ویژه رمان اُربیت | نگار 1373 نویسنده انجمن یک رمان

نگار 1373 · 16/11/18

کد رمان: 1819
ناظر رمان: اِللا لطیفــی
سطح: ویژه

خلاصه:
دختری به نام پگی که در جعل و مرمت اشیاء عتیقه و باستانی مهارت زیادی دارد، در جستجوی کار برای گذران زندگی، ناخواسته با مردی مرموز روبه‌رو می‌شود که به مهارت او نیاز مبرمی دارد. اما پشت درخواست ساده‌ی او، رازی نهفته است که مرز میان علم، تاریخ و خیال را در هم می‌شکند، شخصیتی عجیب که رازهای باور نکردنی‌ای را درباره‌ی دستگاهی خاص و پیشرفته از انظار پنهان کرده و زندگی پگی را وارد بازی‌های سردرگم کننده و عجیبی می‌سازد.

Orbit:
به دور مداری چرخیدن، دایره‌وار چرخیدن

نقد رمان...

roro nei30 · 16/11/18

795136_60e37fa2aa8f2b5b6992be8bb9684e4c (1).jpg

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با رمان به لینک زیر...

نگار 1373 · 16/6/19

مقدمه:
باد داشت با تمام قدرتش نفیر می‌کشید و هر سر و صدایی را با خودش می‌برد. هر چقدر تلاش می‌کردم تا از طریق لب‌خوانی بفهمم که چه می‌گفت، امکان نداشت. با تمام وجودش چیزی را فریاد می‌کشید، ولی چه چیزی؟ به زحمت فقط می‌توانستم تشخیص بدهم که اسم من را می‌گفت و در ادامه، چیزی را با عصبانیت نعره می‌کشید، ولی تمام تلاشش با وجود وزش شدید باد، بی‌فایده می‌ماند. فریاد می‌کشیدم که متوجه حرف‌هایش نمی‌شدم و می‌خواستم باز هم حرفش را تکرار کند، ولی در یک لحظه‌ی ناگهانی، باد باعث شد که تعادلش را از دست بدهد و از آن بالا، مقابل چشمان وحشت‌زده و گرد شده‌ی من، در آسمان به سمت پایین سقوط کرد.
***

نگار 1373 · 1/4/25

هیچ‌وقت نتوانستم برای خودم به طرز دقیق مشخص کنم که چه‌طور شانسی دارم. شانس من مابین خوش‌شانسی و بد شانسی معلق مانده. همیشه این‌طور بوده و هر بار که می‌خواستم فکر کنم خوش‌شانسی عظیمی مقابلم ظاهر شده، پشت سرش بد شانسی در را می‌گشاید و برایم دست تکان می‌دهد. شاید عمارت سالازار هم برایم، حکم همان تلفیق خوش‌شانسی و بد شانسی را داشت. عمارت عجیبی که با راز باور نکردنی و حیرت‌انگیزی که در دلش مخفی کرده بود، هنوز هم فکرم را درگیر خودش نگه می‌دارد. شاید اگر شغل به خصوص و کم‌خواستار «مرمت و جعل آثار تاریخی (بله، شاید غرورآفرین نباشد، ولی من جاعل خوبی هستم)» را نداشتم، هیچ شانسی برای دیدن آن‌جا برایم به وجود نمی‌آمد. از طرفی، با وجودِ...

نگار 1373 · 1/4/25

وقتی که به مقصد رسیدم، شب شده بود و صدای جیرجیرک‌ها از همه سمت به گوش می‌رسید. وقتی به راننده تاکسی آدرس را گفتم، تقریباً من را تا بیرون از شهر برد و از روی تپه‌ی سرسبزی بالا رفت و بعد از چند مایل راندن در جاده‌ی تاریک و مخفی شده در درختان جنگلی آن‌جا، مقابل دروازه‌ی بزرگی پیاده‌ام کرد. پشت دروازه، باغی غرق در تاریکی وجود داشت و در انتهای باغ، ساختمانی عظیم با چند پنجره‌ی روشن. وقتی که تاکسی داشت از من دور میشد و فاصله می‌گرفت، پیش خودم اعتراف می‌کردم که از کرده‌ی خودم پشیمان شده بودم و به این فکر می‌کردم که چرا تا این حد بی‌گدار به آب زدم. آیا صاحب آن‌جا، مرد درستکار و بی‌حاشیه‌ای بود؟ ظاهر خانه خیلی ترسناک به نظر می‌رسید و صدای سگ‌های نگهبان که از حضور من با خبر شده بودند، تنم...

نگار 1373 · 1/4/25

می‌خواستم داخل بروم که نور داخل به روی صورتش افتاد و من برای اولین بار توانستم صورتش را ببینم. باورم نمی‌شد که چنین مرد جوانی طرف مقابلم باشد. یک سیاح که جهانگردی را رها کرده؟ او که نهایتش سی و پنج سال داشت، چه دلیلی می‌توانسته برای این کارش داشته باشد؟
بهت زده و متعجب داخل خانه‌ی فوق‌العاده‌اش پا گذاشتم و همان‌جا خشکم زد. انگار داشتم یک موزه را در قالب یک خانه تماشا می‌کردم! او هم پشت سرم داخل آمد و نگاه حیرت‌زده‌ام را کشف کرد و با صدای بلندی خندید:
- زیباست، مگه نه؟ فقط یه کم... شلخته و درهم برهمه. حوصله ندارم مرتب‌شون کنم.
راست می‌گفت. انبوهی از وسایل بی‌ربط به هم بدون سلیقه در کنار هم چیده شده بودند. همان‌طور که داشتم به تماشا کردن اطراف ادامه می‌دادم گفتم:
- چرا باید...

