همگانی "به صرف یک فنجان شعر"

[M_hosseini]

من به آمار زمین مشکوکم تو چطور؟
اگر این سطح پر از آدمهاست
پس چرا این همه دلها تنهاست؟
بیخودی می گویند هیچ کس تنها نیست
چه کسی تنها نیست؟ همه از هم دورند
همه در جمع ولی تنهایند
من که در تردیدم تو چطور؟
نکند هیچکسی اینجا نیست

 

[قاصدکــ]

نه از خندیدنم خندان نه از رنجیدنم غمگین
مرا نادیده می‌گیرد چه دردی بیشتر از این؟
|مجید ترکابادی|

 

[قاصدکــ]

توی این خانه کسی بعد تو تنها مانده
دهن پنجره از رفتن تو وا مانده

قاب عکسی شده این پنجره و رفتن تو
مثل یک منظره در حافظه اش جا مانده

چمدان بستی و هنگام خداحافظی ات
"دوستت دارم" ِ تلخ تو معما مانده
|مهسا تیموری|

 

[قاصدکــ]

دنیا بجز غربت چه دارد؟ هیچ بعد از هیچ
در دوستانت هم بگردی آشنایی نیست
|حسین زحمتکش|

 

[-Sni∆]

مریض حالی‌م خوش نیست...
نه خواب راحتی دارم
نه مایلم به بیداری...​

 

[M.Fakher]

خواجه مگو که من منم
من نه منم ، نه من منم
گر تو توئی و من منم
من نه منم ، نه من منم
عاشق زار او منم
بی دل و یار او منم
یار و نگار او منم
غنچه و خار او منم
لاله عذار او منم
چاره ی کار او منم
بر سر دار او منم
من نه منم ، نه من منم
باغ شدم ز ورد او
داغ شدم ز گرد او
لاف زدم ز جام او
گام زدم ز گام او
عشق چه گفت نام او
من نه منم ، نه من منم
دولت شید او منم
باز سپید او منم
راه امید او منم
من نه منم ، نه من منم
گفت برو تو شمس دین
هیچ مگو ز آن و این
تا شودت گمان یقین
من نه منم ، نه من منم
مولانا

 

[M_hosseini]

مائیم که از بادهٔ بی‌جام خوشیم
هر صبح منوریم و هر شام خوشیم
گویند سرانجام ندارید شما
مائیم که بی‌هیچ سرانجام خوشیم

 

[قاصدکــ]

درد یعنی بزنی دست به انکار خودت
عاشقش باشی و افسوس گرفتار خودت

درد یعنی که نماندن به صلاحش باشد
بگذاری برود... آه... به اصرار خودت
|علی صفری|

 

[alinasserikhanik]

آن غروبی که تورفتی به دلم باران بود
راه در زلف شب وخلوت دل داران بود

 

[alinasserikhanik]

دریر آمدی ،ای دوست تنم باران شد
درخلوت شب، خانه چون زندان شد