روی سایت دلنوشتهٔ حسِِ جدید | نیلو .ج کاربر انجمن یک رمان

[Niloo.j]

***
آرامش، چقدر دلم برای این حس لک زده!
یادش بخیر بی هیچ غمی، بی هیچ دردی، بی هیچ ترسی در آغوشت آرام می‌گرفتم.
دلم قدری آرامش می‌خواهد.
بنشینیم رو‌به‌روی هم. برایت چای تازه‌دم با عطر گل محمّدی دَم کنم. تو برایم دلبری کنی، شعر بخوانی، نامم را با عشق صدا کنی.
من قربان صدای دل‌نشین دورگه‌ات شوم، فدای برق چشمان مهربانت شوم.
دلبر یک فنجان آرامش می‌خواهم.​

 

[Niloo.j]

***
دلبر، دوست داشتنت تنها حسی‌ست که تکراری نمی‌شود که هیچ، برعکس هر روز جذاب‌تر می‌شود.
هر روز چشمانت زیباتر، ریش‌هایت، لبخندت دلنشین‌تر و
صدایت پرمهرتر می‌شود.
دلبر، حتی فکر می‌کنم هر روز قدت بلند‌تر، دستانت بزرگ‌تر،
زور بازوانت بیشتر و آغوشت بازتر از روز قبل می‌شود.
دلبر دوستت دارم.​

 

[Niloo.j]

***
دلبر، سال جدید شد. بهار آمد.
حس بدی‌ست که کنارم نیستی.
بد است من این‌جا تحویل کنم سال را و تو آن‌جا.
بد است جای خالی‌ات را کنارم نگاه کنم و با بغضم جایت را پُر کنم.
بد است که نیستی.
بد است مزه‌ی تلخی شیرینی که تو نیستی و من آن را بخورم.
زهر است عیدی که تو کنارم نیستی.
تحویل نمی‌شود عیدی که تو نباشی.​

 

[Niloo.j]

***
حس خفگی دارم؛
انگار کسی دست‌هایش را دور گردنم حلقه زده و فشار می‌دهد.
جلوی آینه رفتم. رد دستش روی گردنم بود.
خیالاتی شده‌ام. آری! خیالاتی.
خانه ماندن دیوانه می‌کند آدم را.
پس رد خون برای چیست؟
نکند... ‌.
دیوانه شده‌ام، دیوانه.​

 

[Niloo.j]

***
دلبر، گفتند آغوش نه، گفتند دست نه، گفتند بوسیدن نه،
گفتند بوییدن نه، گفتن لمس کردن نه.
دلبر مگر می‌شود؟
مگر می‌شود لمست نکنم؟
مگر می‌شود بویت نکنم؟
مگر می‌شود در بغلت جان ندهم؟
مگر می‌شود نبوسمت؟
مگر می‌شود دلبر؟
تو به این آدم‌ها بفهمان.
​

 

[Niloo.j]

***
از همان ابتدا تنها بودم؛ ولی تنهاتر شدم... ‌.
افسرده بودم، افسرده‌تر شدم... ‌.
به تو گفته بودم که این در و دیوار با تمام بزرگ بودنشان، خفه‌ام می‌کنند؟!
گفته بودم که حبس انفرادی حقم نبود؟ اصلاً حق هیچ‌کس نبود!
آه! که خسته شده‌ام از این زندان که نامش زندگی‌ست... ‌.
دلبر، می‌خواهم دیوانگی کنم، همراهم می‌شوی؟!
دیوانگی به نام فرار... ‌!
حس عجیبی‌ست... ‌.​

 

[Niloo.j]

***
دوستم داشت، دوستم نداشت؛ نه دوستم داشت.
مرد بود. همیشه می‌گفت مرد پای حرفش می‌ماند.
همیشه از لب و دهن‌های دور و ور بیزار بود.
مرد بود.
گفت دوستم دارد.
پای حرفش می‌ماند. خودش روزی هزار‌بار می‌گفت
دوستت دارم.
مرد بود.
مرد بود؟​

 

[Niloo.j]

***
چای ریختم؛ دو استکان لب‌ریز و لب‌سوز و قند پهلو.
یکی برای خودم؛ یکی برای تو.
آخ! یادم رفت که نیستی. یادم رفت که رفته‌ای. یادم رفت که چای دوست نداشتی.
هی... ‌.
چای سرد شد؛ از مزه افتاد.
چقدر زود سرد شد!
سرد مثل خودت... ‌.​

 

[Niloo.j]

***
دلم هوای دونفره می‌خواست.
هوا دونفره شد؛ ولی نیستی تا نفر دوم شوی.
چه دلی شد دلم، وقتی نیامدی. وقتی باران آمد و تو در باران نیامدی.
چه دلی شد دلم، وقتی آسمان غرید و نبودی تا در آغوشت آرام بگیرد.
چه دلی شد دلم، وقتی هوا سرد شد، سوز آمد و نبودی تا در آغوشت گرمم کنی.
نیامدی و عاقبت سرما خوردم.​

 

[Niloo.j]

***
جمعه شد. مگر قرارمان نبود من حاضر شوم و تو بیایی؟
تو بیایی و باهم، دست در دست هم، شانه به شانه‌ی هم،
در شلوغ‌ترین خیابان، از میان مردم شهر بگذریم.
جوری رد شویم که همه با انگشت ما را نشان دهند.
کجایی که نیامدی؟
کجایی که من تنها قدم می‌زنم در همان خیابان، با همان لباس‌هایی که تو دوست داشتی بپوشم. مردم مرا نشان می‌دهند و در گوش خود نجوا می‌کنند و می‌خندند.
کجایی که مردم شهر مرا به سُخره نگیرند؟
کجایی... ‌.
حس بدی‌ست.​