برگزیده رمان ردپای ویرانی | هورزاد اسکندری کاربر انجمن یک رمان

[FATEMEH.83]

آنقدر ذهنم درگیر است که متوجه نشدم کی به ایستگاه خط پنج مترو رسیدم.
ذهنم انگار در آتشدان است آنقدر که در هجوم افکار و خاطرات می‌سوزد و دود می‌شود؛ اصلاً مگر قرار نبود فراموش کنم؟ ایستاده‌ام اینجا و در هجوم صدای حرکت متروها، صدای خنده‌ی کسی خودش را به دیواره‌های سرم می‌کوبد.
- سورنا.
صدا به شدت بلند است و چند بار در سرم اکو می‌شود. صدا را می‌شناسم، آشناست.
با تمام توان به طرف سمتی می‌چرخم که منبع صدا را در آن حس کرده‌ام.
بعد از مدت‌ها تظاهر به محکم بودن، چیزی در وجودم فرو می‌ریزد و اشک از کاسه‌ی چشمم سر می‌خورد.
کسی نبود، متوهم شده‌ام. هیچ‌کس جز چند خانوم مسن آنجا نیست.
حالا می‌فهمم که واقعاً باید در موقعیت‌اش باشی تا بفهمی هنوز منتظری یا بی‌خیال شده‌ای.
سعی می‌کنم اشک‌هایم را با فشار...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[FATEMEH.83]

زمانی فکر می‌کردم نمی‌شود که همزمان هم از کسی متنفر بود و هم دوستش داشت؛ آدمیزاد فقط می‌تواند یا تا حد مرگ عشق بورزد یا متنفر باشد. حالا اما چه مرگم شده بود؟ همان حالی که مسخره می‌پنداشتم سرم آمده بود.
نیمی از قلبم سونیا را دوست داشت و نیم دیگرش، بابت این که بی رحمانه به رویش تیغ کشیده و زخم زده بود نسبت به او احساس انزجار می‌کرد.
همین‌طور که به صندلی تکیه زده و چشم بسته همه چیز را مرور می‌کنم یک رایحه،بوی یک عطر در استخوان‌هایم نفوذ کرده و مرا مسخ می‌کند؛ ورساچه برایت کریستال. عطر محبوب او.
چشم باز می‌کنم به امید این‌که سونیا را ببینم اما مترو به حدی شلوغ است که جای دنبال کسی گشتن، باید مراقب خودت باشی که گم نشوی.
هنوز دو ایستگاه دیگر تا رسیدن به مقصد باقی مانده، از پنجره مترو بیرون را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.