در حال تایپ رمان اُربیت | نگار 1373 کاربر انجمن یک رمان

[نگار 1373]

من خیلی متوجه منظورش نشدم، ولی احتمالاً پسرش فهمیده بود چون گفت:
- متاسفانه ضریب خطای محاسباتی بالاتر از محدوده مجاز بود، چون فقط یکی از برادران رایت وجود داشت که همون هم طرف اختراع هیچ ماشین پرنده‌ای نرفته بود. برادر دوم، یعنی ویلبر کلاً مونث از آب دراومد و در نتیجه کسی نبود تا به برادر کوچیکترش کمک کنه تا هواپیما اختراع بشه.
نگاه پیرمرد غمگین شد و به نقطه‌ی نامعلومی در فضا چشم دوخت. چند لحظه بعد بدون این‌که نگاهمان کند گفت:
- پس دست‌خالی برگشتید. البته انتظار نداشتم که با خودتون یه هواپیما بیارید. حداقل یه چیزی که مربوط به برادران رایت بوده باشه. ولی با این تفاسیر... هزینه‌ی این دفعه از دست رفته محسوب میشه.
توماس با خستگی به دیوار یکدست سفیدی که پشت سرش قرار داشت تکیه زد و پیپ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

طوری نگاهم کرد که انگار باور نمی‌کرده که روزی چنین حرفی از دهانم بیرون بیاید. حق داشت، چون من درباره‌ی گذشته و خانواده‌ام چیز زیادی نگفته بودم‌. قبل از این‌که چیز دیگری گفته باشد، به سمت بیرون خانه اشاره کردم و گفتم:
- امروز روز سختی رو گذروندی. تازه باید غرولندهای من رو هم تحمل می‌کردی! پس به خودت تخفیف بده و از هوای باغ استفاده کن.
این بار دیگر از شدت ناباوری‌اش چشمانش گرد شده بود. وقتی می‌دیدم که او با تمام ثروتش، باز هم زندگی سختی داشته، نمی‌توانستم زخم سر باز دیگری مانند پدرش باشم. از طرفی، پدرش با این‌کار احتمالاً سالیان خیلی بیشتری عمر می‌کرد و این مساوی بود با تحمل کردن بیشتر و زخم خوردن بیشتر از او. هر چقدر هم که سنگدل بودم، نمی‌توانستم بی‌تفاوت بمانم. دیدم که دوباره...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

دیدم که دستش را با سرعت روی دستم گذاشت و خیلی جدی گفت:
- بذار هر چقدر می‌خواد نیش و زخم زبون بزنه! وجود تو برای ما لازمه و حتی اگه انکارش کنه، من بهت قول میدم که دوست نداره تو از این‌جا بری‌.
ناگهان چیزی به خاطرم آمد که بی‌ربط بود اما ناخواسته آن را گفتم:
- از شارلوت خوشش میاد؟
احساس کردم که دستش روی دستم جمع و منقبض شد. دیگر برای پس گرفتن سوالم خیلی دیر بود و ترجیح دادم که ساکت بمانم. بعد از سکوتی که بیش از اندازه طول کشید (چون پیش خودم فکر می‌کردم که اصلاً خیال جواب دادن نداشت)، نگاهش را به سمت دیگری گرفت و با اکراه گفت:
- اون‌قدر که اکثر دخترا رو با اون مقایسه می‌کنه.
لب‌هایم موقع حرف زدن به سختی تکان می‌خورد:
- پس منم یه مقایسه شده‌ام.
لبش را کج کرد و با صدای ضعیفی غرید:
-...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

سرخوش‌تر از من که حتی نمی‌دونم دارم برای کی و چی می‌نویسم و ادامه میدم، وجود نداره

از آن روز که سفر بین دنیای موازی با اربیت را نشانم دادند، همه‌چیز تغییر کرد. توماس دیگر نیازی به مخفی کاری نمی‌دید، پس حالا دیگر می‌توانستم با مهمان‌ها و خریداران عتیقه‌هایش آشنا شوم. خیلی از آن‌ها، آدم‌های مشهور و شناخته شده‌ای بودند که من شاید بدون وجود توماس، هرگز آنها را از نزدیک نمی‌دیدم. هر چند بار اول چنین چیزی را قبول نمی‌کردم و دلیل محکمم، نداشتن لباس مناسب برای روبه‌رو شدن با این افراد بود. این را مستقیم نگفته بودم، ولی توماس ذهنم را خواند و قبل از این‌که چیز دیگری گفته باشم، جیکوب را صدا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

می‌دانستم که با من مخالفت خواهد کرد، ولی در کمال تعجبم، با من موافق بود:
- منم همین‌طور فکر می‌کنم. چارلز آدم عجیبیه، زیادی به اجدادش می‌نازه و خب... این شده نتیجه‌اش. البته آدم خیلی فرهیخته‌ایه، ولی یه مقدار اخلاقش تنده.
- لابد یکی دیگه از اجدادش هم باید یه فرعون بوده باشه!
صدای خنده‌ی شادش برخاست. بعد از خندیدن، کمی عقب رفت و سرش را تکان داد:
- نه، نه! یه باستان‌شناس دیگه هستش، ولی مهم نیست. در کل، باید بهت بگم که از وجود اربیت هم با خبره.
با همان نگاه مردد به سکوتم ادامه دادم که خودش جواب داد:
- علاوه بر این‌که مشتری خیلی خوبیه، رازدار هم هست و من بهش اعتماد کامل دارم. حتی چند باری هم با من وارد اربیت شده. لطفاً بر اساس اخلاقیاتش قضاوتش نکن.
با اوقات تلخی زیر لب غر زدم:
-...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

