در حال تایپ رمان اتُمیک | مائده.خلف کاربر انجمن یک رمان

[Madhklf]

نگاهی به دخترک انداخت که چهره‌اش غرق در اشک و ترسیده به دو پسر خیره بود. دلش به حالش سوخت.
- شما کنار وایسا لطفاً!
سپس قدم به سمت رشید برداشت و توام با خشم گفت:
- مگه خودت ناموس نداری کثافت؟
صدای هق‌هق دخترک برای لحظه‌ای قطع نمیشد. پسرک دوباره نگاهی به دخترک کرد. می‌دید که چگونه بر خود می‌لرزید و نگاهش خیره‌ی او بود تا کمکش کند. نگاهش را از دخترک گرفت و به رشید چشم دوخت.
شهروز به حرف آمد و با اخمی بر پیشانی به آرامی گفت:
- به تو چه مربوطه شکیب؟ راهت رو بکش برو!
رشید خندید و خطاب به شکیب گفت:
- هِی، نکنه اشتباهی دوست دخترت رو خفت کردیم؟
شکیب خشمگین گفت:
- رشید گم شو! یه امشب رو بی‌خیال این دختر شو.
رشید عصبانی از شنیدن این حرف گفت:
- اینجا منطقه‌ی ماست. این دختره بیست میلیون طلا به خودش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

اما دخترک بی‌توجه به دست دراز شده‌ی شکیب، گریه می‌کرد. هنوز از شوک و لطمه‌ای که قرار بود بر سرش بیاید، خارج نشده بود.
شکیب بر زانوانش نشست و مغموم گفت:
- برای چی دیگه گریه می‌کنی؟ تموم شد خوشگله.
و از همه مهم‌تر، در شوک این ناجی بود که چطور به موقع آمد و به دادش رسید.
- ببین منو! دستت زخمی شده، باید بریم بیمارستان. اگه بلند نشی خودم بلندت می‌کنما!
دخترک سرش را بالا گرفت و سر تا پای پسرک را نگاه کرد. کت اسپرت و شلوار جین مشکی رنگی به تن داشت. پیرهن مشکی رنگش هم بر روی شلوارش افتاده بود و کلاه لبه داری بر سر داشت. کلاً پسرک خودش را در رنگ مشکی غرق کرده بود. چهره‌اش را از نظر گذراند. پای چشمش کبود بود و صورتش زخم داشت. می‌دانست ظاهر پسرک در دعوا با آن دو دزد اینچنین نشده بود، از قبل چنین...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

شکیب با سرعت از آن خیابان شوم خارج شد. گرچه آن خیابان شوم نبود؛ اتفاقاتی که در خیابان پیش آمد را، دو آدمیزاد به وجود آورده بودند.
- ضبط و روشن کنم؟
خب چرا سؤال می‌پرسید؟
- هوم؟
دخترک برای آنکه صدای شکیب دیگر درنیاید، با صدایی آرام گفت:
- بله.
و شکیب ضبط را روشن کرد. صدای خواننده‌ی مورد علاقه‌اش Alan walker سکوت را درهم شکافت. شکیب از این کارهایش مقصودی داشت. می‌خواست ذهن دخترک را از آن اتفاقات پیش آمده، دور سازد.
- بهتره بریم بیمارستان. بریم آریا یا مهر؟...نمی‌دونم... شاید بهتر باشه... .
دخترک به میان کلامش آمد و توام با ترس گفت:
- نه نه، نیازی نیست؛ من حالم خوبه. فقط می‌خوام برم خونه.
- باشه، هرطور مایلی.
دخترک دوست داشت بداند آن اسلحه در دستش چه می‌کرد! با خود اندیشید شاید پلیس باشد؛...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

