دفتر شعر دفتر شعر، شعر را دوست دارم | کاربر Tahmine Arjmand

[Tahmine Arjmand]

سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایم


ولی دل به پاییز نسپرده‌ایم





چو گلدان خالی، لب پنجره


پُر از خاطرات ترک خورده ایم





اگر داغ دل بود، ما دیده ایم


اگر خون دل بود، ما خورده ایم





اگر دل دلیل است، آورده ایم


اگر داغ شرط است، ما برده ایم!





گواهی بخواهید، اینک گواه:


همین زخمهایی که نشمرده‌ایم!





دلی سربلند و سری سر به زیر


از این دست عمری به سر برده ایم...





قیصر_امین_پور

 

[Tahmine Arjmand]

بهر دلم که درد کش و داغدار تست


داروی صبر باید و آن در دیار تست





یک بار نام من به غلط بر زبان نراند


ما را شکایت از قلم مُشکبار تست





بر پاره کاغذی دو سه مدی توان کشید


دشنام و هر چه هست غرض یادگار تست





تو بی‌وفا چه باز فراموش پیشه‌ای


بیچاره آن اسیر که امیدوار تست





هان این پیام وصل که اینک روانه است


جانم به لب رسیده که در انتظار تست





مجنون هزار نامه ز لیلی زیاده داشت


وحشی که همچو یار فراموشکار تست





وحشی_بافقی

 

[Tahmine Arjmand]

آنقدر مدام خوابت را دیده ام


آنقدر راه رفته ام


آنقدر سخن گفته ام


آنقدر عشق ورزیده ام به سایه ات


که دیگر از تو هیچ چیز برایم نمانده است


فقط این برایم مانده


که سایه ای باشم میان سایه ها


که صد بار سایه تر باشم از سایه


سایه ای که می آید


و باز می آید


به زندگی آفتابیَت.








روبر_دسنوس

 

[Tahmine Arjmand]

الهی! اگر طاعت بسی ندارم،


در هر جهان جز تو کسی ندارم.





الهی! تا به تو آشنا شدم،


از خلق جدا شدم


و در هر جهان شیدا شدم،


نهان بودم پنهان شدم.





الهی! تو دوستان را به دشمنانت می‌نمایی.


درویشان را غم و اندوه دهی،


بیمار کنی و خود بیمارستان کنی.





درمانده کنی و خود درمان کنی،


از خاک، آدم کنی


و با وی چندان احسان کنی؛


مجلسش روضه ی رضوان کنی.





الهی! از پیش، خطر و از پس،


راهم نیست، دستم گیر،


که جز تو پناهم نیست.





مناجات_نامه
خواجه_عبدالله_انصاری

 

[Tahmine Arjmand]

کجاست عشق که تا قید آبرو بزنیم


به کوی میکده ها باز ، های و هو بزنیم





کجاست پیرهن چاک عاشقی که چو گل


ز خون دل ، می گلگون سبو سبو بزنیم





بریده نای صراحی و در برابر خلق


ش*ر..اب تلخ جگر سوز تا گلو بزنیم





به جستجوی سپیدی صبحدم ، همه شب


چراغ اشک فروزیم و کو به کو بزنیم





ز عشق دوست ، چنان سینه پر کنیم از مهر


که حلقه بر در کاشانه ی عدو بزنیم





غبار عقل بپوشیده دید چشم مرا


مگر به گریه بر او رنگ شستشو بزنیم





کجاست آینه رویی ، که چون بتابد روی


به سینه سنگ تمنای عشق او بزنیم





به گریه شاخه ی گلهای عاشقی شکنیم


به خنده بر لب آن یار تندخو بزنیم





امید ما همه این است تا مگر روزی


دوباره خیمه سر کوی آرزو بزنیم





بیژن ترقی

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

در سَمَن با آن طراوت، حُسن این رخسار نیست


در شکر با آن حلاوت، ذوق این گفتار نیست





ای به شیرینی ز شِکَّر در جهان معروف‌تر


شهد با چندان حلاوت، چون تو شیرین‌کار نیست





چون تو روزی مرهم وصلی نهی بر جان من


گر به تیغ هجر مجروحم کنی آزار نیست





بر دل تنگم اگر کوهی نهی کاهی بُوَد


کآنچه جز هجر تو باشد، بر دلِ من، بار نیست





تا درآید اندرو غمهای تو هر سو در است؛


خانه ی دل را که جز نقش تو بر دیوار نیست





مستی و دیوانگی از چون منی نبوَد عجب


کز ش*ر..اب عشق تو در من رگی هشیار نیست





گر همه جان است اندر وی نباشد زندگی؛


چون کسی را دل ز درد عشق تو بیمار نیست





در سخن هر لفظ کاندر وی نباشد نام تو


صورتش گر جان بود آن لفظ معنی‌دار نیست





هر که عاشق نیست از وصلت نیابد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

گاهی آنقدر تاریک و راکدی که لازم است زمین بخوری، رنج بکشی و زخمی شوی تا نور از تو عبور کند.


لازم است بشکنی و ترک برداری تا سبز شوی و جوانه بزنی.


لازم است در محدودیت‌ها رشد کنی تا بیاموزی و سرسخت شوی.


که فرق است میان گیاهی که در دل جریان رود می‌روید با گیاهی که در دل کویر؛ آن یکی می‌شود جلبک؛ سست و بی‌ریشه و شکننده! این یکی می‌شود درخت؛ مستحکم و تنومند و عمیق ...





نرگس_صرافیان_طوفان

 

[Tahmine Arjmand]

دریای شور انگیز چشمانت چه زیباست


آنجا که باید دل به دریا زد، همین جاست





در من طلوع آبی آن چشم روشن


یاد آور صبح خیال انگیز دریاست





گل کرده باغی از ستاره در نگاهت


آن یک چراغانی که در چشم تو برپاست





بیهوده می کوشی که راز عاشقی را


از من بپوشانی، که در چشم تو پیداست





ما هر دومان خاموش خاموشیم ؛اما


چشمان ما را در خموشی، گفتگوهاست





بگذار دستت ،راز دستم را بداند


بی هیچ پروایی که دست عشق با ماست





حسین_منزوی

 

[Tahmine Arjmand]

دست تو باز می کند، پنجره های بسته را


هم تو سلام می کنی، رهگذران خسته را





دوباره پاک کردم و به روی رف گذاشتم


آینه ی قدیمیِ غبار غم نشسته را





پنجره بیقرار تو، کوچه در انتظار تو


تا که کند نثار تو، لاله ی دسته دسته را





شب به سحر رسانده ام، دیده به ره نشانده ام


گوش به زنگ مانده ام، جمعه ی عهد بسته را





این دل صاف کم کمک، شدست سطحی از ترک


آه، شکسته تر مخواه، آینه ی شکسته را!





سهیل_محمودی

 

[Tahmine Arjmand]

می‌خواهم و می‌خواستمت، تا نفسم بود


می‌سوختم از حسرت و عشق تو بسم بود





عشق تو بسم بود، که این شعله ی بیدار


روشنگر شب‌های بلند قفسم بود





آن بخت گریزنده دمی‌ آمد و بگذشت


غم بود، که پیوسته نفس در نفسم بود





بالله، که بجز یاد تو، گر هیچ کسم هست


حاشا، که بجز عشق تو، گر هیچ کسم بود





سیمای مسیحایی‌ اندوه تو، ای عشق


در غربت این مهلکه فریاد رسم بود





لب بسته و پر سوخته، از کوی تو رفتم


رفتم، به خدا گر هوسم بود، بسم بود...





فریدون_مشیری