در حال تایپ رمان هنارس | عسل کاربر انجمن یک رمان

[ASAL.]

نام رمان :

هنارس

نام نویسنده:

عسل

ژانر رمان:

درام، عاشقانه

کد رمان: 5719
ناظر: Fatima_rah85​

خلاصه:
دستان‌مان گره‌هایی باز نشدنی دور بدن‌هایمان بودند، طوری یک‌دیگر را پس از غم در آغوش می‌گرفتیم که زمان به خود لعنت می‌فرستاد که چرا در این صحنه نمی‌تواند متوقف شود ولی قطعا در درون من همان‌جا همه چیز متوقف شده و برایم تصویر شیرین آن لحظه همواره در حال نمایش است. ای هنارس! روزهای جدایی به تو تا ابد و یک روز محتاجم!

 

[ANAM CARA]

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با رمان به لینک زیر...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ASAL.]

مقدمه:

و من تو را نوشتم؛ روی کاغذهای کاهی که قایق شدند، روی روزنامه‌هایی که سوختند و روی ساحلی که عاشق دریا بود. تو را نفس کشیدم؛ لابه‌لای باد، بین شکوفه‌های سفید و صورتی، زیر ابرهایی که برای ما گریه می‌کردند، برایت لبخند زدم! وقتي زیباتر از آسمان لندن می‌باریدی، و وقتي دست‌هایم محتاج آغوشت بود.من تو را نقاشي کردم،
لابه‌لای دانه‌های اشک‌هایم.
و تو محو شدی؛ بین خاطرات خاکستری من، موقعی که اسمت را بین خطوطِ سبز برگ‌های بهارنارنج حفظ می‌کردم. تو مرا اسیر قلبت کردی و من تو را تا ابد در بند دلم به اسارت کشیدم!

 

[ASAL.]

(آوات)
کیوان کمربند مشکی چرمی را دور دستش پیچید، نامرد به حالم رحم نمی‌کرد. اشک مهمان چشمان سبزم شد. با التماس نه می‌گفتم اما گوشش کر شده بود. نمی‌توانستم جیغ و داد بکنم چون آهیر پسرم به بد بودنِ اوضاع پِی می‌برد و اوضاع بدتر می‌شد. تن ظریفم از دست استرس در عرق سرد غوطه‌ور بود اما نامرد این‌ها را نمی‌دید! تندتند اشک‌های درشتم را با دست لرزانم پاک می‌کردم اما اشک‌های دیگر جایگزین آن‌ها می‌شدند. با دست قدرتمندش که به خاطر مصرف مواد سیاه شده بود، روی قفسه‌ی سی*ن*ه‌ام کوبید که باعث پرت شدنم به روی فرشی که از آتش به پا کردن هر روزه‌اش به سیاهی کشیده شده بود، شد. توانایی مقابله نداشتم؛ فقط توانایی بغل گرفتن شکمم را داشتم تا ضربه‌ای به طفل کوچکم وارد نشود. کمی نمی‌خیز شدم و در چشمانش خیره شدم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.