چکیده نگار چکیده‌نگار رمان کارد به استخوان می‌رسد | مبینا قریشی کاربر انجمن یک رمان

[ستین؛]

قاعده بیستم:
از ترس‌هایت سبقت نگیر! آن‌ها همیشه یک قدم از تو جلوتر هستند. این را کسی می‌گوید که از کابوس می‌ترسد؛ ولی ناچار است به خوابیدن!​

 

[ستین؛]

قاعده بیست و یکم:
به‌طور دیوانه‌واری، دیگران را عاشق خودت کن!
طوری که بزرگ‌ترین تنبیه برایشان، دریغ کردن خودت از آن‌ها باشد!​

 

[ستین؛]

قاعده بیست و دوم:
هر کجا، هر لحظه، هر زمانی که فهمیدی کسی را کنارت نداری که موهایت را نوازش کند، ببافد، دستش را لابه‌لای تارتار‌هایش فرو ببرد، دسته دسته‌اش را در مشت بگیرد و دور انگشتانش بپیچاند، هر کدام از تارهایش را یک جور خاصی دوست داشته باشد...
درنگ نکن!
قیچی را بردار و همه را از ته کوتاه کن!​

 

[ستین؛]

قاعده‌ی بیست و سوم:
غصه‌هایت را نخست، خوبِ خوب بشور و بعد بخور!
زیرا آن‌ها جوری کثیفند که ممکن است کثیف خوردنشان؛ باعث شود «دلت» درد بگیرد... .​

 

[ستین؛]

قاعده‌ بیست و چهارم:
اگر می‌خواهی بروی...
جوری برو که انگار از همان اول هم نبودی!
آن‌قدر سریع برو که «او» فکر کند خواب بوده!
که فکر کند، خودش به خودش گفته «دوستت دارم»
خودش سرش را روی شانه‌های خودش گذاشته...
خودش موهایش را نوازش کرده...
خودش، خودش را بوسیده...
خودش، خودش را در آغوش گرفته...
و خودش، خودش را رها کرده!​

 

[ستین؛]

قاعده بیست و پنجم:
هیچ‌کس مثل تو نمی‌تواند تو را به نابودی بکشاند. تو، اولین و آخرین دشمن زندگی‌ات هستی!​

 

[ستین؛]

قاعده بیست و ششم:
در هر حال انسان‌ها، به دو صورت می‌میرند:
۱- یا می‌میرند.
۲- یا در چشم کسی می‌میرند!​

 

[ستین؛]

قاعده بیست و هفتم:
دوست داشتن‌هایت را جیره‌بندی کن؛
بعضی‌ها را باید به اندازه دوست داشت!​

 

[ستین؛]

قاعده بیست و هشتم:
به خاطر داشته باش که فاصله‌ی قله تا دره‌ای عمیق، تنها یک قدم است...
از رسیدن به قله‌ها بترس!​

 

[ستین؛]

قاعده بیست و نهم: پل آخر را نباید خراب کرد!​