دلنوشته مجموعه دلنوشته نواژه | رها سلطانی کاربر انجمن یک رمان

[*RaHa._]

گاهی دلم می‌خواهد
همه‌ی کلمات را کنار بگذارم،
فقط نام تو را صدا کنم
و بگذارم پژواکش
در جانم بچرخد.
نامت خودش یک جهان است،
جهانی که من در آن
هر بار دوباره عاشق می‌شوم... .

 

[*RaHa._]

گاهی دست‌هایم را باز می‌کنم
و خیال می‌کنم تو را
در آغوش گرفته‌ام.
نه واقعی، نه ملموس،
فقط همان حسی که
در واژه‌ها نمی‌گنجد.
و همین کافی‌ست
تا لبخند بیاید
و قلبم آرام شود... .

 

[*RaHa._]

گاهی که در سکوت نشسته‌ام،
می‌شنوم صدای خنده‌هایت
در ذهنم می‌پیچد.
نه برای این‌که به گذشته برگردم،
که برای این‌که حس کنم
هنوز در همین لحظه‌ها
با من هستی؛
حتی وقتی دوری... .

 

[*RaHa._]

دست‌هایم خالی‌اند،
اما هر بار که نامت را
در دل تکرار می‌کنم،
انگار گل کوچکی در انگشتانم می‌روید.
تو را نمی‌بینم،
اما عطر حضورت،
تمام نبودنت را می‌شوید... .

 

[*RaHa._]

شب آرام است،
اما دل من شلوغ توست.
هر ستاره که چشمک می‌زند،
انگار نامه‌ایست از نگاهت.
آسمان را می‌خوانم،
و هر بار، ردّی از تو
در میان خطوط خاموشش می‌یابم...‌ .

 

[*RaHa._]

گاهی خیال می‌کنم
دستم هنوز در دست توست،
گرمایت
در رگ‌هایم می‌دود
و فاصله
فقط یک شوخی بی‌رحم است.
هر جا که می‌روم،
صدای نفس‌هایت
مثل ترانه‌ای پنهان
پشت گوشم می‌وزد... .