دفتر شعر دفتر شعر کاربر Arjmand

[Tahmine Arjmand]

هزار سال میان جنگل ستاره‌ ها


پی تو گشته‌ام


ستاره‌ای نگفت: کزاین سرای بی کسی،


کسی صدات می‌کند؟


هنوز دیر نیست!


هنوز صبر من به قامت بلند آرزوست!


عزیز هم‌زبان


تو در کدام کهکشان نشسته‌ای؟





هوشنگ_ابتهاج

 

[Tahmine Arjmand]

نسیم خوش خبر! از نور چشم من چه خبر؟


همیشه در سفر! از بوی پیرهن چه خبر؟





تو پیکی و همه پیغام عاشقان داری


از آن پری، گل قاصد! برای من چه خبر؟





به رغم خسرو از آن شهسوار شیرین کار


برای تیشه زن خسته - کوهکن- چه خبر؟





پرندگان پر و بالتان نبسته هنوز!


از آن سوی قفس، از باغ ، از چمن چه خبر؟





به گوشه ی افق آویخت چشم منتظرم


که از سهیل چه پیغام و از یمن چه خبر؟





نشسته در رهت ای صبح، چشمِ شب زده ام


طلایه دار ! زخورشید شب شکن چه خبر؟





بشارتی به من از از کاروان بیار ای عشق


همیشه رفتن و رفتن ز آمدن چه خبر؟





حسین_منزوی

 

[Tahmine Arjmand]

تا ذره ای ز دردِ خودم را نشان دهم


بگذار در جدا شدنِ از یار جان دهم





همچون نسیم می گذرد تا به رفتنش


چون بوته زار، دست برایش تکان دهم





دل بُرده از من آنکه ز من دل بُریده است


دیگر در این ق*م*ا*ر، نباید زیان دهم





یعقوب، صبر داشت و دوری کشیده بود


چون نیستم صبور ، چرا امتحان دهم





یوسف فروختن به زرِ ناب هم خطاست


نفرین اگر تو را به تمامِ جهان دهم





فاضل

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

بر قلّه ایستادم


آغوش باز کردم


تن را به باد صبح


جان را به آفتاب سپردم


روح ِ یگانگی


با مهر، با سپهر


با سنگ، با نسیم


با آب، با گیاه،


در تار و پود من جریان یافت...





فریدون_مشیری

 

[Tahmine Arjmand]

تو نه مهتاب و نه خورشیدی و نه دریایی


تو همان ناب ترین جاذبه ی دنیایی





تو پر از حرمت بارانی و چشمت خیس است


حتم دارم که تو از پیش خدا می آیی





مثل اشعار اهورایی باران، پاکی


و به اندازه ی لبخند خدا زیبایی





خواستم وصف تو گویم همه در یک رویا


چه بگویم که تو زیبا تر از آن رویایی





مثل یک حادثه ی عشق پر از ابهامی


و گرفتار هزاران اگر و امایی





ای تو آن ناب ترین رایحه ی شعر بهار


تو مگر جام شرابی که چنین گیرایی؟





من به اندازه ی زیبایی تو تنهایم


تو به اندازه ی تنهایی من زیبایی





عاشقی را چه نیازست به توجیه و دلیل


که تو ای عشق، همان پرسشِ بی زیرایی





قیصر_امین_پور

 

[Tahmine Arjmand]

خوشتر از دوران عشق ایام نیست
بامداد عاشقان را شام نیست
ما همه چشمیم و تو نور ای صنم
چشم بد از روی تو دور ای صنم
روی مپوشان که بهشتی بود
هر که ببیند چو تو حور ای صنم
حور خطا گفتم اگر خواندمت
ترک ادب رفت و قصور ای صنم
تا به کرم خرده نگیری که من
غایبم از ذوق حضور ای صنم
روی تو بر پشت زمین خلق را
موجب فتنه‌ست و فتور ای صنم
این همه دلبندی و خوبی تو را
موضع نازست و غرور ای صنم
سروبنی خاسته چون قامتت
تا ننشینیم صبور ای صنم
این همه طوفان به سرم می‌رود
از جگری همچو تنور ای صنم
سعدی از این چشمه حیوان که خورد
سیر نگردد به مرور ای صنم

سعدی

 

[Tahmine Arjmand]

نه، وصل ممکن نیست!


همیشه فاصله‌ای هست


اگر چه منحنی آب،


بالش خوبی است


برای خواب دل آویز و ترد نیلوفر...


همیشه فاصله ای هست


همیشه عاشق تنهاست


و دست عاشق،


در دست ترد ثانیه هاست


و او و ثانیه‌ها


می‌روند آن طرف روز...





سهراب_سپهری

 

[Tahmine Arjmand]

خانه دلتنگ غروبی خفه بود


مثل امروز که تنگ است دلم


پدرم گفت چراغ


و شب از شب پُر شد


من به خود گفتم


یک روز گذشت


مادرم آه کشید


زود برخواهد گشت


ابری آهسته به چشمم لغزید


و سپس خوابم برد


که گمان داشت که هست این همه درد


در کمین دل آن کودک خُرد؟


آری آن روز چو می رفت کسی


داشتم آمدنش را باور!


من نمی دانستم معنی هرگز را


تو چرا بازنگشتی دیگر؟





هوشنگ_ابتهاج

 

[Tahmine Arjmand]

آن کلاغی که پرید


از فراز سر ما


و فرو رفت در اندیشهٔ آشفتهٔ ابری ولگرد


و صدایش همچون نیزهٔ کوتاهی، پهنای افق را پیمود


خبر ما را با خود خواهد برد به شهر


همه می دانند


همه می دانند


که من و تو از آن روزنهٔ سرد عبوس


باغ را دیدیم


و از آن شاخهٔ بازیگر دور از دست


سیب را چیدیم


همه می ترسند


همه می ترسند، اما من و تو


به چراغ و آب و آینه پیوستیم


و نترسیدیم...





فروغ_فرخزاد

 

[Tahmine Arjmand]

وقتی گریبانِ عَدَم ، با دستِ خلقت می درید


وقتی ابد چشم تو را ، پیش از ازل می آفرید





وقتی زمین ناز تو را، در آسمان ها می کشید


وقتی عطش طعم تو را ، با اشک هایم می چشید





من عاشق چشمت شدم نه عقل بود و نه دلی


چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی





یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود


آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود





وقتی که من عاشق شدم شیطان به نامم سجده کرد


آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد





من بودم و چشمان تو نه آتشی و نه گلی


چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی





افشین_یداللهی