بعد از حدود پنج دقیقه زمان، ماشین را جایی متوقف کرد. دخترک که گریه‌اش بند آمده بود، از شیشه‌ی دودیِ ماشین به بیرون نگاه کرد. بیرون را سیاه مطلق می‌دید. نتوانست تشخیص دهد کجا آمده است. پسرک با ریموت در را گشود و، به داخل رفت. سپس ریموت را برای بستن مجدد در فشرد و ماشین را خاموش کرد. رو به دخترک که ترسیده نگاهش می‌کرد گفت:
- اینجا خونمه. دوست نداشتم با این سر و وضع بری خونه و مامان و بابات رو نگران کنی. کنار باغچه یه شلنگ هست تا به دست و صورتت یه آب بزنی، منم برگشتم پیشت.
سپس از ماشین پیاده شد. دخترک بی‌تعلل کمربندش را باز کرد و خیره به رفتن پسرک از ماشین پیاده شد. بند کوله پشتی‌اش را با دست چپش گرفت و نگاهی به اطرافش انداخت. دو طرف حیاط باغچه‌ای پر از گل‌های رز بود. رایحه‌ی خوش گل‌ها،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

و دخترک با خودش فکر کرد که چقدر پسرک با ملاحظه‌ای‌ست. نگاهی به پسرک کرد و گفت:
- درمانت رو ادامه میدی؟
شکیب بر زمین نشست و تکیه به تایر ماشین داد. خیره در چشمان دخترک جواب داد:
- چرا نمیای مطب که بدونی ادامه میدم یا نه؟
دخترک خسته از ایستادن بر زمین نشست و گفت:
- این کار با روحیه من جور نیست. به اندازه‌ی کافی قوی نیستم که به سادگی از حالشون بگذرم.
- دلیلش فقط همینه یا اخراجت کردن؟
دخترک به خوبی حس کرد که شکیب عذاب وجدان گرفته است. اگر در موقعیت بهتری قرار داشت حتماً از ناراحتی پسرک خوشحال میشد! مریض نبود، اما از دست شکیب بابت رفتار پرخاشگرانه‌اش ناراحت بود.
- من خودم خواستم که برم.
شکیب با تردید گفت:
- یعنی مطمئن باشم که دلیلش این چیزی که تو میگیِ؟
دخترک با اطمینان گفت:
- بله مطمئن باش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

شکیب رو به دخترک قبل از آنکه پیاده شود گفت:
- جریان امشب رو به خانواده‌ات نگو. می‌دونی...خانواده‌ها بلد نیستن یه مشکلی رو حل کنن، بدتر اون مشکل رو بزرگ‌تر می‌کنن. اگه اتفاقات امشب رو بگی مطمئن هستم محدودت می‌کنن، کمکت نمی‌کنن که با ترست کنار بیای. تو رو یه دختر ترسو و جامعه گریز به بار میارن. به نفع خودت میگم.
در نظر دخترک آمد که حرف‌های پسرک کاملاً درست است. لزومی ندارد چیزی بگوید وقتی می‌داند بعدش مشکل بزرگتری در انتظارش است.
- بابت همه چیز ممنونم...شکیب.
نامش را زیر لب زمزمه کرد.
- خواهش می‌کنم. مراقب خودت باش خوشگله.
دخترک نگاهش کرد و گفت:
- تو هم همین‌طور.
از ماشین پیاده شد. کوله پشتی‌اش را با دستان کثیفی که لکه‌های خشک شده‌ی خون بودند، گرفت و خواست قدمی بردار که با شنیدن صدای شکیب...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

در مقابل سکوت شاهین ادامه می‌دهد.
- یه خصلت کثیفی داری...وقتی یکی داره برات کار می‌کنه با لنگه کفش برای تو فرقی نمی‌کنه. نه حمایت میشه و نه احترامی از جانب تو می‌بینه. اگه پونزده ساله که این باند کوفتی سر پاست، فقط به خاطر افراد وفادارش بودن. جون دادن تا کل تشکیلات این کوفتی لو نره!
شاهین خیره در چشمان بنیامین گفت:
- آدمای اشتباهی حذف میشن!
بنیامین حرف شاهین را اصلاح کرد.
- کشته میشن!
رو به کیاوش که چشمان قرمزش نشان از خشم درونش بود گفت:
- می‌دونی کیاوش...بابات بیشتر از هر زمان دیگه‌ای به مادرت فکر می‌کنه. زنی رو که عاشقانه دوسش داشت رو به سختی به دست اورد و به آسونی هم از دست داد. کشوی میزش... .
سری تکان داد و در ادامه گفت:
- حالا هر کدوم...فرقی نمی‌کنه، وقتی باز کنی قاب عکس مادرت رو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