نگار 1373 · 1/4/25

باز هم خندید. خنده‌های انفجاری و بی‌دلیلش واقعاً اعصاب هر کسی را خرد می‌کرد. مقابلم ایستاد و به سمت راستش اشاره کرد:
- اول از همه خونه رو نشونت میدم. اون در که اون‌جاست رو می‌بینی؟
به شکل اغراق آمیزی همه‌ جای آن عمارت درهای بزرگ زیادی وجود داشت، به جز همان دری که به آن اشاره می‌کرد. نمی‌دانم چرا و تحت تاثیر چه افکاری بی‌اختیار به سمت آن در رفتم که یک دفعه مچ دستم را گرفت و با عجله هشدار داد:
- کجا؟! صبر کن! می‌خواستم بگم کلاً با اون در کاری نداشته باش، و ندیدش بگیر.
وقتی نگاهش کردم، کوچک‌ترین اثری از لبخند یا شوخی روی صورتش نبود. حتی فکر کردم شاید یک دفعه بخندد و بگوید که داشته دستم می‌انداخته، ولی این اتفاق نیفتاد. واقعاً داشت جدی می‌گفت. دوباره به آن در معمولی که با دیوار‌های...

نگار 1373 · 5/4/25

چهره‌اش با تعریف من شکفت و ذوق زده شد:
- این خونه حتی جاهای جالب‌تر از این‌جا هم داره! بیا تا یه چیزی رو نشونت بدم... .
و با عجله به سمت یکی از قفسه‌ها رفت. همان‌طور که داشت آن طرفی می‌رفت، دستش را در هوا تکان می‌داد که دنبالش کنم و می‌گفت:
- اگه بتونی کارایی که می‌خوام رو انجام بدی، شک نکن از هر لحظه‌ی کار کردنت لذت می‌بری!
با تردید به جایی که گفت رفتم و دست‌هایم را درون جیب‌های پیراهنم فرو بردم. مقابلم، یک میز خیلی بزرگ فلزی قرار داشت، بزرگ‌تر از حالت استاندارد. روی میز، قطعات شکسته یا خراب اشیاء مجهولی چیده شده بود و یک سری وسایل برای مرمت هم در همان اطراف وجود داشت. یک تکه سفال را از روی میز برداشتم که با هیجان گفت:
- خیلی قدمت داره، مال یه کوزه‌ی عجیب و بخصوص مربوط به هزار...

نگار 1373 · 5/4/25

به میز تکیه کردم و دست به سینه، سرم را به طرفی کج کردم تا نشان بدهم ‌که مشتاق شنیدن مابقی حرف‌هایش هستم. انگشتش را به شکل خنده‌داری به طرفم تکان داد:
- ولی نپرس که چرا شکستن و چی شده! دلیلش رو می‌خواستی و منم بهت گفتم.
با آن حجم از ظرف و ظروف و آثار هنری تخریب شده، می‌توانستم بگویم که نانم در روغن بود. آنقدر در آن‌جا برایم کار وجود داشت که دیگر وقتی برای سر خاراندن برایم باقی نمی‌ماند‌. ولی کار این مرد برایم عجیب بود، چرا باید این اتفاق برای این وسایل می‌افتاد؟ چه کسی آن‌ها را به این روز انداخته بود؟ ناچار شانه‌هایم را بالا انداختم و گفتم:
- باشه قبول. ولی من تجهیزات نیاز دارم، باید یه لیست بلند بالا از وسایلِ... .
دستش را بالا گرفت تا سکوت کنم و به پشت سرش اشاره کرد. قفسه‌ی...

نگار 1373 · 6/4/25

کلافه شد‌ و دستش را در هوا تکان داد:
- باشه باشه، اصلاً چرا داری با من دعوا می‌کنی؟!
و دوباره روی تختش ولو شد و تلفنش را برداشت تا طبق معمول با خواهرش تماس بگیرد. انگار سوفی را طلسمش کرده بودند تا برای همیشه در یک حلقه‌ی بی‌نهایت گیر بیفتد و پشت سر هم کارهای تکراری انجام بدهد. وقتی هم با تلفن حرف میزد، مدام صورت کک و مکی‌اش را می‌خاراند یا انتهای یک دسته از موهایش را به دندان می‌گرفت. از این‌که قرار بود به زودی ترکش کنم در پوست خودم نمی‌گنجیدم.
توماس سالازار از من آدرس خانه‌ام را پرسیده بود و وقتی فهمید اتاق کرایه‌ای‌ام چقدر تا عمارتش فاصله داشت، سریع از من پرسید که می‌خواهم در آن‌جا زندگی کنم یا نه. می‌خواستم مخالفت کنم، ولی قول داد که هیچ‌ مزاحم من یا کارم نخواهد شد و هیچ...

ویژه رمان اُربیت | نگار 1373 نویسنده انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

نگار 1373

مدیر ارشد

امضا : نگار 1373

roro nei30

نویسنده انجمن+ نویسنده ادبیات

امضا : roro nei30

نگار 1373

مدیر ارشد

امضا : نگار 1373

نگار 1373

مدیر ارشد

امضا : نگار 1373

نگار 1373

مدیر ارشد

امضا : نگار 1373

نگار 1373

مدیر ارشد

امضا : نگار 1373

نگار 1373

مدیر ارشد

امضا : نگار 1373

نگار 1373

مدیر ارشد

امضا : نگار 1373

نگار 1373

مدیر ارشد

امضا : نگار 1373

نگار 1373

مدیر ارشد

امضا : نگار 1373

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 14)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 2, کاربر: 0, مهمان: 2)