برگزیده رمان ماچه سگ | میم.شبان کاربر انجمن یک رمان

[میم. شبان]

به خیالِ خام خودم سعی داشتم از اشتباه درش بیارم. که مثلا یارو گیج و سردرگم شده و من که عقلم می‌کشه باید درست و غلط رو نشونش بدم. انتظار هر چیزی رو داشتم به جز اینکه دستش رو با خشونت آزاد کنه و چوب رو به طرف سرم روونه کنه. تنها کاری که از دستم بر می‌اومد این بود که دست‌هام رو حائل سر و صورتم کنم. چوب به ساعد دو دستم خورد و جلوی ضربه رو گرفت. وقتی سرم رو بالا آوردم، پسره داشت می‌دوید و دور میشد. متعجب از این اتفاق، ساعدهای دردناکم رو ماساژ دادم. چه مرگش بود؟ دنبال چی می‌گشت؟ حیرون‌تر از قبل از پیاده رو بیرون اومدم. وارد خیابون شدم و دور خودم چرخیدم. صدای داد و فریاد و شکستن شیشه و دزدگیر ماشین می‌اومد. وحشتناک بود. همه چی داشت رنگ خشونت می‌گرفت. پلیس‌ها زیر دست و پا بودن و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[میم. شبان]

درمونده از این لحظات بحرانی، گردن کشیدم و از لای دودهای سفید دنبال سیاوش گشتم. نبود که نبود. با استیصال پرسیدم:
- سیاوش کدوم گوریه پس، چرا تو رو ولت کرده به امون خدا؟
بی‌چاره رنگ به رخسار نداشت. آهی کشیدم و پیشونیم رو به بازویم تکیه دادم. جرعت نمی‌کردم دست‌هام رو از روی سینه‌اش بردارم. می‌ترسیدم بمیره. واقعا می‌ترسیدم. از دور و اطراف هنوز صدای شلیک می‌اومد اما نمیشد که ولش کنم. دقایقی گذشت و هیچکی برای کمک نیومد. دست‌هام خسته شده بود. کاش سیاوش اینجا بود. عقلش بیشتر می‌رسید که چیکار کنه. مهرسا دوست دختر اون بود، نه من! اون لعنتی باید ازش مراقبت می‌کرد. زیر لب لعنتی فرستادم و احساس کردم دیگه ضربانی در کار نیست. سرم رو از روی بازوم برداشتم و هراسون به چهره‌ی بی‌روحش دوختم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[میم. شبان]

ترکیب خون سرخ روی سیاهی آسفالت و بوی دود داشت حالم رو بهم میزد. وارد محوطه شدم و قدم اول رو برنداشته سر جام خشکم زد. یه نفر فریاد کشون از بالای پشت بوم سقوط کرد و روی زمین افتاد. قسم می‌خورم صدای خورد شدن استخون‌هاش رو شنیدم. سرم رو بالا بردم و به بالای پشت بوم نگاه کردم. چند نفر با لباس‌های معمولی، دانشجو‌هایی که چشم بند داشتن رو با دست بسته از روی پشت بوم به پایین پرت می‌کردن. جلوی چشمم یه قتل عام در حال رخ دادن بود. یاد حرفی که چند دقیقه پیش شنیدم افتادم. لباس شخصی‌ها! من تو این شرایط حریف هیچکی نمی‌شدم. قبل از اینکه دیر بشه و منم به سرنوشت بقیه دچار بشم، دمم رو گذاشتم روی کولم و از محوطه زدم بیرون. باید هر طور شده خودم رو از این جهنم مجسم خلاص می‌کردم و به زندگی قبل از...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[میم. شبان]

