مجموعه اشعار رویای حضورت | محدثه رستگار کاربر انجمن یک رمان

[عروس مُرده]

این چه عشقی‌ست که من در
آن اسیرم،
صدبار ترد شدم ولی از روی نمیرم،
آنقدر در حسرت روی توام ای‌یار
که هرشب آرزو می‌کنم
از فراغ دوری‌ات این‌بار بمیرم...
تو خوشی و نمی‌دانی که من
شبانگاه تا سحر چه غریبانه از
عشق ناکامم به تو هزاربار در خودم زنده
می‌شوم و میمیرم!​

 

[عروس مُرده]

این چه عشقی‌ست که من در آن پیر شدم،
از داغ این عشق ناکام چه غریبانه زمین‌گیر شدم...
من کبوتر آزادی بودم در دنیای خویش، ولی...
روزی که بال‌هایم را شکستی دگر شیر شدم!
آری من هنوز همان شیرم که
از عشق تو در ثانیه‌ها پیر شدم!​

 

[عروس مُرده]

هزار خنجر خوردم و نخوردم زمین...
عشق تو چه بود که یک شبه
سخت کوبید زمینم چنین!​

 

[عروس مُرده]

من مدت‌هاست از عشق تو بیمارم...
ز هر معشوقی غیر از تو بیزارم...
من سند قلبم را به نامت زده‌ام!
تو مرا با این عشق خانه خرابم کردی،
و من در این درد جانسوز، مدت‌هاست زیر این آوارم...
تو شب‌ها آسوده می‌خوابی اما...
نمی‌دانی که از تب عشقت من هر شب بیدارم!
حال که مجنونم کردی دلبر،
کاش منجی می‌شدی برای قلب تیمارم...
من در کولاک سرد زمستان دوری‌ات می‌گریم...
چه غریبانه در حسرت دیدارت در انتظار بهارم!
​

 

[عروس مُرده]

و عشق غم زیبایی که جان می‌گیرد و جان می‌بخشد،
هرگاه که رخ زیبایش را می‌بینم، قلبم از عشق او در سینه می‌رقصد!
آونگ عشق او چنین قلبم را هربار مجنون می‌کند...
که هربار گویی در نگاهت اسیر می‌شود و می‌لرزد!​