به شاهین نگاه کرد که خیره به فنجان بر روی میزش بود. دستش را به سمت فنجان برد و محکم بر دیوار پرتش کرد. لکه‌های قهوه‌ای رنگ چای بر کاغذ دیواری به جا ماند و تکه‌های لیوان بر زمین پخش شد. آرامَش نکرد، که وسایل بر میزش را بر زمین پرت کرد. شکیب در فکرش بود که چگونه آرامش کند، اما تلاشی نکرد. خودش پای بنیامین را به این گروه باز کرده بود. مشخص بود شاهین از خود شکیب هم خشمگین است. شاهین که پشت میزش جای گرفت، شکیب قدم به سمتش نهاد.
- تعجب می‌کنم از اینکه... .
سری به طرفین تکان داد و در ادامه گفت:
- چقدر راحت تونست حالت رو این طوری آشفته کنه.
شاهین درحالی که نفسی عمیق می‌کشید تا آرام شود، نگاهش کرد و چیزی نگفت. شکیب روبه‌روی میز ایستاد و گفت:
- کار بنیامین بی‌جواب نمی‌مونه. بهت قول میدم کارش رو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

روشناییِ آسمان جای خود را به تاریکی شب سپرده بود. سیاوش همان‌طور نشسته، خیره به زیر پایش بود. شایان به همراه محمد به خانه‌ی روبه‌رویشان از درون اتاقک کامیون نگاه می‌کردند. اتاقکی که شیشه‌ای بود و اشخاص بیرون درون اتاقک را نمی‌دیدند. اما کسانی که پشت کامیون، درون اتاقک بودند، کاملاً بیرون را زیر نظر داشتند.
شکیب بر صندلی لم داده بود و نگاهش به روبه‌رو بود. جاوید هم پشت فرمان نشسته بود و خیابان را چک می‌کرد. سیاوش نگاهش را به خانه‌ای که قرار بود از آن دزدی کنند دوخت. شایان به کنار سیاوش آمد و بر شانه‌اش ضربه‌ای نشاند.
- وقتشه به این دو نفر نشون بدیم چی تو دست و بالمون داریم.
شکیب خودش را بالا کشید و گفت:
- سه نفر!
محمد نگاهش را به سیاوش و شایان دوخت و گفت:
- این که یه کار ساده‌ست. تو بعدی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Madhklf]

هر چهارنفرشان سر تا پا لباسِ مشکی رنگی پوشیده بودند. همانند نیروهای پلیس رفتار می‌کردند، فقط با این تفاوت که در دستشان اسلحه‌ای نبود. با احتیاط قدم بر می‌داشتند و مرتب سرشان در گردش بود. چپ، راست، بالا و پایین. حواسشان به پشت پنجره‌ی ساختمان‌ها هم بود که مبادا کسی آن‌ها را دید بزند. هر چهار نفر به خانه‌ی مورد نظر رسیدند. شکیب با صدایی که پشت آن نقاب بم و گرفته به نظر می‌رسید رو به شایان گفت:
- زود باش تا کسی نیومده بازش کن.
شایان با دستی لرزان کلیدها را از جیب شلوار جینش بیرون آورد. استرس داشت و این ترس ناشی از این بود که عملیاتشان با موفقیت به پایان نرسد. سه کلید بیش‌تر نبودند. قبل از شروع این سرقت، دو روز قبل، نقشه‌ی کل خانه و همین‌طور کلید تمامی درهای آن خانه را در اختیار داشتند. به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.