شاعر‌پارسی اشعار مرضیه رحیمی

[ASaLi_Nh8ay]

باهم


دلخوش به هوای غصه وغم نشویم
در بارش ابر ها دمادم نشویم
هرچند که عاشقی بهایش درد است
هشدار در این زمانه بی هم نشویم ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

بذر


آن بذر که قد کشید در خانه ی ما
جان داد به او رونق گلخانه ی ما
شد پیچک و دست و پای گلدان را بست
حالا شده است بار، بر شانه ی ما ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

برگردن دل


نگذار سرم به روی زانو باشد
بر گردنِ دل تیزی چاقو باشد
آن شعله ی پرشور دل مضطربم
مانند چراغ رو به سوسو باشد ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

بغض گلو


با بغض گلو همیشه فریاد کشید
داد غم عشق خویش برباد کشید
ای دل بیا دست ازعشقش شوییم
ماهم نکشیم آنچه که فرهادکشید ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

به یاد مادرم


لبریز شده قلب تو از شیدایی
چشمان زلال تو پر از زیبایی
عمریست که امنیت ندارم بی تو
سخت است نفس بدون تو،تنهایی ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

بهانه ی شب


بازهم شب شد ودر سینه دلم
عطر آغوش پراز مهرتورا می خواهد
بعد تو چلچله ها هم با غم
شعر ویران شدنم را خواندند
مرگ در خانه ی ما رقص کنان
آتشی را افروخت
که به جز دود فنا
حاصلش هیچ نبود
آسمان هم بارید
وقتی حال بد و تنهایی محضم را دید
بغض راه نفس یاس حیاطتت را بست
گل شب بو به عزای تو نشست
شعر ایام درآغوش تو بودن ها را
زیر لب می خوانم
با صدای لای لا یی هایت
با همان لحن پر از تاب و تبی که
تو برایم خواندی
نوبتی هم باشد ، نوبت تو شده است
مادرم راحت و آسوده بخواب
دخترت بیدار است​

 

[ASaLi_Nh8ay]

بود ونبود


وقتیکه تو باشی زهر عالم قند است
بر حلقه ی عشق تو دلم پابند است
در قلب کویر باتو باران جاریست
بی تو دل من به تار مویی بند است ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

بگذر زمن


با رفتن تو تمام دنیایم رفت
تعبیر خوش امید فردایم رفت
دیگر نه تو آنی و نه من میدانم
بیهوده نیا که نقش رویایم رفت ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

بی رحمی عشق


یکباره رسید و مثل پروانه نشست
لرزاند مرا و دست و پایم را بست
تقدیر دل و به دست امواج سپرد
بی رحم تر از عشق مگر چیزی هست ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

ترسِ اقرار


درخلوت شبهای دلم مهتابی
سهمم شده از بیخبری بی خوابی
ترسم که دلم فاش کند رازش را
ازشدت اضطرابم و بی تابی​