در حال تایپ رمان اتُمیک | مائده.خلف کاربر انجمن یک رمان

Madhklf · 2/8/22

هر چهارنفرشان سر تا پا لباسِ مشکی رنگی پوشیده بودند. همانند نیروهای پلیس رفتار می‌کردند، فقط با این تفاوت که در دستشان اسلحه‌ای نبود. با احتیاط قدم بر می‌داشتند و مرتب سرشان در گردش بود. چپ، راست، بالا و پایین. حواسشان به پشت پنجره‌ی ساختمان‌ها هم بود که مبادا کسی آن‌ها را دید بزند. هر چهار نفر به خانه‌ی مورد نظر رسیدند. شکیب با صدایی که پشت آن نقاب بم و گرفته به نظر می‌رسید رو به شایان گفت:
- زود باش تا کسی نیومده بازش کن.
شایان با دستی لرزان کلیدها را از جیب شلوار جینش بیرون آورد. استرس داشت و این ترس ناشی از این بود که عملیاتشان با موفقیت به پایان نرسد. سه کلید بیش‌تر نبودند. قبل از شروع این سرقت، دو روز قبل، نقشه‌ی کل خانه و همین‌طور کلید تمامی درهای آن خانه را در اختیار داشتند. به...

Madhklf · 8/8/22

سخن نویسنده: پارت ها مدام ویرایش میشن. درسته کمی گیج می زنم، اما حواسم هست به موقع اشتباهاتم رو ببینم.

و از او فاصله گرفت. شایان توام با عصبانیت نفسش را عمیق به بیرون دمید. سیاوش کنارش آمد، که شایان بی‌توجه به او نگاهی به کف زمین کرد تا دسته کلید را پیدا کند. خم شد و دسته کلید را که کنارش افتاده بود برداشت. خواست به همان سمتی که شکیب قدم گذاشته بود برود، که بازویش توسط سیاوش کشیده شد و متعاقب آن شایان ایستاد. سیاوش با جدیت به آرامی گفت:
- چته امشب؟ دردت چیه؟ چرا مثل ناشیا رفتار می‌کنی؟
شایان به آرامی بازویش را از دست سیاوش بیرون آورد. اخمی بر پیشانی نهاد و گفت:
- قبول کن همراه شدن با اینا ترسناکه...فقط یه کم هول شدم سیا.
محمد کنار شکیب قرار گرفت و زیر گوشش گفت:
- خیلی احمقانه رفتار...

Madhklf · 8/8/22

چاقویش را از جیب شلوارش در آورد و در دست گرفت و تخت خواب را تکه و پاره کرد. سپس از تخت فاصله گرفت و کشوهای میز تحریر را در آورد و کاغذ و یک سری مداد و تراش و خودکار را بر زمین انداخت. چیزی در اتاق پیدا نکردند؛ اما حسابی اتاق پسرک بیچاره را بهم ریختند. از اتاق خارج شدند تا به اتاق بعدی بروند. به محض خارج شدنشان، صدای محمد را شنیدند که بر میله‌های پله خم شده بود.
- بچه‌ها! بیاین بالا.
شکیب دستش را دراز کرد تا مانع رفتن سیاوش بشود.
- من میرم بالا، تو این دو تا اتاق رو چک کن.
سیاوش «باشه» گفت و شکیب از پله‌ها بالا آمد. روبه‌رویش سالن پذیرایی و سمت چپش راهرو قرار داشت. دست تکان دادن محمد را در یکی از اتاق‌های راهرو که دید به سمتش قدم نهاد. وارد اتاق شد و سیاوش و محمد را کنار گاوصندوقی دید که...

Madhklf · 17/8/22

ترافیکِ نیمه سنگینی در انتظارش بود. حتی عابران پیاده هم نمی‌توانستند از بین ماشین‌ها عبور کنند. این یک قسمت کیانپارس، یعنی خیابان اصلی همیشه شلوغ بود. اکثرِ سرنشینان نوجوانان پسری بودند که همراه با دوستانشان با ماشین‌های اروندی و ملیِ گران قیمتشان آن ترافیک سنگین را، درست کرده بودند. شکیب هم به رهگذرانی که در سمت راست در پیاده‌رو قدم بر می‌داشتند، خیره بود. به واسطه‌ی سرمای سرم‌ها کولر خاموش بود و شیشه‌‌ی سمت شاگرد و خودش پایین. صدای سرخوش دخترانی را شنید که با دوستانشان مشغول خوردن بستنی بودند؛ و پسرانی که نزدیک به آنان، دور میز گردی نشسته بودند و نگاهشان خیره به دختران بود. راه باز شد و توانست کمی جلوتر برود. دو دختر را دید که با صاحب ماشین حرف می‌زدند. بعد از چند دقیقه یکی از آن دو...

