همگانی "تاپیک جامع اشعار شاعران پارسی"

[تحت تعقیب]

گفتی ز ناز ، بیش مرنجان مرا، برو …..

آن گفتنت که

بیش مرنجانم آرزوست ….

 

[تحت تعقیب]

باران

نام دیگر تو بود.

به شهر که می آمدی

هوا پر می شد از بوی خوش

خیابانها،

از ازدحام نگاه ها و ماشین ها !

 

[تحت تعقیب]

دلم گرفته، تر از ابرهای آبانم

دلم گرفته، از این بیشتر نمیدانم!

 

[تحت تعقیب]

سهمم از وصل تو کم نیست،همین دیشب بود

روی یک کاغذِ تر ، بوسه زدم نامت را

 

[تحت تعقیب]

درخت که می شوم
تو پائیزی !

کشتی که می شوم
تو بی نهایت طوفانها !

تفنگت را بردار
و راحت حرفت را بزن !

 

[تحت تعقیب]

حرف رفتن تا زدی باران گرفت

اشک تهران را درآوردی …نرو

 

[تحت تعقیب]

از دریا دورم

از اقیانوس دورِدور

و از سمت چشمان ات

حتا پیاله ای

هوای فیروزه ای

بر زمستانِِ جان ام نمی وزد

اما

سینه ام شن زار ساحلی ست

که هرشب

با واپسین گریه های نهنگی

تا ظلمات ِ استخوانی مرگ ناله می کند .


((هوشنگ رئوف))

 

[تحت تعقیب]

ای سنگی که می‌شناسمش..

آیا تو آن موسیقی پنهان

درون شعر شاعرانی..

یا ندایی جهانی

برآمده از سکوت شهیدان؟!

روزگارانی گذشت..

که نقره و خاکستر فرتوتی‌اش را

در شعر پخش می‌کرد

و نیز سستی گامها وُ

تنِ شکست خورده را


((محمد عفیفی مطر (شاعر مصری))

ترجمه: امل باوی

 

[تحت تعقیب]

حالا که باران نمی بارد

تو بوسه ببار

من شعر می بارم..


((زهرا طراوتی))

 

[تحت تعقیب]

بافتن موهای یک زن را

باید به دستان مردی سپرد

که عاشقانه دوستش دارد

چرا که او

بیش از هر کسی

در پیچ و تاب آن ها

جان داده است ...


((محمد شیرین زاده))