همگانی "تاپیک جامع اشعار شاعران پارسی"

[تحت تعقیب]

درخت خشکم و هم صحبت کبوترها


تو هم که خستگی ات رفت، میپری از من...


((علیرضا بدیع))

 

[تحت تعقیب]

قدش به درخت سرو می‌ماند راست

زلفش به رسن، که پای بند دل ماست

دل میل گنه دارد از آن روز که دید

کو را رسن از زلف و درخت از بالاست


((اوحدی مراغه ای))

 

[تحت تعقیب]

دلدار مرا در غم و اندوه بکاست

یک روز برم به مهر ننشست و نخاست

گفتنم: مگر این عیب ز دل سختی اوست؟

چون میبینم جمله ز بدبختی ماست


((اوحدی مراغه ای))

 

[تحت تعقیب]

این فرع که دیدی همه از اصلی خاست

در ذات خود آن اصل نه افزود و نه کاست

زان روی دو چشم داد و یک بینی حق

تا زان دو نظر کنی یکی بینی راست


((اوحدی مراغه ای))

 

[تحت تعقیب]

در کارگه غیب چو نقاش نخست

جویندهٔ نقش خویشتن را می‌جست

بر لوح وجود نقشها بست و در آن

چون روشن گشت نقش آن جزو بشست


((اوحدی مراغه ای))

 

[تحت تعقیب]

گر راست روی محرم جان سازندت

ور کژ بروی ز دل بیندازندت

در حلقهٔ عاشقان چو ابریشم چنگ

تا راست نگردی تو بننوازندت


((اوحدی مراغه ای))

 

[تحت تعقیب]

وقتی نگاهم کردی

زنده شدم

گفته بودم؟

حالا چشم های تو

عمر دوباره من است ..



((محمد شیرین زاده))

 

[تحت تعقیب]

کاشکی آخر این سوز بهاری باشد

کاشکی در بغلت راه فراری باشد

کاشکی بد نشود آخر این قصه ی بد

کاشکی باز بخوابیم، ولی تا به ابد...


((سید مهدی موسوی))

 

[تحت تعقیب]

من چند سالم است که اینقدر خسته ام؟

دردی ست در سرم که به هر سالم آمده

این بچّه مال کیست که دنبال بوی شیر

چسبیده به لباسم و دنبالم آمده...


((فاطمه اختصاری))

 

[تحت تعقیب]

می‌توان در بطری کمپوت٬

حسن یوسف کاشت؛

یک قدم با رفتگر برداشت.


((اصغر بهرامی))