دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های وجوم | دیاناس کاربر انجمن یک رمان

[ماهی قرمز؛]

هوالحق
نام دلنوشته: وجوم
نویسنده: دیاناس(ماهی‌قرمز)

مقدمه:
تو را، لبخند غمگینت حین جدایی و اشک‌های جعلی و بدلی نرگِست را به ابد و یک روز نخواهم بخشید. نه برای شکنجه‌ی بی‌‌کرانه‌ای که روحم را به زندانِ زوال پذیرفت، نه برای نسیانی که بندبند گفتارت را زیر سلطه‌ی خویش گرفت؛ برای تمام احساساتی که پس از رفتنت، از خانه‌ی متروک قلبم بیرون جهیدند.

وجوم؛ کلمه‌ای عربی، در لغت به معنای خاموش گردیدن از فرط خشم و اندوه و به زبان دیگر، دردی که صاحبش را لال می‌کند. ​

 

[S.LOTFI]

•| بسم رب القلم |•
آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد دل‌نوشته بدهید. توجه داشته باشید که دل‌نوشته‌های تگ‌دار نقد نخواهند شد و در صورت تمایل...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ماهی قرمز؛]

نگریستمت، میان بارش بی‌وقفه‌ی اعتسافِ هستی و قدم از قدم برنداشتم. خواستم تن بی‌جانت را در بَر گیرم؛ اما سیمای سرد و لمست طاقت مداومت را از رگ و پی تنم زدود. مرا سکوت و رنجِ غم‌خوار نبودن به یغما می‌برد و تو را وجودِ بدنام و ننگین من!
می‌روم؛ می‌روم که نبودم دردی به جانت زند و بودنم هزاران درد!​

 

[ماهی قرمز؛]

بی‌خوابم و سردیِ اتاق، انگشتان بی‌روح و ماتم دیده‌اش را دور تنم حصار می‌کشد؛ گویی سودای غرق تنم میان تاریکی و مرداب رفتنت را دارد. رقص زیبایی می‌شود؛ جنبش تنم میان کابوس نبودنت به همراه سمفونی شیون قلب و مویه‌های برخاسته از دهانم. شب‌ها دهشتناک‌اند میان سرمای این زجر باشکوه!​