در حال تایپ رمان ردپای ویرانی | هورزاد اسکندری کاربر انجمن یک رمان

[نــیــل]

با دیدن پیام مهرداد که سه دقیقه پیش برایش فرستاده شده بود، لبخند عریض و طویلی روی لب‌هایش نشست و از طرفی از این که او را ابرو خفن خطاب کرده بود خنده‌اش گرفت.
انگشتانش را روی کیبورد گوشی به حرکت درآورد و به شیوه‌ای که اکثر اوقات برایش پیام می‌فرستاد، نوشت:
« - ضمن عرض سلام خدمت جنابعالی، حال ابرو خفن خوب است و ماچ مخصوصش را از همین فاصله برایتان کادو پیچ شده می‌فرستد.»
و چند استیکر را پشت سر هم قطار می‌کند.
« - و در ادامه عارضم به خدمتتان که اینجانب، یا همان ابرو خفن خود را از دادن قول سفت و سخت معذور دارید. لیکن مطمئن باشید تمام تلاشم را در این مسیر به کار خواهم بست.»
و بعد دکمه‌ی ارسال را زد.
با او راحت بود، خودمانی‌تر و با صمیمیت بیشتر. درست شبیه رفتاری که با برادرش سورنا داشت. البته...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نــیــل]

آندیا از سالن کنکور بیرون می‌زند، جای کلاه را روی سرش محکم می‌کند و پیش از این‌ که به حیاط بزرگ دبیرستانی که محل برگزاری کنکور بود قدم بگذارد، نگاهی حواله‌ی ساعت لمسی بسته شده دور مچ دست‌اش می‌کند که ساعت 13:30 ظهر را نشان می‌دهد.
صدای ویبره گوشی باعث شد زیپ جیب کوچک کوله پشتی‌اش را باز کند تا گوشی‌اش را چنگ بزند؛ با دیدن نام پناه من و تصویر سورنا که نمایان شده بود، لبخندی به پهنای صورت زد و تماس را وصل کرد.
طبق عادت همیشگی سکوت کرد، و منتظر شروع صحبت از سمت شخص مقابلش شد.
سکوت آندیا طولانی شد و سورنا بعد از به دهان بردن و مزه مزه کردن لواشک، با صدای خش‌ دار ولی پر انرژی، حصار سکوت را شکست.
- سلااام؛ خانوم لوبیا؟ نکنه سر جلسه مُردی؟ خانوم لوبیا؟
لبش را به دندان کشید تا خنده‌اش را کنترل...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نــیــل]

نگاهی معنادار حواله صورت گرد و گندمگون برادرش و خاکستری‌هایی که حالا پشت عینک پناه گرفته بودند کرد اما، چیزی نگفت و بحث را عوض کرد.
- لواشک می‌خوام.
چنان با بچه‌گانه کردن صدایش این جمله را به زبان آورد که سورنا خنده‌اش گرفت:
- دورت بگردم دیوونه. نه از نگاه خشن‌‌ت، نه از چرخش لوس زبونت! چیکارت کنم من؟
اشاره‌ای زد تا از موتور پیاده شود و حینی که دستانش را برای او باز کرده بود لب زد:
- اول یه کمکی برسون، بعدم این که نمی‌دونم. فقط الان شیمَکَم داره غرش می‌کنه و لواشک می‌خواد.
سورنا قهقه زد، طوری که دندان‌های یکدست و سفیدش در معرض نمایش قرار گرفتند.
حینی که آندیا دستانش را دور گردن سورنا چفت می‌کرد و او به یونی فرم سورمه‌ای رنگ دختر چنگ می‌زد تا او را بلند کند و روی موتور بنشاند، مخاطب قرارش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نــیــل]

به بهانه‌ی رفع خستگی سورنا برایم برنامه‌ای ترتیب داده بود، و از قبل با مامان هماهنگ کرده بود که برای عوض شدن حال و هوایم، به قول خودش این روح بی‌روحیه را بیرون ببرد.
در‌حالی‌که با دکمه‌‌های تزئینی روی آستین کت کرمی رنگم بازی بازی می‌کردم، اویی را که چهار چشمی حواسش به رانندگی و اتوبان شلوغ بود، خطاب قرار دادم.
- داداشی؟ بهتر نبود مامانم با خودمون می‌آوردیم؟ گناه داشت ها.
خاکستری‌های براقش را به گوی‌های کال رنگ صورت من که مثل همیشه پشت عینک پناهنده شده بودند، سپرد و دلسوزانه گفت:
- الهی من دور فیلسوف خودم بگردم. از یه هفته پیش تا الان خیلی با مامان صحبت کردم که قانع بشه، ولی هر دفعه دو دل بود. قبل راه افتادنم شاهد بودی بهش اصرار کردم ولی، قبول نکرد.
دوباره نگاهش سمت اتوبان شلوغ کشیده شد و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نــیــل]

از پراید پایین آمدم و نگاهی به لباس‌هایم انداختم، شلوارم که اگر به حال خودش رها می‌شد، مانند کش تومبان از دست در می‌رفت و فراخی‌اش مزید بر علت می‌شد تا کم‌کم سقوط کند و میان خیل عظیمی بی‌حیثیت شوم.
خدا را شکر پاچه‌هایش وضعیت نرمالی داشتند، کُتم هم کمی چروک شده بود که با دست نوازشی که بر سرش کشیدم سر به زیر شد و مانع بد ریختی و از راه به در شدنش شدم.
سورنا هم نگاهی به شلوار فاستونی دم پا پاکتی مشکی‌اش کرد و بعد از گرفتن شماره، گوشی a20 را نزدیک گوشش برد و بعد از قفل کردن ماشین به راه افتاد.
- سلام مارمولک کجایی؟ نه داداش بذار یه وقت دیگه، امروز اومدم با خواهرم عشق کنم.
تماس را قطع کرد.
نزدیک‌تر آمد تا شانه‌به‌شانه‌ی من باشد و بعد گفت:
- خب عشق من! کجا بریم؟
نمی‌دانستم، پس رک و راست، و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نــیــل]

اوه! با این وضعیت شاید بشود گفت که دایناسور دنبالم کرده است، از بس تند می‌دویدم.
لرزش عجیبی را در فک، روی لب‌ها و زبانم احساس می‌کردم؛ تقریباً اکثر مواقع وقتی از خانه بیرون می‌رفتم این حالت‌ها برایم تکرار می‌شد، و باید چند ساعتی می‌گذشت تا به حالت عادی برگردم.
دهان باز کردم و به زحمت زبان چرخاندم.
- ببخشید. یه دفعه... این‌طور شدم.
سورنا اوضاع درهم شده‌ام را که دید، وادارم کرد دقیقه‌ای بایستم و چند نفس عمیق بکشم.
- آروم باش خب؟ هیچی نیست. اصلا عجله نکن دورت بگردم.
و همان‌طور که مرا از وسط راه و خیل عظیم مردم کنار کشید، سرم را در آغوشش پنهان کرد و همان‌طور که روی سرم دست می‌کشید، گفت:
- راستی! معذرت می‌خوام ازت. یه لحظه عصبی شدم، حرف‌های بدی بهت زدم.
مقصر خودم بودم، اگر شبیه دیوانه‌ها و به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.