لوح آرمیتی ادبیات: BDY مجموعه دلنوشته‌های بهارِ ساتراب | شبآرا کاربر انجمن یک رمان

[melin f]

***
از خدا هزاران قطره اشک می‌خواهم؛ تا سال‌های نبودت را با آن‌ها تسکین ببخشم. بهار؟ برایت از ابر‌ها؛ باران‌ها؛ ستارگان و فرشتگان گفته‌ام؛ که می‌دانم که چه‌قدر از داشتنت مسرورند. اما هرگز نتوانستم از نقاشی‌های نکشیده‌ات بگویم که چه اندازه می‌توانستند مشتاق تو باشند. می‌دانم که حتی بی‌جانترین اشیا‌ها نیز تو را دوست می‌داشتند. انگار در سرنوشت من و این دفتر‌های نقاشی بود؛ که تا عمر داریم منتظر تو باشیم!
بهار؟ برای آخرین‌بار کلیشه‌وار به تو می‌گویم؛ که با کلمات توصیف نمی‌شوی. با بد‌ترین خودکار‌ها نیز زیبا نوشته می‌شوی.
بهار؟ سال‌ها است که از هیچ تابستان و پاییز و زمستانی خبری نیست.. چهار فصل من تنها بهاریست.
بهار؟ هرگز فراموشت نمی‌کنم؛ نه تا وقتی که از لبان همه؛ سخنان تو را می‌شنوم و از...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[melin f]

***
بهار؟ تا ابد لبانم برای گفتن (خواهر) به کسی خاموش می‌ماند.
بهار؟ بودنت معجزه بود برای من؛ و رفتنت معجزه‌ای بود برای خودت. می‌دانم که حال آرامی. گفته‌ام که... صدای خنده‌هایت به گوشم می‌رسد ساترابم!
بهار؟ ای کاش پایانی برای کلماتم می‌یافتم. پایان دفتر رسیده... اما بهارکم؟ دل من دفتری دیگر برای نوشتن می‌خواهد.
ناآرامم؛ دیگر حتی نامه‌هایم به پایان رسیده است. من دیگر جز تکرار همین نامه‌ها؛ چیزی ندارم به تو بگویم.
باید که آرام بگیرم. همان‌طور که پایان دفتر فرا رسیده است؛ پایان من هم فرا می‌رسد.
در پایان؛ تو منتظر من بمان؛ که پایان... نزدیک است!
)پایان.)
۳۱ خورداد ۱۴۰۳.