه احمدی

امضا : مهدیه احمدی

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 0)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)