دفتر شعر دفتر شعر، شعر را دوست دارم | کاربر Tahmine Arjmand

[Tahmine Arjmand]

اندر این گوشه خاموش فراموش شده

کز دم سردش هر شمعی خاموش شده

یاد رنگینی در خاطر من

گریه می‌انگیزد

ارغوانم آنجاست

ارغوانم تنهاست

ارغوانم دارد می‌گرید

چون دل من که چنین خون ‌آلود

هر دم از دیده فرو می‌ریزد

ارغوان

این چه رازیست که هر بار بهار

با عزای دل ما می‌آید؟

که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است

وین چنین بر جگر سوختگان

داغ بر داغ می‌افزاید؟

ارغوان پنجه خونین زمین

دامن صبح بگیر

وز سواران خرامنده خورشید بپرس

کی بر این درد غم می‌گذرند؟

ارغوان خوشه خون

بامدادان که کبوترها

بر لب پنجره باز سحر غلغله می‌آغازند

جان گل رنگ مرا

بر سر دست بگیر

به تماشاگه پرواز ببر

آه بشتاب که هم پروازان

نگران غم هم پروازند

ارغوان بیرق گلگون بهار

تو برافراشته باش

شعر خونبار منی

یاد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

زين گونه‌ام كه در غم غربت شكيب نيست

گر سر كنم شكايت هجران غريب نيست

جانم بگير و صحبت جانانه‌ام ببخش

كز جان شكيب هست و ز جانان شكيب نيست

گم گشته‌ی ديار محبت كجا رود؟

نام حبيب هست و نشان حبيب نيست

عاشق منم كه يار به حالم نظر نكرد

ای خواجه درد هست و لیكن طبیب نیست

در كار عشق او كه جهانیش مدعی است

اين شكر چون كنیم كه ما را رقیب نیست

جانا نصاب حسن تو حد كمال یافت

وین بخت بین كه از تو هنوزم نصیب نیست

گلبانگ سایه گوش كن ای سرو خوش خرام

كاین سوز دل به نـاله‌ی هر عندليب نيست

ابتهاج

 

[Tahmine Arjmand]

الا ای غمت، شادیِ جان ما


تویی راحت جان پژمان ما





دلی کو جهانیست بردی، برو


چه افتاده یی در پیِ جان ما





پری رویی از مردمت باک نیست


زدیوان نترسد سلیمان ما





غم تو چو کرد از دل ما حَرَم


چو کعبه شریفست ارکان ما





چو از مشرب عشقت آبی خوریم


زدنیا بریده شود نان ما





چرا ما ز مردم گدایی کنیم


جهان سر به سر، مُلک سلطان ما





همین بخت واقبال مارا بس است


که ما آن اوییم و اوآن ما





نگیریم چون عنکبوتان ، مگس


که عَنقا شکارند مرغان ما





ندانم که بی اینچنین خار وگل


به دست کِه بودی گریبان ما؟





ننالم ز فرقت اگر روز وصل


برآید ز شب های هجران ما





چو یوسف به یعقوب خواهد رسید


سُرورست در بیتِ اُحزان ما...





سیف_فرقانی

 

[Tahmine Arjmand]

توی این شعر


تاریخ تولد تو کمی خط خورده است


مرا ببخش عزیزم …


شعری فراموشکار است و دیوانه


اگر بپرسی :دوستت دارم


بی درنگ می گویم:


دلم یک پرنده می خواهد


یک پرنده ی وحشی


مثل همان عقاب باشکوه


که یک روز


خواب آرامش را


میان سنگ های کوهستانش رها کرد


و به رویای من آمد.


باز هم اگر بپرسی: دوستت دارم


خواهم گفت:


مرا کمی مهربان تر نگاه کن!





پروین_سلاجقه

 

[Tahmine Arjmand]

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است


ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است





گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری


دانی که رسیدن هنر گام زمان است





آبی که بر آسود زمینش بخورد زود


دریا شود آن رود که پیوسته روان است





باشد که یکی هم به نشانی بنشیند


بس تیر که در چله این کهنه کمان است





از روی تو دل کندنم آموخت زمانه


این دیده از آن روست که خونابه فشان است





ای کوه تو فریاد من امروز شنیدی


دردیست در این سینه که همزاد جهان است





از داد و وداد آن همه گفتند و نکردند


یارب چقدر فاصله ی دست و زبان است





خون می چکد از دیده در این کنج صبوری


این صبر که من می کن افشردن جان است





از راه مرو سایه که آن گوهر مقصود


گنجی است که اندر قدم راهروان است





هوشنگ_ابتهاج

 

[Tahmine Arjmand]

آستینم دارد پر می شود از معجزه


باید به اصل ماجرا برگردم


تبر را از ابراهیم بگیرم


عصا را از موسی


شاید هم در را


کورهای مادرزاد را شفا بدهم


و دختران قبیله را عروس کنم


باید از طور بالا بروم


و یک آسمان وحی بیاورم


تا سیاه های برزنگی


یکی یکی سپید شوند


و بی آنکه آب از آب تکان بخورد


چاک پیراهن نیل را بدوزم .