کشیدنم و به زور سوار ماشینم کردن. کشمکش‌ها و دست و پا زدنم بی‌فایده بود. چیزی نمی‌دیدم اما از صداها حدس میزدم کنار چند نفر دیگه نشستم. لغزش قطره‌های عرق از روی استخون شقیقه‌ام رو حس می‌کردم. ترس برم داشته بود. هیچ ایده‌ای نداشتم قراره کجا ببرنم و چه بلایی سرم بیارن. هرچی می‌رفتیم نمی‌رسیدیم و مسیر طولانی پیش روم بود. هر از چندگاهی یه نفر طلب آب می‌کرد که با تشر مامور خفه خون می‌گرفت. لحن بدی داشت و تند حرف میزد. در تموم عمرم و همه‌ی بالا و پایین‌هایی که داشتم، هیچوقت مثل الان سراسر دلهره نبودم. اوضاعم جالب نبود. دلپیچه داشتم و پشت سرم ورم کرده بود، درست مثل ساعد دست‌هام. ماشین مدام تکون می‌خورد و اعصابم رو بازی میداد. احتمالا روی جاده خاکی حرکت می‌کردیم. یعنی تهش چی میشد؟...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[میم. شبان]

- جنازه‌ها رو ندیدی؟ اصلا نگاه نمی‌کردن طرف بی‌گناهه یا نه، فقط میزدن!
- اگه اونجا نکشتنمون پس اینجام نمی‌کُشن. چهارتا شعار دادیم چوبشم داریم می‌خوریم. یکم اذیت می‌کنن بعدم ولمون می‌کنن بریم پی زندگیمون. مگه شهر هرته؟
بی‌چاره خبر نداشت داره تو بی‌قانون‌ترین و بی‌منطق‌ترین کشور دنیا زندگی می‌کنه. شهر هرت واسه یه لحظه‌اش بود. سری تکون دادم و گفتم:
- حس خوبی به این جریان ندارم.
- حس تو چیزی رو تعیین نمی‌کنه داداش. بچه‌ام تو خونه منتظرمه. هنوز یه سالش نشده. واسه بی‌پدر شدنش هنوز خیلی زوده! هر طور شده باید برگردم.
سرم رو چرخوندم به عقب و از گوشه چشم نگاهش کردم. شاید حتی از من جوون‌تر بود. جوون‌تر از اونی که بخواد پدر باشه. کنجکاو شدم و پرسیدم:
- تو چند سالته؟
- بیست و چهار.
-...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[میم. شبان]

یکم از ریش‌های روی چونه‌اش سفید میزد که چهره‌اش رو جا افتاده‌تر نشون می‌داد. ابروهای شمشیری جدیت خاصی به صورتش داده بود و در کل ظاهرش سنتی و در عین حال شیک و موجه بود. در حال تلاش برای خوندن نوشته‌های ریز روی برگه‌ها بودم که یه مرتبه گفت:
- اسم و فامیل.
بدنم که کمی روی میز متمایل شده بود رو عقب کشیدم و به حالت اولیه برگشتم.
- بله؟
با همون لحن پیشین تکرار کرد:
- اسم و فامیل.
کارت ملیم رو ازم گرفته بودن، دیگه اسم پرسیدنشون چی بود؟ چیزی که می‌خواست رو گفتم.
- اسم پدر.
- پدر واقعیم یا شوهر مادرم؟
- هرکدوم که تو کارت شناساییت ثبت شده.
- عارف.
هرچی که گفتم رو روی کاغذ نوشت و بلند گفت:
- امیری!
مردی داخل اتاق اومد و احترام گذاشت. بی‌حرف کاغذ رو به طرف مرد گرفت و مرد بدون اینکه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[میم. شبان]

تموم شجره نامه‌ام رو زیر سی ثانیه خلاصه کرد. اینها کی بودن دیگه؟ من با کی در افتاده بودم؟
- من رازی ندارم که بخوام بترسم. مثل آینه صاف صافم! این شمایین که باید بترسین. کلی آدم بی‌گناه رو دزدیدین آوردین وسط ناکجا آباد، تهدیدم می‌کنین؟
در حال مطالعه بیشتر پرونده‌ام که خیلی دوست داشتم بدونم محتویاتش چیه، نیشخند زد و گفت:
- هنوز نفهمیدی با کی طرفی؟
کلافه از شرایط دستی به صورتم کشیدم و اون گفت:
- با کیا بودی؟ به کدوم شبکه وصلی که بهتون خط دادن تو روز روشن بریزین تو خیابون؟ من اسم همدست‌هات رو می‌خوام.
از سر بیچارگی خندیدم و زیر لب تکرار کردم:
- شبکه، همدست...خدایا!
- جواب من رو بده.
صاف روی صندلی نشستم و دست‌های دستبند خورده‌ام رو روی میز گذاشتم. مکثی کردم تا یکم آرامش به وجودم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[میم. شبان]

