در حال تایپ رمان احساسات سرنگون شده| نرگس برزن کاربرانجمن یک رمان

[نرگس برزن]

نام رمان :

احساسات سرنگون شده

نام نویسنده:

نرگس برزن

ژانر رمان:

عاشقانه، اجتماعی، تراژدی

به نام خدا
کد رمان: 5765#
ناظر: ♕萨纳兹♕
راوی: سوم شخص
خلاصه:
چکامه، دختری که همه را مثل خود بره‌ می‌بیند و وجود گرگ‌ها را انکار می‌کند. آن قدر در مسیر زندگانی‌اش زمین می‌خورد و جام احساساتش ترک برمی‌دارد تا... . میکائیل که مرگ به دنبالش می‌دود و او هراسان پا تند می‌کند. تجربه عشق‌های نافرجام و واقعی، دست و پنجه نرم کردن با مرگ و تغییر اعتقادات و... . زندگی دخترک پر از اتفاقاتی می‌شود که در هر مرحله از ترس بر ملا شدن‌شان مجبور به اشتباه دیگری می‌شود. احساساتی که هیچ گاه به ثمر ننشستند و با سرنگونی بی‌رحمانه‌ای مواجه شدند. این همه تلخی را در کدامین طاقچه‌ی پر از درد و خاطره بد جا دهم؟ در این جا یکسری شخصیت‌ها جان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[روحـــناهی]

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نرگس برزن]

سخن نویسنده: زندگی گنجینه‌ای مملو از رازها و درس‌هاست که لازمه رسیدن به هر یک از آن‌ها گذشتن از جاده‌های پر پیچ و خمی‌ست که به آغوش تجربه منتهی می‌شود. شخصیت‌های داستان ما هم هر کدام می‌توانند شما را در بسیاری از اتفاقات و حقایق زندگی کمک کنند و تجربه‌ای مجازی باشند.

مقدمه
چه کسی رویاهایت را چپاول کرد؟ چه کسی ذوق فراوانِ به شور افتاده‌ات را با سنگِ بی‌رحمی ترکاند و کور کرد؟
تبدیل به بغض شدی و قلبت رودخانه اشک.
احساساتت واژگون شدند و فهمیدی خرج کردنش مساوی است با حرام شدن خودت.

 

[نرگس برزن]

پارت یک
کف دو دستش را از آب پر می‌کند و یکباره و محکم به صورتش می‌زند. دوباره همین کار را تکرار می‌کند و باز هم آب شرشر کف دستش می‌ریزد و در نهایت مثل یک سیلی محکم سهم صورتش می‌شود. خود را در آینه روشویی می‌بیند. چشمان درشتش سرخ و ورم کرده شده‌اند. رنگش به زردی می‌زند و حسابی لاغر شده‌ است. دستی به زیر چشم‌هایش می‌کشد کمی سیاه شده و گود افتاده‌‌اند. لب‌هایش می‌لرزند؛ امّا دستش را محکم روی دهانش می‌گذارد و فشار می‌دهد. به خودش نهیب می‌زند.
- بسه بسه چکامه. الان مامان میفهمه باز گریه نکن. زودتر وضو بگیر از دستشویی بیا بیرون.
دستش را از جلوی دهانش برمی‌دارد و تندتند نفس می‌کشد. وضو می‌گیرد و به سمت چادر نمازهایی که مادرش در گوشه حال خانه در صندوقچه‌ی نماز قرار داده بود می‌رود. هوا هنوز...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نرگس برزن]

پارت دوم
زنگ صف در سالن و کلاس‌ها می‌پیچد و دانش آموزها از اطراف جمع می‌شوند و در جلوی دفتر با فاصله از هم قرار می‌گیرند. هوا پاییزی و سرد است. همه با کاپشن و ژاکت‌های رنگارنگ پشت سر هم ایستاده‌اند. عده‌ای دست‌کش دارند و عده‌ای دست‌های‌شان را با ها کردن گرم می‌کنند. بعضی‌ها کتاب درسی به دست دارند و خود را برای پرسش و پاسخ معلم‌ها آماده می‌کنند. نوک بینی چکامه از سرما قرمز می‌شود. دست‌هایش را در جیب مانتو قرار می‌دهد. سر انگشتانش یخ می‌زند و آن‌ها را در کف دستش مچاله می‌کند. دانش آموزی برای خواندن قرآن به جلوی صف‌ها می‌رود. کتاب آسمانی را باز می‌کند و میکروفون را به دست می‌گیرد.
- اعوذ بالله من الشیطان الرجیم. بِیس مِیلّاهه رَحمنِ رَحیییم.
خانم ملایی معاون سخت‌گیر و جدی مدرسه با جدیت...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نرگس برزن]

پارت سوم

کش چادرش را می‌کشد و آن را سر می‌کند. ساحل با الهه و آسیه در حال بگو بخند هستند. گاهی چنان بلند می‌خندد که دستش را چند بار محکم روی پایش می‌‌کوبد و پشت هم ریسه می‌رود. چکامه زیر لب بسیار آهسته با خودش حرف می‌زند:
- باشه بابا شما بدون من خوشحال هستید و نبودن من ابداً مهم نیست. هه من به چرت و پرتایی که می‌خندین اصلاً گوش نمیدم.
دقایق پایانی زنگ آخر است و همگی آماده رفتن هستند. معلم درس دادنش را به اتمام رساند و از کلاس خارج شد و این بیست دقیقه انتهایی را استراحت و آزادی داد. بچه‌ها هم کلاس را به حمام زنانه تبدیل کرده بودند و از شلوغ بازی کم نمی‌‌گذاشتند. البته این کلاس همیشه بخاطر حنانه و دوستانش( نیلوفر، حدیث) کلاس پر سر و صدایی بود.
چکامه منتظر صدای زنگ است. حوصله‌اش سر...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نرگس برزن]

پارت چهارم
کوچه خلوت است و آفتاب مستقیم به وسط سر چکامه و میکائیل می‌تابد. دستان دخترک خیس از عرقی سرد است. دائم انگشتانش را باز و بسته می‌کند. مردمک چشمانش می‌لرزد. به دهان پسرک چشم دوخته و منتظر است. طاقت نمی‌آورد و خودش شروع به سخن گفتن می‌کند. با صدایی لرزان که استرس در آن موج می‌زند می‌گوید:
- نترس! من به کسی نمیگم تو چه کار کردی.
رنگ صورت میکائیل عوض می‌شود. اخم می‌کند و حالت جدی‌تری به خود می‌گیرد. چکامه صدایش می‌گیرد و ادامه می‌دهد.
- فقط بخاطر حسی که بهت دارم، بخاطر این که تو رو تافته جدا بافته می‌دونستم هیچی نمیگم؛ وگر نه از هیچی نمی‌ترسم.
بغض در صدایش می‌پیچد.
- من که نشستم از همه زندگیم و بدبختی‌هام با تو حرف زدم، تو گفتی من از این به بعد پشتتم دیگه تنها نیستی. با خودم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.