داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه عدد بامعنا | مهسا آریا کاربر انجمن یک رمان

(Luna) · 1/11/21

کد داستان کوتاه: 406
ناظر: -Ennui
نام داستان کوتاه: عدد با معنا
نام نویسنده: مهسا آریا
ژانر: #اجتماعی #تراژدی
خلاصه: قطار پرشتاب‌تر از همیشه به سمت مقصد می‌رود. مقصد نامعلوم است، اما قطار به سوی آن بی‌پروا می‌رود و ما...ما به آن مقصد فکر نخواهیم کرد، زیرا ایستگاه‌های بین راهی‌ ما را فرا‌می‌خوانند.

Shiva.Panah · 1/11/21

"والقلم و مایسطرون"
نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن داستان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین **♡ تاپیک جامع مسائل مربوط به داستان‌کوتاه ♡**

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با داستان به لینک زیر مراجعه فرمایید!
♧♡ تاپیک جامع برای مسائل رمان نویسی ♧♡

برای انتخاب ژانرِ...

(Luna) · 2/11/21

مقدمه:
عقربه‌ی ساعت صد ساله گوشه طاقچه، بدون هیچ خستگی ثانیه‌ها رو رد می‌کند و نمی‌گذارد که تو در آن ثانیه زندگی کنی. زندگی در لحظه افسانه‌ای است ساکن!
***
عدد با معنای شماره یک:۱۸
امروز به سنی‌ رسیده‌ است که خود را از همه اطرافیانش‌ باهوش‌تر و صاحب نظر می‌داند. او فکر می‌کند که هر نظری که خود بدهد، نظری است شایسته و مورد قبول همه. همه کارهایش را کاری درست و صحیح پنداشته و فکر می‌کند که خود او تنها کسی است که می‌تواند زندگی‌اش را مدیریت کند و به اصطلاح ریش سفیدان«باد به سرش افتاده».
او یک نوجوان است، نوجوانی از جنس من، نوجوانی از جنس تو! ما در این سن، روزهایی را سپری کرده‌ایم که گاه تلخی‌اش مزه دهانمان‌ را همچون زهرمار‌ و گاه شیرینی‌اش‌، مزه دهانمان‌ را همچون‌ باقلوا شیرین کرده است...به...

(Luna) · 7/11/21

زمانی‌ که توانست خنده خود را جمع کند، سرش را بلند کرد. سرفه‌ای کوتاه کرد تا صدایش خش‌دار نباشد.
پرستار: اگه میشه پرونده آقای توکلی رو یه نگاه بندازم.
مدیر ابروی‌ چپش‌ را بالا انداخت و بازدمش‌ را با ضرب از بینی‌ که پول زیادی برای عملش خرج کرده بود، خارج کرد.
مدیر: شما یه پرستار ساده‌ای و حق خواندن پرونده‌ کسی رو نداری!
پرستار از لحن تند مدیر عصبانی‌ شد و خواست حرفی بزند، اما یاد این افتاد که باید خرج خانواده‌ را دربیاورد و به این کار نیاز دارد، پس صبر پیشه کرد.
- چشم...ببخشید مزاحمتون‌ شدم.
از اتاق خارج شد و به طرف اتاق استراحت رفت.
در اتاق را باز کرد و خودش را داخل اتاق انداخت و زیر لب شروع کرد به غرغر کردن:
- مرتیکه‌ مو قشنگ...از خضر نبی هم پیرتره‌ ولی باز هم دنبال غر‌ و اطوار‌...

(Luna) · 30/11/21

پیرمرد روزهای سخت زندگی را از سر گذرانده‌ بود و حال زمانی است برای استراحت کردن او، اما او پس از گذر زمان در دوره‌های متوالی که هر روز و هر ثانیه آن موجب ایجاد چروکی‌ کوچک در زیر سلول‌های مرده پوستش‌ می‌شود و حال آن چروک کوچک در این سن، خود را نمایان کرده است و گویی شیپوری است که می‌خواهد به همگان بفهماند، این مرد را زندگی بازی داده است!
پیرمرد در سیاهی شب در گذشته قدم می‌زد و بوی عطر مشهدی چادر گلدار قدیمی مادرش را در آغوش می‌گرفت. چه حس خوشایندی است که بتوانی آنقدر در خاطره‌ها قدم بزنی که در آن ناپدید بشوی!
عطر چادر مادر پیرمرد را به چهارسالگی‌اش برد‌ و او را همانجا رها کرد تا دقایقی هر چند اندک، مادر را ببیند.
***
چهارسالگی‌_آقای توکلی
خودم را روبروی حوض بیضی شکل خانه قدیمی‌مان یافتم...

(Luna) · 17/12/21

به خود مسلط شدم و سعی کردم مانند کودکی‌ام از دهان نفس بکش تا از بینی! در این خانه من از نفس کشیدن مانند مادر و برادرم، محروم شده بودم و حتی وقتی که خانه‌‌یمان‌ را هم عوض کردیم، من قادر نبودم‌ که با بینی نفس بکشم!
با چشمان‌ مشکی‌ام تمام خانه را دنبال مادری که برایم نقش پدر را بازی می‌کرد، گشتم. مادر در خانه نبود و برادرم از نبودن‌ او استفاده کرد و به وسوسه دوستانش به سراغ سیگار‌ رفت.
حدسم درست از کار درآمد، حامد به سمت به سمت کابینت‌های آهنی زنگ زده زوار دررفته‌ آشپزخانه رفت و جعبه آدامسی‌ را که مادرم برای نمره بیست انشا برایش خریده بود، برداشت و یک دانه‌ آدامس را به دهانش پرتاب کرد و شروع کرد به با صدا جویدن، کاری که مادرم از آن بیزار بود!
جویدن‌ آدامسش‌ که به اتمام رسید، آن را محکم...