با طعنه گفت:
- ما تو رو آوردیمت اینجا چون تو جزو اون دسته‌‌ای که از زیر و بم همه چی خبر دارن. حالا میگی نمی‌فهمی؟
مثل مسخ شده‌ها گفتم:
- نه، من هیچی نمی‌فهمم. چرا کشتش؟ سیاوش و مهرسا عاشق هم بودن.
دوباره طعنه زد:
- تو باید بهتر بدونی. ناسلامتی باهاشون رفت و آمد داشتی.
دندون‌هام رو روی هم فشار دادم و غریدم:
- من چیزی نمی‌دونم.
خندید. خنده‌‌هاش بوی تحقیر میداد. هیچی نشده خیلی از خنده‌هاش بدم اومده بود.
- فرض می‌گیریم تو این یه مورد حقیقت رو میگی. در این صورت، هیچکس دقیقا نمی‌دونه که چرا این اتفاق افتاد. اما حدس خودم اینه دختره همه چیز رو درباره‌ی پسره می‌دونسته و پسره‌ام می‌خواسته مطمئن باشه که دهن دختره بسته می‌مونه. البته اینا همه‌اش حدس و گمانه. هر وقت سیاوش تهامی رو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[میم. شبان]

گفت و از پشت میز بلند شد. مثل ناقوس تو سرم صدا کرد. «خائن» هی تکرار میشد. «خائن» خبرش به گوش بقیه می‌رسید چی میشد؟ علیاری قدم زد و میز رو دور زد. کل خاندان به خاک سیاه می‌نشست. پشت سرم ایستاد و یه دستش رو گذاشت روی شونه‌‌ام. با دست دیگه‌اش دستمال کاغذی رو زیر دماغم کشید و خون رو پاک کرد. شروع کرد به صحبت و گفت:
- بد نیست یکمم در مورد من بدونی. حسن علیاری هستم، بازپرس پرونده‌ جنابعالی. بیست ساله کارم همینه. شکار موش‌ها! گفتم خودم رو کامل معرفی کنم تا همدیگه رو بهتر بشناسیم.
بعد سر خم کرد بغل گوشم گفت:
- به هر حال از این به بعد قراره زیاد همدیگه رو ببینیم!
آخر جمله قهقه زد. این خنده‌‌ها لرز به اندامم می‌نداخت. امیری رو صدا زد و گفت:
- ببرش بازداشتگاه. فردا منتقلش کنید بند...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[میم. شبان]

در حالیکه فکرم مشغول حرفش بود، رو کرد به امیری و پرسید:
- کدوم بند؟
امیری کوتاه گفت:
- یازده.
نمی‌دونم درست دیدم یا نه، انگار مرد با دلسوزی نگاهم کرد و زیرلب چیزی شبیه به «طفلی!» زمزمه کرد. بعد روی برگه‌ی مقابلش چیزی نوشت و به یکی از درها اشاره کرد.
- از اون در برو تو.
برگشتم و به امیری نگاه کردم. با همون نگاه سرد که انگار مورد مثل من زیاد داشته بدرقه‌ام می‌کرد و دیگه قرار نبود همراهیم کنه. حرکت کردم و با تردید وارد اتاق شدم. یه فضای شبیه به حموم با کاشی‌های سفید. مرد مسنی از در دیگه وارد شد و گفت:
- لباس‌هات رو در بیار.
با مکث لباس‌هام رو در آوردم. مرد با تأکید گفت:
- همه‌اش رو.
باز مکث کردم. اینبار طولانی‌تر. مرد شاکی شد.
- بجنب شازده. کل روز رو وقت نداریم.
پوفی کشیدم و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.