داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه رویای پریدن | فاطمه زینالی کاربر انجمن یک رمان

Shanvim · 23/5/22

کد داستان: 463
ناظر:

نام داستان: رویای پریدن
نام نویسنده: فاطمه زینالی
ژانر: #فانتزى #رئال_جادویی

خلاصه: خیال بافی مانند یک بیماری به‌جانم افتاده بود. صدایی از درون ذهنم مرا وادار به انجام خواسته‌اش می‌کرد. او افکارم را به کنترل گرفته بود و هی تکرار می‌کرد: بپر! بپر!
انگار از آینده خبر داشت یا شاید هم یک توهم بود. به‌هرحال عمل کردن به حرف‌اش شروع ماجرای من شد... .

Mers~ · 26/5/22

"والقلم و مایسطرون"
نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن داستان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین **♡ تاپیک جامع مسائل مربوط به داستان‌کوتاه ♡**

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با داستان به لینک زیر مراجعه فرمایید!
♧♡ تاپیک جامع برای مسائل رمان نویسی ♧♡

برای انتخاب ژانرِ...

Shanvim · 27/5/22

«به نام آفریدگار هستی»

تاحالا وقتی لبه بلندی وایستادی، وسوسه‌ی پریدن ازش به سراغت اومده؟ یا برای چندلحظه تو هوا معلق موندن و سقوط کردن به دل زمین‌رو تجربه کردی؟
گاهی فاصله‌ی رسیدن از اون بالا به زمین، برای کسی که می‌پره، طولانی می‌شه. چون خاطراتش هجوم میارن و لذت پریدن‌رو چند برابر می‌کنن. و در نهایت... بوم!
تنش آسفالت زمین را لمس می‌کند.
جملات فردِ ناشناس در گوشِ دختر، او را به پشت‌بام آپارتمانی که در آن زندگی می‌کرد، می‌کشاند. لبه‌ی پرتگاه قرار می‌گیرد.
پاهای لختش روی زمین، سرما را به تمام وجودش می‌رساند.
به ارتفاعی که زیر پاهایش هست نگاه می‌کند و سرش گیج می‌رود.
مردمی ک از این بالا ریز هستند، ماشین‌هایی که با سرعت عبور می‌کنند، همگی عصبی‌ش...

Shanvim · 28/5/22

صلیب‌ها روی دیوار تکون می‌خوردند‌.
از دل تاریکی فردی به سمتم می‌اومد. اسمم رو مداوم زیر لب تکرار می‌کرد.
- فلورا! فلورا! فلورا! بلآخره اومدی.
خنده‌ای شیطانی زد و همین دلیل ترسیدنم و پا به فرار گذاشتنم رو کامل کرد.
اما متوجه شدم روی هوا معلق موندم و فقط پاهام رو تکون می‌دم.
از پشت انرژی‌ای من رو به سمت خودش می‌کشید و نمی‌ذاشت بیشتر از یک قدم جلو برم.
پس نفس عمیقی کشیده و تصمیم گرفتم از او بپرسم که کیه؟
نفسش را بیرون داد و گفت:
- نیک هستم.
با چشمانی از حلقه بیرون زده گفتم:
- اما من که هنوز لب باز نکرده بودم!
توی چشمام زل زد و گفت:
- یادت رفته که من توی ذهنت بودم و باهات حرف می‌زدم؟ پس می‌تونم هرچیزی که تو سرت می‌گذره...

Shanvim · 4/6/22

به یاد آن شبی افتادم که با عصبانیت به خانه برگشتم.
دل شوره امانم نمی‌داد.
پله‌ها را تندتند بالا رفتم و به اتاقم رسیدم.
دلم می‌خواست تمام پوستر‌ های دیوار را بکنم ریز ریز کنم و به سر اون فرد بکوبم.
توی آیینه به خودم زل زدم و شروع به حرف زدن با آدم داخل آیینه کردم:
- دختر خنگ شدی، تا کی میخای دست روی دست بزاری؟! شجاعت داشته باش، چیزی که میخای رو با دیوونگی تمام به دست بیار، نزار خجالتت پشیمونی به بار بیاره.
باد پرده را در هوا به رقص گرفته بود.
در را باز کرده به بالکن رفتم.
بهار فصلِ محبوبِ منه... چون همه‌ی زیبایی‌ها را باهم دارد. باران، گل‌ها، شکوفه‌ها، سبز بودن کل زمین.
پنجره‌ی واحد بغلی باز بود.صدای تق‌تق قاشق می‌آمد.
مثل اینکه مشغول آشپزی هست یا شاید هم در حال خوردن غذاست.
پیرمرد...

Shanvim · 8/6/22

روی تخت دراز کشیدم.
نور کمی از سوی آباژور اتاقم را روشن کرده.
تصویر نقاشی‌ای که وقتی نوزده ساله بودم با ذوق کشیده بودمش و روی سقف چسباندم، تا موقع خواب به یاد اولین تجربه‌ی همزمانِ عشق و هنر بیفتم و قند در دلم آب شود، خیره بودم.
چشمانم را بستم.
موهای مشکی پر کلاغی‌اش، چشم‌های مانند قهوه‌اش، دستایی که رگ‌هایش به خوبی دیده می‌شود.
تن صدای گرم و مهربانش، همگی باز دلتنگم کرد.
مگر چیزی بدتر از علاقه‌ی یک طرفه هم داریم؟
نه می‌توان او را برای همیشه داشت و نه می‌توان از دوست داشتنش دست برداشت.
فقط باید دلتنگی کشید.
همیشه به دوستانم که به راحتی ابراز علاقه می‌کردند، حسودی‌ام می‌شد.