(Luna) · 11/1/22

من در آن زمان نوزادی بودم درون آغوش پر مهر مادر، مادری که بعد از رفتن پدرم آغوشش پر از رنج و سختی بود!
***
حال
در آرزوی آغوش گرم مادرم غرق بودم که نفهمیدم کی و چگونه از خاطرات بیرون افتادم و صورتم خیس از اشک‌هایی شده بود که دیگر کسی آنها را با انگشتانش پاک نخواهد کرد. من در خانه سالمندان‌ بودم و این سفر کوتاه تنها چیزی بود که خاطرات را برایم زنده نگه می‌ دارد. خاطراتی که با اینکه تلخی‌اش روحم را آزار می‌دهد اما تجربه‌اش آینه شکسته‌ام را به هم می‌چسباند! بر روی تخت دراز کشیدم و چشمانی را که از من خواب را گدایی را می‌کردند را به خواب مهمان کردم.
با صدای پرستار جوانی که مرا صدا می‌زد از خواب بیدار شدم.
- سلام آقای توکلی...صبحتون‌ بخیر.
سعی کردم لبخندی بزنم. چشمانم را باریک کردم...

(Luna) · 11/1/22

- فامیلت‌ چی بود دخترم؟
- احمدی هستم آقای توکلی‌.
- احمدی...حافظه‌ام هم مثل بدنم‌ دیگه پیر شده...شاید باز هم فراموش کنه، اگه دخترم صدات کنم، ناراحت میشی؟
احمدی لبخند مهربانانه‌ای زد و مشغول مرتب کردن لباس‌های داخل کشو شد.
- صبحانه‌اتون‌ رو آماده کردن، بهتره برین‌ بخورین…بعد باید قرصاتون‌ رو بخورین‌.
- باشه‌...من میرم صبحانه می‌خورم، اما تو هم همراه من بیا.
- من؟ لازم نیست من بیام آقای توکلی، پرسنل آقا برای صرف صبحانه همراهی‌تون می‌کنند.
- تو صبحانه خوردی؟
معلوم بود از دستم کلافه شده اینو‌ از پلک‌هایی‌ که سریع تکان می‌خورد و نفس‌هایی که با دهان‌ خارج می‌کرد، می‌فهمیدم.
- بله صبحانه خوردم...شما برین‌ تا من کارام‌ رو بکنم آقای توکلی‌!
سری تکان دادم‌ و از روی تخت بلند...

(Luna) · 11/1/22

***
بعد خوردن صبحانه به اتاق بازگشتم، بعلت پول خوبی که هر ماه به حساب آسایشگاه واریز می‌کردم یک اتاق یه تخته به من داده بودند و این برای من خوب بود. وارد اتاق شدم که دیدم احمدی با یک زن که معلوم بود سنش‌ بیشتر است، منتظر من بودند. با وارد شدن من هر دو سرپا‌ ایستادند‌. به زن میانسال‌ اشاره کردم تا بنشیند‌. خودم هم روی صندلی راحتی که خودم آورده بودم، نشستم. احمدی که دید من نشستم، سرش را پایین انداخت و نشست. با نشستنش‌ صدایم را بالا بردم‌ و نشر زدم.
- کی گفت بشینی؟ مگه من نگفتم دیگه تو اتاق من نباشی؟!
زن میانسال لبش را گاز گرفت و چشم غره‌ای به احمدی رفت و با ملایمت رو به من گفت:
- ببخشید آقای توکلی‌...از خانم احمدی کار اشتباه سر زده؟ این دختر دختر مرتب و... .
پریدم میان سخنش‌، اگر...

(Luna) · 11/1/22

لبخندی زدم و عینکم‌ را از روی چشمانم‌ برداشتم. چشمانم را با سر انگشتانم‌ ماساژ دادم‌. چند نفس عمیق کشیدم و چشمانم را بستم.‌ خانم سرپرست که معلوم بود کلافه شده بعد از چند لحظه گفت:
- خوابیدین؟ آقای توکلی منظورتون‌ چیه؟ این دختر کارش اینه‌ که اینجا زو مرتب بکنه‌...حالا اگه می‌خواین‌ اذیتش‌ کنید، من یکی از پرسنل مرد رو بیارم‌ براتون؟‌
چشمانم‌ را باز کردم و به سرپرست میانسال نگاه کردم.
- شما می‌تونی بری‌...من می‌تونم با دخترم‌ کنار بیام‌.
سرپرست با چشمان گشاد شده به من نگاه کرد و با تعجب از اتاق خارج شد. به احمدی نگاه کردم.
- دانشگاه رفتی؟
احمدی سرش را بالا گرفت.
- نه آقای توکلی.
از روی صندلی بلند شد و دوباره خواست به سمت کمد‌ بره‌.
- بشین دخترم‌...دیر نمیشه‌.
-...

داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه عدد بامعنا | مهسا آریا کاربر انجمن یک رمان

نظرت درباره داستان چیه؟

خیلی خوبه، منتظر ادامه‌اشم

بد نیست...موضوعش‌ تکراریه

به درد نمی‌خوره

گزینه‌های بیشتر

(Luna)

امضا : (Luna)

Shiva.Panah

امضا : Shiva.Panah

(Luna)

امضا : (Luna)

(Luna)

امضا : (Luna)

(Luna)

امضا : (Luna)

(Luna)

امضا : (Luna)

(Luna)

امضا : (Luna)

(Luna)

امضا : (Luna)

(Luna)

امضا : (Luna)

(Luna)

امضا : (Luna)

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 0)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)