Madhklf · 29/8/22

رایلی سرش را بلند کرد و با آن چشمان آبیِ آسمانی‌اش به صاحبش نگاه کرد. زوزه‌ای کشید و سپس سرش را پایین آورد. شکیب دستش را دراز و شروع به نوازش رایلی کرد.
اولین تجربه‌ی کشیدن سیگار به سیزده سالگی‌اش بر می‌گشت. همان تجربه‌ی فراموش نشدنی باعث شد در پانزده سالگی کشیدن سیگار را شروع کند. دوستان ناباب به کنار، خودش میل به انجام دادن این کارها را داشت.
یادش آمد آن موقع که به گوش پدرش رسیده بود که پسرش سیگار می‌کشد، مادرش سپر بلایش شد تا از ضربه‌های کمربند پدرش در امان بماند. مادرش از او حمایت می‌کرد و پدر از آبرویشان. پدرش می‌گفت امروز سیگار می‌کشد، فردا مواد را امتحان می‌کند و پس فردایش وارد کار خلاف می‌شود. پدرش بد نمی‌گفت، اما الآن باید پسرش را می‌دید. کشیدن سیگار و مواد به کنار، این پسر به...

Madhklf · 9/9/22

سخنی از نویسنده: لطفا در نظرسنجی شرکت کنید :)

دکمه‌ی اول پیرهنش را باز کرد و گفت:
- خونه‌ات خیلی گرمه. کولر خراب شده؟
شکیب درحالی که چشمانش را بسته بود گفت:
- نه، من تحمل هوای سرد رو ندارم. درجه‌اش رو کم کردم. اگه می‌خوای درجه‌ی کولر رو زیاد کن.
محمد پس از باز کردن دکمه‌هایش، سرش را از پای شکیب برداشت و پیرهن سفید رنگش را از تن در آورد.
- شاید اگه به موقع می‌رفتی نیازی به شیمی درمانی نداشتی.
شکیب چشمانش را باز کرد و نگاهش کرد.
- بی‌خیال محمد، این تو طالع نحس من بود.
محمد درحالی که پیرهنش را مرتب می‌کرد گفت:
- بعضی چیزا رو خودمون جذب خودمون می‌کنیم شکیب. چی میگن؟ آها، به هرچی فکر کنی سرت میاد!
سپس نگاهش را به شکیب دوخت. شکیب با ناراحتی گفت:
- من بهش فکر نکردم.
محمد: همیشه سیگار کشیدنت...

Madhklf · 14/9/22

شایان به حرف آمد و گفت:
- به خاطر گالری‌های طلا و جواهر داخل مرکز خرید اونجا رو انتخاب کردن. چند تا گالری تو یه ساختمون، خیلی بهتر از چند تا گالری تو خیابون طالقانی هستش. کل ساختمون رو تحت کنترل دارن، نه یه خیابون رو.
شهرزاد: از خودشون چیزی نمیگن؟ هیچ اطلاعات شخصی، و یا چیزی که بشه فهمید برای کی کار می‌کنن؟
شایان مشغول نوشیدن چای نسبتاً گرمش شد و سیاوش به حرف آمد.
- خیلی از خودشون حرفی نمی‌زنن. فقط همین قدر می‌دونیم که...محمد و شکیب برادرن، اما باهم زندگی نمی‌کنن؛ و اینکه این پسره شکیب...مریض احوالِ. شیمی درمانی میره. جاوید هم یه برادر داره و چند ماهی میشه به گروه ملحق شده. عضو جدید گروهه. محمد هم هیچی نتونستم ازش بفهمم. خیلی اصرار نمی‌کنیم که از خودشون چیزی بگن. می‌ذاریم خودشون حرف...