مریم ! کمی به عقب برگرد


نوزادت را به غارهای سنگی ببر


و سیصد و نه سال بخوابان


تا من شبانه صلیب را بشکنم


و تبر را در آغوش خدایان بگذارم


و آنقدر دستم را در آستینم بچرخانم


تا معجزه اتفاق بیفتد .


من دارم پیامبر بودنم را احساس می کنم !





خادمی

 

[Tahmine Arjmand]

مجبور نیستی خوب باشی


مجبور نیستی روی زانوانت


برای هزارها مایل


در میان بیابان ، نادمانه گام برداری.


فقط باید بگذاری آن موجود ملایمِ تن تو


دوست بدارد آنچه را که دوست دارد.


هر آن‌که هستی


هرچه‌قدر تنها باشی


جهان ، خودش را


برای پندارها و آرزوهایت تقدیم خواهد کرد


و تورا فراخواهد خواند


همچون غازهای وحشی


تند و درشت و اعجاب انگیز


و بارها و بارها جایگاهت را


در تبار اشیا آشکار خواهد کرد...




الیور

 

[Tahmine Arjmand]

آیینه‌ایم، هرچه بگویی به ما تویی


نامهربان سنگدل بی‌وفا تویی





آنکس که نیست جز تو کسی در دلش، منم


آنکس که برده است ز خاطر مرا تویی





ای عشق! در صحیفهٔ تقدیر من چرا


هر قصه‌ای‌ست، راوی آن ماجرا تویی





سنگم زدند خلق و تو انداختی گِلی


بیگانه‌ای میان هزار آشنا تویی





خون گریه کن به حال من ای شیشهٔ ش*ر..اب!


تنها حریف درد من این روزها تویی





فاضل_نظری

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی


دودم به سر برآمد زین آتش نهانی





شیراز در نبسته‌ست از کاروان ولیکن


ما را نمی‌گشایند از قید مهربانی





اشتر که اختیارش در دست خود نباشد


می‌بایدش کشیدن باری به ناتوانی





خون هزار وامق خوردی به دلفریبی


دست از هزار عذرا بردی به دلستانی





صورت نگار چینی بی خویشتن بماند


گر صورتت ببیند سر تا به سر معانی





ای بر در سرایت غوغای عشقبازان


همچون بر آب شیرین آشوب کاروانی





تو فارغی و عشقت بازیچه می‌نماید


تا خرمنت نسوزد تشویش ما ندانی





می‌گفتمت که جانی دیگر دریغم آید


گر جوهری به از جان ممکن بود تو آنی





سروی چو در سماعی بدری چو در حدیثی


صبحی چو در کناری شمعی چو در میانی





اول چنین نبودی باری حقیقتی شد


دی حظ نفس بودی امروز...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

کارت ای یار به من غیر ستمکاری نیست


مگرت با من آزرده ، سرِ یاری نیست





نی خطا گفتم از این جور و جفا دست مدار


که جفای تو به جز عین وفاداری نیست





چه غم ار خوار جهانی شدم اندر طلبت


بهر همچون تو گلی خارشدن خواری نیست





بسته ی دام تو از هر دو جهان آزاد است


اوفتادن به کمند تو گرفتاری نیست





هرچه خواهی ز عجایب ز فلک بتوان ديد


نیست نقشی که در این پرده ی زنگاری نیست





هر گنه میکنی آزار دل خلق مكن


که بتر هیچ گناهی ز دل آزاری نیست





به یکی تیر مژه،صید دو صد دل کردی


تا نگویند خدنگ مژه ات کاری نیست





ای خوشا مستی و مدهوشی و آسوده دلی


که به جز غصه و غم حاصل هشیاری نیست





دوش میگفت کسی زردی رخسار صغیر


چاره اش هیچ به جز باده ی گلزاری نیست





محمد_حسین_صغیر_اصفهانی