لبخند توماس، حالتی شرورانه به خودش گرفت:
- و نکته‌ این‌جاست که من هنوز ازدواج نکردم.
ولی بحث ادامه پیدا نکرد، چون دوست عصبی‌اش کلافه شد و دستش را در هوا تکان داد تا توجه ما را به خودش جلب کرده باشد:
- بی‌خیال ملکه و نفرینش بشید! توماس، چرا به این خانم نگفتی که ما برای چیز مهم‌تری این‌جا هستیم؟
- خودت بهش بگو.
کاش توماس این‌طور نمی‌خواست، چون باید نگاه سرد و خودگیرانه‌ی دوست خودپسندش را تحمل می‌کردم که با حالتی عاقل اندر سفیه نگاهم می‌کرد:
- شما باید با تاریخ گذشتگان مقداری آشنایی داشته باشید، درسته خانم دلواروتی؟
اولین نفری بود که در بین این جماعت،‌ داشت برای بار اول نام خانوادگی من را درست تلفظ می‌کرد. با اکراه سرم به نشانه‌ی «تقریباً» تکان دادم و او پرسش دیگری مطرح کرد:
-...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

با این حال، حتی با وجود تمسخر و خنده‌های من هیچ کدام ناامید یا ناراحت به نظر نمی‌رسیدند. حتی توماس بیشتر از قبل چشمانش برق میزد و می‌درخشید:
- کمترین چیزی که می‌تونی از همون خزعبلات تاریخ مصرف گذشته‌ به دست بیاری، عمر جاودانه‌ست. اگه هر دوازده تا لوح رو داشته باشی، قدرتت هیچ انتهایی نداره. حتی با کمکش می‌تونی یه دستگاه هزار برابر قوی‌تر از اربیت بسازی. مثلاً ما نمی‌تونیم با اربیت سفر بین زمانی داشته باشیم، ولی با کمک اون الواح می‌تونیم چنین قابلیتی رو بهش اضافه کنیم. تصور کن جای رفتن به یه دنیای موازی اشتباه، که فقط یکی از برادران رایت وجود داشت که همونم هیچ‌وقت هواپیما رو اختراع نکرده بود، بتونی با نسخه‌ی اصلی برادران رایت مواجه بشی!
اصلاً ایده‌ی خوبی به نظر نمی‌رسید. همان لحظه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

ظاهراً ماجرای الواح افسانه‌ای را بیش از حد جدی گرفته بودند. البته حق هم داشتند. وسوسه‌ی آن لوح‌های زمردین، در طول تاریخ اشخاص زیادی را وادار به جستجو کرده بود. چون برای ثبت ظاهر لوح شکسته مشکل داشتند، اولین و ساده‌ترین چیزی که به ذهنم رسید را به عنوان پیشنهاد مطرح کردم و با خنده گفتم:
- دوربین که اختراع شده! حتی تلفن همراه هر دو نفرتون هم دوربین داره. چرا وقتی می‌تونید ازشون عکس بگیرید، می‌خواید حافظه‌ی من رو با حفظ کردن چیزی که برای بار اول می‌بینمش، به زحمت بیاندازید؟
جوابم کمی مسخره به نظر می‌رسید، چون شخصی که صاحب چنین دستگاه پیچیده‌ای بود، صد در صد به فکر چنین راه‌حلی هم افتاده بود. ولی باز هم این احتمال را می‌دادم که به هزاران دلیل مختلف، به چنین چیزی فکر نکرده بوده باشند...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

نگاهشان با تردید به سمت همدیگر چرخید. چارلز با کلافگی چیزی زیر لب غرولند کرد که متوجه کلماتش نشدم؛ اما توماس دستی به چانه‌اش کشید و آن را متفکرانه دور چانه‌اش می‌چرخاند:
- خب... جالبه‌. تا به حال چنین چیزی رو امتحان نکردیم. شاید نتیجه بده، شایدم نه؛ ولی نوشته‌های روی الواح خیلی زیادن. طوری نیست که بشه راحت یادداشت‌برداری کرد. خطوطشم یه شکل عجیب و ناشناخته‌ای داره‌. فرصت چنین کاری رو نداریم. تازه از نزدیک لمس‌شون هم نکردیم که بدونیم حکاکی شده هستن، یا نه.
بیش‌تر از چیزی که خیالش را می‌کردم سردرگم بودند. شاید مثل شلیکی در تاریکی، انتظار داشتند تا با یک عملیات برق‌آسا، به دل آتلانتیس بزنند و یکی یا چند تا از لوح ها را بردارند و فرار کنند. یعنی پنجاه‌پنجاه، که یا شدنی بود یا نمی‌شد؛...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نگار 1373]

به هر صورت، هشدارهایم فایده‌ای نداشت و توماس و دوست سمج و از خود راضی‌اش داشتند همراه من می‌آمدند. من راه خودم را می‌رفتم و آن‌ها هم با هم‌دیگر بحث می‌کردند. نمی‌دانم چه بحثی، چون به صورت عمدی حواسم را پرت می‌کردم تا چیزی نشنوم.
متاسفانه از آن‌جایی که اتاق توماس با محل کار من یکی بود، باید حضور هر دو نفرشان را در حالی که بی‌وقفه صحبت می‌کردند تحمل می‌کردم. حتی موقع کار کردن، سر و صدای بیشتری تولید می‌کردم تا شاید به خاطر همان، من را تنها بگذارند؛ ولی ظاهراً بیشتر آن‌ها بودند که من را نادیده می‌گرفتند. حتی چارلز چنان سرگرم حرف زدن شده بود که کنار میز من تکیه زد و دستش را به سمت یکی از مجسمه‌هایی که به خاطر شکستگی، ترمیم زمان‌بری داشت و هنوز هم تمام نشده بود دراز کرد. آن را برداشت...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.