در حال تایپ رمان ژیزل | کارگروهی کاربران انجمن یک رمان

Ellery · 18/9/24

کد رمان: 5737
ناظر: Abra_.
خلاصه:
کم سن اما حرفه‌ای، جوان اما بعد از مرگ پدر با زنی سالخورده برابری می‌کند... . جوانی که برای زندگی با مادربزرگش مجبور به ترک شهر کودکی‌اش نیویورک، و رفتن به بوستون می‌شود. او به‌دلیل فراموش کردن گذشته‌اش ، مجبور به ورود گروه زیرزمینی می‌شود. این دختر جوان بعد از آشنایی با موزیسین گروه و اتفاقاتی که به سختی‌های زندگی او اضافه می‌شود، به دردسر می‌افتد و علاقه خود را کنار می‌گذارد و گروه تنها رقصنده خود را از دست می‌دهد... . اما در این گروه اتفاق‌ها و رازهایی هم نیز نهفته است!

Mers~ · 23/9/24

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با رمان به لینک زیر...

Ellery · 25/9/24

مقدمه:
آدولف آدام ژیزل را نوشت؛ اما نمی‌دانست سال‌ها بعد مردم مجبور به عبرت از ژیزل می‌شوند...!
«ژیزل دختری روستایی و ساده بود؛ اما
عاشق آلبرشت شده بود.
او ناآگاه از این که آلبرشت شاهزاده است و نامزدی به نام باتیلده دارد، دلش را به آلبرشت سپرده بود.
با این حال آلبرشت به او عشق می‌ورزید و این عشق باعث حسادت هیلاریون شده بود. او نیز عاشقانه ژیزل را دوست داشت.
در پی این حسادت و خشم راز شاهزاده بودن آلبرشت و نامزدی‌اش با باتیلده را برای ژیزل فاش کرد.
ژیزل در پی فاش شدن راز آلبرشت را همراه باتیلده دید؛ ژیزل برآشفته شد و به جنون رسید و جان خود را از دست داد.
هیلاریون و آلبرشت هر دو بر سر مزار ژیزل می‌آیند تا دعا بخوانند. در هنگام نیمه شب ارواح به مزار ژیزل می‌آیند.
ارواح تجسم...

Ellery · 26/9/24

فصل اول: اندوه بی‌پایان
گل‌های ارکیده سفید را که همراه با خود آورده بودم بر روی قبرش گذاشتم.
او بهترین پدری بود که سرنوشت می‌توانست در زندگی‌ام قرار دهد.
گریه‌هایم را در بیمارستان کرده بودم و اشک‌هایم حالا خشک شده بود و فقط به نام روی قبر نگاه می‌کردم؛ «براندون کلارک» اسمی که مادربزرگم برایش انتخاب کرده بود، برازنده خودش بود! ادای احترام کرده و قبرستان را ترک می‌کنم.
به سمت خانه حرکت کردم؛ آن را برای فروش گذاشته بودم. پدر قبل از مرگش خانه را به نام من زد تا کسی نتواند یک دختر بیست و یک ساله را گول بزند. از قبل با مشتری خانه هماهنگ کرده، تا برای سی دقیقه دیگر برای بازدید از خانه بی‌آید. نفس عمیقی کشیدم، از نبود پدر ناراحت بودم؛ اما او مرا چند ماه بود که برای این موضوع آماده...

Ellery · 26/9/24

در خانه را به صدا در آوردم، کسی جواب نداد.
به ساعت مچی‌ام نگاه کردم، ساعت ده شب بود؛ یعنی مادربزرگ آن‌قدر زود خوابیده بود؟!
بار دیگر دستم را به قصد کوبیدن در بالا آوردم، اما صدای مادر بزرگ مانع دوباره کوبیدنم به در شد.
- کیه؟ این وقت شب چیکار داری؟!
در را باز کرد و به چشمان پیرش نگاه کردم. هنوز مهربانی قبل را داشت! با بُهت به من نگاه می‌کرد گویی جنی یا پری دیده باشد؛
اما او نوه‌اش را می‌دید. بعد پنج سال محکم مرا در آغوش گرفت؛ به گونه‌ای که شکسته شدن استخوان‌هایم را احساس کردم. اما شوق دیدار مادربزرگ بیشتر از درد استخوان‌هایم بود!
- لورا اومدی؟ یک هفته هست که منتظرتم... .
- مامان‌بزرگ دلم برات یه ذره شده بود!
- منم همین‌طور عزیزم! بیا تو.
مادربزرگ من را تا داخل همراهی کرد...

Ellery · 26/9/24

من بدن منعطفی داشتم؛ اما کارهای سنگین هم مناسب من نبود. در گذشته پدرم به‌خاطر علاقه شدید من به مادرم برای اینکه او را فراموش نکنم و همیشه او را به‌خاطر داشته باشم، از ده سالگی مرا در کلاس رقص ثبت نام کرد. پنج سال بیشتر نداشتم که مادرم را به‌خاطر حادثه‌ای ناهنجار از دست دادم. او یک رقاص حرفه‌ای بود و در برنامه‌های زیادی شرکت کرده بود. او همیشه مایه افتخار خانواده ما بود. من و پدرم تا همین اواخر نیز باهم ویدیو‌های گذشته مادرم را تماشا می‌کردیم و حس می‌کردیم او در کنار ماست.
من عاشق رقص بودم؛ اما چند ماهی می‌شود که به‌خاطر مشغله‌ها و مراقبت از پدر، رقص را کنار گذاشته بودم. به اندازه مادرم حرفه‌ای می‌رقصیدم و دوست داشتم شغل آینده من هم مانند مادرم رقص در گروه موسیقی باشد.
فقط...

