در حال تایپ رمان بانوی طبیعت | بیتا صادقی کاربر انجمن یک رمان

[ملکه جهنمی❄]

و لبخندی به این نگرانی زدم. اون تنها کس من بود از همه برام با ارزش‌تر تو این زندگی.
از خونه زدیم بیرون و به سمت کافه‌ی مادر کرسیتینا راه افتادیم.
کتی: تاکسی بگیریم؟ حوصله راه رفتن ندارم، بدنم درد می‌کنه.
خندیدم:
- اگر به خاطر دیشب نبود، قطعاً پیاده می‌بردمت، اما رو نیمکت خوابیدن خیلی خستت کرده، بهت رحم می‌کردنم.
پرید بغلم و از گردنم آویزون شد.
- آروم‌آروم.
محکم لپم رو فرچی بوس کرد.
- اههه تفیم کردی چندش
بلند خندید:
کتی: لوس نشو، هر کسی لیاقت بوسای آب دار من رو نداره.
اخم کردم و سمتش قدم برداشتم:
- من یه بوسی نشون بدم بهت که...
دستم رو گرفت و دنبالش خودش کشید:
کتی: بیا بریم، بعداً نشونم میدی
سوار تاکسی که شدیم، شیشه رو دادم پایین. نسیم خنک صبح بهاری، صورت و موهام رو نوازش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ملکه جهنمی❄]

جانسون: درسته اما به اندازه‌ی تو خجالتی و کم حرف بودنم خیلی خوب نیست.
تک خنده‌ای برای تغییر جو کردم و گفتم:
- بیخیال، ممنون از دعوت امروز
کرسیتینا: وسط کافه واینستید، بیاید بشینید.
کریستینا ما رو به سمت یکی از میز همیشگیمون توی کافه هدایت کرد که جای آروم و دنجی بود و البته به دور از هیاهوی بقیه‌ی جاهای کافه.
کتی: کریس از درس‌هات چه خبر؟
کریستینا: خوبه خوب پیش میره ولی خب می‌دونی که گرافیکم سختیای خودش رو داره.
- بله، اما اگر علاقه داشته باشی، سختی‌هاش هم برات شیرینه.
لبخندی زدم، دستام رو روی هم فشار دادم.
کریستینا: دقیقاً، اما خودتون چی؟ شما دوتا چیکار می‌کنید؟
کتی شونه‌ای بالا انداخت.
کتی: درسای من نسبت به ترمای قبل یکم سخت‌تر بود ولی شکایتی ندارم، بعید می‌دونم بتیم مشکلی داشته...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.