شعر مجموعه اشعار زنِ دیوانه | خَمود کاربر انجمن یک رمان

[Negar-]

نام مجموعه: زنِ دیوانه
شاعر: خَمود
قالب اشعار: سپید
مقدمه:
در تار و پودِ قالی عطری به جا مانده
به گمانم زنی در این خرابه می‌زیسته
گورکنی در این حوالی‌ست
بانگش را می‌شنوم
-خود بلای جان خود شد-
زنی دیوانه در این خرابه می‌زیسته.. ​

 

[بابای دخترش]

•| بسم رب العشق |•

ضمن عرض سلام و خوش آمد خدمت شما شاعر محترم؛ لطفاً قبل از شروع تایپ مجموعه اشعار خود، قوانین بخش را مطالعه کنید.
"قوانین بخش اشعار کاربران"
***
پس از ارسال بیست پست در دفتر شعرتان، می‌توانید درخواست نقد بدهید و از دیدگاه دیگر کاربران درباره اشعارتان، آگاه شوید.
"تاپیك درخواست نقد و بررسی اشعار"
***
پس از گذشت بیست پست از دفتر شعرتان، می‌توانید درخواست تگ دهید و از کیفیت اشعار خود آگاه شوید....​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Negar-]

گورکن، گوری از نو بنا کرد
-زنِ دیوانه رفت من ماندم-
کبودی‌هایش خبر از رنجور بودن تنش می‌داد
دانه‌های خاک، بارانی آهسته و پیوسته بودند بر تنِ رنجورش
گورکن مُدام زیر لب می‌گفت
-زنِ دیوانه رفت من ماندم-​

 

[Negar-]

گورکن رفت من ماندم
سراسیمه بودم که باران گرفت
تو را کشته بودم که باران گرفت!
تنم داغِ، داغ تو بود
دلم سرد چون قلب تو بود ​