Ellery · 27/9/24

با صدای آلارم از خواب بلند شدم. بعد از قطع کردن آن و کمی غلت‌زدن در تخت‌خواب، از جای بلند شدم. تصمیم گرفتم در زمان باقی مانده، اول لباس‌های داخل چمدان را درون کمد بچینم. لباس‌های خیلی زیادی با خود نیاورده بودم. پس زمان زیادی از من نگرفت و در همین حین تصمیم گرفتم یک سرهمی مشکی راحت را همراه با پالتو بلندم بپوشم.
بعد از برداشتن کوله و ریختن وسایلم در آن، از اتاق خارج شدم. مادربزرگ در حال دیدن تلوزیون بود. یک برنامه مستند درمورد رقص. مادربزرگ هم می‌دانست که بزرگترین آرزوی من رقصیدن بود. در کودکی هرکه از من می‌پرسید لورا بزرگترین آرزوی تو چیست؟ می‌گفتم می‌خواهم رقصنده شوم؛ بزرگترین رقصنده! کسی که جهان تابه‌حال به خود ندیده باشد.
کمی از مستند را همراه مادربزرگ تماشا کردم که یادم...

Ellery · 27/9/24

بعد از تمام شدن موسیقی دوم روی زمین نشستم و شروع کردم به نفس‌نفس زدن.
موسیقی آرام شروع شد، اما پایان تند و سختی داشت. بعد از چند دقیقه از جا بلند شدم. همان پسر جوان برایم یک صندلی آورد
تا بنشینم و صحبت کنیم.
دختر جوان اول خودش را معرفی کرد:
- من ناتالی موریس هستم، گیتاریست و بِیسیست گروه.
سری تکان دادم که گفت:
- توهم خودتو معرفی کن.
- من لورا کلارک هستم، بیست و یک سالمه. از ۱۰ سالگی رقص کار می‌کردم تا همین چند وقت پیش؛ که ۸ ماهه به‌خاطر وقوع اتفاقاتی، کمی از رقص دور شدم. اما تصمیم گرفتم دوباره برگردم... .
پسر جوانی که برام صندلی آورده بود، لبخندی به‌رویم زد و شروع به صحبت کرد:
- خب من جوزف موریس هستم برادر ناتالی؛ من لیدر و درامر گروهم.
لبخندی زدم و سری تکان دادم. پسر پر...

Ellery · 27/9/24

***
صبح روز بعد وقتی از خواب بلند شدم، فهمیدم خستگی روز قبل آن‌قدر زیاد بوده است که حالا ساعت یازده صبح است.
بدنم هنوز خستگی آن‌روز را تحمل می‌کرد. به اتاق مادربزرگ رفتم او در حال گشتن بود؛ اما به دنبال چه؟
اول در زدم و بعد وارد شدم. مادربزرگ که از حضور من مطلع بود، اول کمی مکث کرد و دوباره شروع به گشتن کرد.
- دنبال چی می‌گردی مامان‌بزرگ؟
- لباس.
- لباس؟ چه لباسی؟
با پرسش سوال دوم، مادربزرگ ساک بزرگی را باز کرد و با لبخندی از سر رضایت به من نگاه کرد.
- لباس‌های مادرت!
- چی؟ لباس‌های مادرم؟
کنار مادربزرگ نشستم.
- اما لباس‌های مادرم اینجا چیکار می‌کنه؟!
- پدرت بعد از مرگ مادرت همرو به اینجا آورد. من هم اونارو نگه داشتم برای تو. این لباس‌ها خیلی باارزشن. مادرت بهترین...

Ellery · 2/10/24

به هیچ‌کدام از ساندویچ‌ها دست نزدم.
بعد از کمی پیاده‌روی به خانه ساده دیروز رسیدم و در زدم. چند دقیقه ایستادم، اما کسی در را باز نکرد. متعجب دوباره در زدم؛ اما بازهم کسی در را باز نکرد!
تلفن همراه خود را از داخل جیبم درآوردم و با جوزف تماس گرفتم؛ اما او نیز تلفن را برنداشت. به ساعت گوشی نگاه کردم ۳:۳۶ را نشان می‌داد. شاید من خیلی زود رسیدم!
تصمیم گرفتم کمی آن نزدیکی قدم بزنم تا ساعت چهار بشود.
همین‌طور که قدم می‌زدم، به یک کوچه خلوت رسیدم. تصمیم به برگشت گرفتم؛ زیرا اگر راه را گم می‌کردم، کسی نمی‌توانست مرا پیدا کند. پس راه آمده را بازگشتم. در میان راه نیز با پسری برخورد کردم. بعد از معذرت‌خواهی تصمیم گرفتم به راهم ادامه بدم که فهمیدم پسر جوان الیور، خواننده گروه است. او...

در حال تایپ رمان ژیزل | کارگروهی کاربران انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

Ellery

امضا : Ellery

Mers~

امضا : Mers~

Ellery

امضا : Ellery

Ellery

امضا : Ellery

Ellery

امضا : Ellery

Ellery

امضا : Ellery

Ellery

امضا : Ellery

Ellery

امضا : Ellery

Ellery

امضا : Ellery

Ellery

امضا : Ellery

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 0)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)