دفتر شعر دفتر شعر، شعر را دوست دارم | کاربر Arjmand

[Arjmand]

ای آنکه دلم از غم تو شد متلاشی


سخت است کنار دل تنگم، تو نباشی!





دارد شب دلتنگی من باز می آید


ای کاش به زخمم نمکی تازه،بپاشی!





تصویرم اگر خوب نیفتد،به از آن است


بر صورت این آیینه، خطی بخراشی





ای مرگ، دگر با چه زبانی بنویسم：


زود است، مداد دل من را بتراشی





هرگز نکنم داوری لیگ دلت را


با این همه بی نظمی و جنجال و حواشی





آنشب تو بجز بله، به من هبچ نگفتی


امشب نکند حرف دگر داشته باشی!





محمد_حسبن_حیدری

 

[Arjmand]

مطربِ عشق عجب ساز و نوایی دارد


نقشِ هر نغمه که زد راه به جایی دارد





عالَم از نالهٔ عُشّاق مبادا خالی


که خوش‌آهنگ و فرح‌بخش هوایی دارد





پیر دُردی‌کَش ما گرچه ندارد زر و زور


خوش عطابخش و خطاپوش خدایی دارد





محترم دار دلم کاین مگسِ قندپَرست


تا هواخواهِ تو شد فَرِّ هُمایی دارد





از عدالت نَبُوَد دور گَرَش پُرسد حال


پادشاهی که به همسایه گدایی دارد





اشکِ خونین بنمودم به طبیبان گفتند


دردِ عشق است و جگرسوز دوایی دارد





ستم از غمزه میاموز که در مذهبِ عشق


هر عمل اجری و هر کرده جزایی دارد





نغز گفت آن بتِ ترسابچهٔ باده‌پرست


شادیِ رویِ کسی خور که صفایی دارد





خسروا حافظ درگاه‌نشین فاتحه خواند


وز زبان تو تمنای دعایی دارد




حافظ

 

[Arjmand]

ساعات عمر من همگی غرق غم گذشت


دست مرا بگیر که آب از سرم گذشت





مانند مرده‌ای متحرک شدم، بیا


بی تو تمام زندگی‌ام در عدم گذشت





می‌خواستم که وقف تو باشم تمام عمر


دنیا خلاف آنچه که می‌خواستم گذشت





دنیا که هیچ، جرعه آبی که خورده‌ام


از راه حلق تشنه من، مثل سَم گذشت





بعد از تو هیچ رنگ تغزل ندیده‌ایم


از خیر شعر گفتن، حتی قلم گذشت





تا کی غروب جمعه ببینم که مادرم


یک گوشه بغض کرده که این جمعه هم گذشت





مولا شمار درد دلم بی نهایت است


تعداد درد من به خدا از رقم گذشت





حالا برای لحظه‌ای آرام می‌شوم


ساعات خوب زندگی‌ام در حرم گذشت



سید_حمید_رضا_برقعی

 

[Arjmand]

چند در کوی تو با خاک برابر باشم؟


چند پا مال جفای تو ستمگر باشم؟





چند پیش تو ، به قدر از همه کمتر باشم؟


از تو چند ای بت بدکیش مکدر باشم؟





می‌روم تا به سجود بت دیگر باشم


باز اگر سجده کنم پیش تو کافر باشم...



وحشی_بافقی

 

[Arjmand]

نه کسی که باز پرسد ز فراق یار ما را


نه غمی که می توان گفت به هر کس آشکارا





نه دلی که می پذیرد ز مصاحبان نصیحت


نه سری که بر در آرد به سکونت مدارا





نه به مردمی پیامی نه به دوستی سلامی


نظری به حال یاران به از این کنند یارا





نه عنایتی به حالم نه حکایتی به وصلت


نه تو را به لطف یاری نه مرا به گفت یارا





نه به کیسه سیم دارم نه به عقل هنگ و سنگی


تو بری چو سیم داری و دلی چو سنگ خارا





چو غزال غمزه ای کن به سگان کویت ای جان


اثری ز مهربانی نبود دل شما را





به کرشمه ای و غمزی به اشارتی و رمزی


چه شود به دست کردن دل بی دلی نگارا





نظری و التفاتی ز تو انتظار دارم


قَدَری موافقت کن به ستیزه ی قضا را





ز سر بزرگ واری نه ز روی خرده بینی


چه شود که بر نزاری گذری...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.