زبان در شعر فارسی، بیش از یک ابزار ساده برای بیان اندیشهها و احساسات است؛ زبان در شعر، خود وسیلهای برای خلق زیبایی، موسیقی و تصویر است. برخلاف نثر، هر واژه در شعر نقش چندگانهای دارد و همزمان باید معنا بدهد، حس ایجاد کند و با سایر کلمات در ترکیبی موزون و ریتمیک قرار بگیرد. این ویژگی باعث میشود شعر فارسی همواره هم شنیدنی و هم اندیشهبرانگیز باشد و قدرتی مضاعف در انتقال تجربههای انسانی داشته باشد.
یکی از مهمترین ویژگیهای زبان شعر فارسی، غنای واژگان آن است. تاریخ طولانی ادبیات فارسی باعث شده که شاعر بتواند برای هر احساس و تصویر، انتخابهای فراوانی داشته باشد. برای مثال، واژههایی مانند «دل»، «[COLOR=rgb(147, 101...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.