***
همینطور که در خیالاتم به گذشته سفر کرده بودم و سرم روی شانه مایکل بود. آرام آرام به خواب رفتم.
کسی انگشتانش...

Shanvim · 8/6/22

چشم‌هایم از این همه قشنگی می‌درخشید.
همه جا رنگی رنگی بود.
بوی کیک تمشک مشامم را تحریک می‌کرد و مرا به سمت خودش می‌کشید.
وقتی رسیدم به انتهای راهرو بوی مواد خمیر بیشتر شد.
پله‌ها به سمت پایین هدایتم کرد. با شک و تردید قدم بر می‌داشتم.
صدای آوازهای دختری گوشم را نوازش می‌کرد.
پشت در ایستادم و به داخل آشپزخانه سرک کشیدم.
خیلی حرفه‌ای تمشک‌های به رنگ خون و سیاهی شب را به خمیر کیک اضافه می‌کرد.
صدای سرفه آمد، از بالای سرم بود.
فانوس گلویش را صاف کرده و گفت:
- اینجا فوضولی ممنوعه دختر جون!
بی‌تفاوت به آن فانوسِ قدیمی دامن قرمزم را تکاندم، موهای فر قرمزم را در هوا رها کردم و با تق‌تقِ کفش‌هایم به آن دختر که اسمش را نمی‌دانم، فهماندم که دارم میام.
آن دختر قاشق را کنار گذاشته و گفت:
- فلورا جان...

Shanvim · 20/6/22

پشت خانه یک باغِ سرسبز بود. اینجا همه چیز قابل خوردن هست. از برگ و چوب تا سنگ‌ها و گل‌ها، هرکدام طعم منحصربفردی دارند.
سنگ کوچکی را برداشتم و به سمت دهانم بردم، طعم اسمارتیز می‌داد.
محو در زیبایی اطراف بودم که صدای ویولن نظرم را جلب کرد.
سوفیا مشغول نواختن ویولن بود. چند خرگوش و موش مرا در رقصیدن همراهی کردند.
از دور دست‌ها بین مه‌ها قلعه‌ای به چشمم آمد، با کنجکاوی تمام به آن‌سو رفتم.
از میان شاخه‌های درختان گذشتم و به رودخانه‌ای رسیدم. یک پلِ چوبی قدیمی وجود داشت. ترسیدم از اینکه بشکند و داخل آب بیفتم.
سوفیا نفس نفس زنان خودش را به من رساند.
- مو قرمزی! فلورا چرا مارا رها کرده و به اینجا دویدی.
عقب عقب رفته و گفتم:
- قلعه‌ی آن سمتِ رودخانه برای کیست؟
- برای همه‌ی مردم سرزمین ماه هست.
-...

Shanvim · 21/6/22

پس از گذشتن از پله‌ها، نشستیم و با جیغ گوش‌آزار سُر خوردیم و به دری نرم برخورد کردیم. در با سرعت باز شد و ما بیرون افتادیم.
درخت با عصبانیت گفت:
- چخبرتان است؟ کل تنم درد گرفت، کمی آرام‌تر خودتان را به من بکوبید.
فلورا و سوفیا هردو دستی به تنه‌ی درختِ غرغرو کشیدند و گفتند:
- چرا نامهربانی می‌کنی درخت جوان، از قصد که نبود.
غرغرو با چهره‌ای درهم گفت:
- لازم نیست توجیح کنید. زودتر از این‌جا بروید، تا سیاهی شب جنگل را فرا نگرفته است، به قلعه برسید.
بعد از بوسیدن گونه‌ی درخت، سوار اسب تک شاخ شده و راه افتادیم.
اسب‌ها ترکیبی از رنگ‌های بنفش، صورتی و سفید بودند.
کم کم پا از زمین برداشته و در آسمان پرواز کردند.
از خوشحالی شروع به آواز خواندن کردیم.
من باری دیگر به لطف اسب‌های رنگین‌کمانی، حس...

Shanvim · 23/6/22

بوی باران را استشمام می‌کردم. قرار است به زودی قطره‌های مرواریدی به زمین ببارند.
هیاهوی موجودات عجیب و غریب، محوطه قلعه را برداشته است.
گمان کنم تنها انسان در این سرزمین، ملکه هست.
همه‌جا برایم سیاه و تاریک است.
گرگ دو صندلی عقب کشیده و مارا به روی آن نشاند.
صدای کفش‌های پاشنه‌دار، خبر از آمدن بانویی می‌داد.
گلویی صاف کرده رو به گرگ سفید گفت:
- بگو برای ما نوشیدنی و خوراکی بیارند.
گرگ دور شد و رفت.
صبرِ فلورا به سر آمد.دستش را به سوی چشم‌بند ابریشمی برد، تا به تاریکی پایان دهد.
صدای ملکه اورا موقف کرد:
- هی دختر! به اون دست نزن.
سوفیا دستش را روی پای فلورا قرار داد. از او خواست خطایی نکند.سپس به ملکه گفت:
- بانو به این سکوت پایان دهید. بهتر است، دوستم فلورا جان را در راه عشق حمایت کنید...

داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه رویای پریدن | فاطمه زینالی کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

Shanvim

نو ورود

امضا : Shanvim

Mers~

مدیر ارشد

امضا : Mers~

Shanvim

نو ورود

امضا : Shanvim

Shanvim

نو ورود

امضا : Shanvim

Shanvim

نو ورود

امضا : Shanvim

Shanvim

نو ورود

امضا : Shanvim

Shanvim

نو ورود

امضا : Shanvim

Shanvim

نو ورود

امضا : Shanvim

Shanvim

نو ورود

امضا : Shanvim

Shanvim

نو ورود

امضا : Shanvim

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 0)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 0, کاربر: 0, مهمان: 0)