Madhklf · 18/9/22

سپس نگاه از چشمانش گرفت و بی‌آنکه دیگر توجهی به او داشته باشد در را بست و راهش را به سمت خیابان اصلی کیانپارس در پیش گرفت. شهرزاد دلش ضعف رفت برای دوباره شنیدن صدایش. به همین خاطر دنبالش آمد و گفت:
- ببخشید که مزاحم شدم.
شکیب ایستاد و زیر لب «خواهش می‌کنم» گفت و راهش را گرفت و رفت. شهرزاد خیره به رفتنش گشت. باورش نشد که یکی از اعضای باند اتمیک برادرش باشد. پانزده سال تمام دنبال گمشده‌اش بود و او را جایی می‌بیند که...اصلاً انتظارش را ندارد. شکیب که رفت شهرزاد به مانند دیوانه‌ها با قدم‌هایی کوتاه به دنبالش روانه شد. آن گاه که شکیب سوار بر تاکسی شد، شهرزاد کنار خیابان، رفتن برادرش را تماشا کرد و از خوشحالی اشکی ریخت. شکیب سرش را به سمت جلو برگرداند و لبه‌ی کلاهش را بالا برد. نفسی عمیق کشید...

Madhklf · 29/9/22

نگاه از آن دو گرفت و مابین صندلی شایان و محمد ایستاد. نفسش را به بیرون دمید و گفت:
- خب، از ورودی‌ها شروع می‌کنم.
با ماژیک آبی رنگ به درها اشاره کرد و سپس دورشان دایره‌ای کشید. انتخاب رنگ آبی ماژیک به این دلیل بود که بهتر در ذهن بسپارند.
- که شامل سه ورودی هستن. ورودی اصلی، ورودی خیابون ۲ شرقی، ورودی پارکینگ. اولین کار... .
پیچیدن صدای زنگ آیفون در فضای خانه، باعث شد شکیب کلامش را ادامه ندهد. سرش را بالا گرفت که محمد دست بر شانه‌اش گذاشت و مانع رفتنش شد. از جا برخاست و به سمت آیفون آمد و پس از باز کردن در حیاط، در ورودی خانه را هم برایش باز کرد و همان جا ایستاد. به محض وارد شدن جاوید، محمد با صدایی آرام گفت:
- کجا بودی؟ چرا دیر کردی؟
جاوید که مضطرب به نظر می‌رسید گفت:
- ببخشید، داشتم با...

Madhklf · 10/10/22

به مکان مورد نظر که رسید، ماشین را متوقف کرد. دخترک که مدام سرش را برای یافتن رادوین به اطراف می‌چرخاند، با دیدن لندکروز سفید رنگش که با نور بالا زدن به او علامت می‌داد، لبخندی بر لب نشاند و دستی برایش تکان داد. سپس قدم به سمت ماشین نهاد و در حین سوار شدن، رایحه‌ی شیرین عطرش زودتر از دخترک رسید و به مشام رادوین خورد. با بستن در، دخترک به سمتش متمایل شد و بوسه‌ای بر گونه‌اش نشاند؛ که رادوین حتم داشت جای رژلب قرمز رنگش بر گونه‌اش مانده.
- سلام راد. خوبی عزیزم؟
رفتار صمیمانه و محبت در کلامش پس از دو روز آشنایی با رادوین ایجاد شده بود. رادوین همان‌طور خیره در چشمانی که پشت یک لنز سبز رنگ پنهانشان کرده بود، خالی از هر احساس و یا لبخندی بر لب گفت:
- خوبم. تو خوبی؟
دخترک با انگشت اشاره و شصت رد...

در حال تایپ رمان اتُمیک | مائده.خلف کاربر انجمن یک رمان

راجع به زندگی شخصیِ کدام یک از اعضای گروه اتُمیک کنجکاو هستید که نویسنده بیشتر بنویسه؟

ا. جاوید

۲. طاهر

۳. شکیب

۴. محمد

۵. شاهین

۶. جمشید

۷. کیاوش

۸. کیوان

۹. امیرحسین

۱۰. همه‌ی شخصیت‌های گروه اتمیک معرفی شوند

گزینه‌های بیشتر

Madhklf

Madhklf

Madhklf

Madhklf

Madhklf

Madhklf

Madhklf

Madhklf

Madhklf

Madhklf

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 8)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)