شاعر‌پارسی اشعار مرضیه رحیمی

[ASaLi_Nh8ay]

اسب مراد


وقتی که دل از توان و نا می افتد
بر قامت عاشقانه تا می افتد
غمگین نشو عاقبت شبی اسب مراد
حتما گذرش به سمت ما می افتد​

 

[ASaLi_Nh8ay]

اصالت


کنج قفسیم بی گمان آزادیم
باسیلی سرخ دوستانی شادیم
بااصل و اصالت که کمر خم نشود
از اصل نه،بلکه ما ز اسب افتادیم​

 

[ASaLi_Nh8ay]

اعجازمسیح


مانند مسیح ضامن جانم باش
اعجاز کن و دلیل ایمانمان باش
طوفان زده ام،شعله مرا کافی نیست
آتشکده ی فصل زمستانم باش​

 

[ASaLi_Nh8ay]

امنیت


امشب دل شوریده هوایت کرده
با اشک وسکوت هی صدایت کرده
یک شانه ی امن در همه دنیا نیست
طفل دل من قصد سرایت کرده​

 

[ASaLi_Nh8ay]

ای عشق بیا...


وقتی که تمام قلبها از سنگ است
انگارتمام فصلها یک رنگ است
پاییز تورا به یا من می آرد
ای عشق بیا دلم برایت تنگ است ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

ایران


با سبز و سپید و سرخ خود در یادی
از شوکت اروند و خلیج آزادی
در سینه ی تو چه نامها ، گمامند
از خون دلیران وطن آبادی ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

باران


می‌شست غبار چهره ها را باران
اندوه دل پنجره ها را باران
با عشق به رویای زمین می بارید
تا زنده کند خاطره ها را باران ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

بارش دل


دیشب دل من صبورونم نم بارید
از فرط نبودن تو یکدم بارید
ابری و گرفته بود درسینه دلم
بر یاس دو گونه باز شبنم بارید ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

بازگشت


چطوری صدات کنم با همه ی حس لطیفم؟
آخه تو بزرگی و مقابلت خیلی ضعیفم


من غافل چه درایی رو زدم که نا کجا بود
همه راهایی که رفتم ، همه بن بست وخطا بود

غیر سرشکستگی هیچی برای من نمونده
پروبال دل بیچاره مو معصیت سوزونده

درای بخشش تو باز و منتظر نشستی
خیلی وقتا چشاتو به روی اشتباها بستتی


دوست دارم بیام ولی شرمندگی رام و می‌بنده
رحمتت واسطه میشه بس که بی مرز و حده


عمریه که دونه هامو رو تن کویر میکارم
غیر آه و حسرت و فصل خزون حاصل ندارم

بیا دستات و بکش به خاک بی نصیب دنیام
که با دستت گل بده زمین خشکیده ی فردام ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

بازگشت


چطوری صدات کنم با همه ی حس لطیفم
آخه تو بزرگی و مقابلت خیلی ضعیفم

من غافل چه درهایی و زدم که نا کجا بود
همه راهایی که رفتم همه بن بست و خطا بود

غیر سرشکستگی هیچی برای من نمونده
پرو بال دل بیچاره مو معصیت سوزونده

درهای رحمت تو باز و منتظر نشستی
خیلی وقتا چشاتو به روی اشتباها بستی

دوست دارم بیام ولی شرمندگی رام و می‌بنده
رحمتت واسطه میشه بس که بی مرز و حدٌه

عمریه که دونه هامو رو تن کویر میکارم
غیر آه و حسرت و فصل خزون حاصل ندارم


بیا دستاتو و بکش به خاک بی نصیب دنیام
که با دستت گل بده زمین خشکیده ی فردام

درای رحمت تو باز و منتظر نشستی
خیلی وقتا چشاتو به روی اشتباها بستی​